گرفته از تو زمين تكه تكه ي بدنت را 
به بادهاي مهاجر سپرده پيرهنت را 
براي اين زمين لايق تو نيست ملائك
به سمت عرش كشيدند پاره هاي تنت را 
شعاع اين همه پرواز مي وزد همه سو تا 
دوباره باز كني رو به آسمان كفنت را 
فرو بپاشيد و سر بر زمين سرد بكوبيد 
اگر به كوه بگويي غم كمر شكنت را 
به دوش مي كشي آبي ترين گستره ها را 
كه آسمان به تحير نشسته پر زدنت را 
بهشت سمت تو مي آيد از تمام زوايا 
بگير زير پر و بال خويشتن وطنت را 


منبع : كتاب از هشت بهار سرخ/ مجموعه شعر دفاع مقدس استان قم