پرستش مددی
من شعر سکوت خسته ی پائیزم
من گمشده ی عشق شرر انگیزم
من رهگذر کوچه ی عشقم یک عمر
تبدارم و از دغدغه ها لبریزم
احساس بلند عاشقی در نفسم
من موج بلند شعر طوفان خیزم
پروانه صفت به آسمان دل دادم
گل می چکد از نگاه حس آمیزم
بگذار که بر لبت نشیند شعرم
وقتی که غزل به جان تو می ریزم
من آه تب آلود “پرستش” در بغض
من خش خش پای دختر پاییزم
پرستش مددی
۱۳۹۵.۰۵.۰۵
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
