حسن کریمی
« کاشکی سیب نبود»
کاشکی سیب نبود،بردرختانِ بهشت
تاشودخاک نشین ،آدمِ خاک سرشت
آن که مأوا ش بود، خانه کوچک دل
نه به معبد برود ،نه کلیسا نه کنشت
سر بسر مزرعه را ، علف هرز گرفت
چه شدآن بذر خدا،که دراین مزرعه
کشت
خسته از این خودیم ، عاشق بی
خودیم
تا به کی ارث برم،که چه خوبست
وچه زشت
عاشق ِ بوی خوش ِ ، خانه کا گلیم
خاصه پاشیدن آب ، بر تنِ کاگل و
خشت
بر سرِ دار شدم ، تا انالحق بزنم
کاش بر چوبه دار، میشد این جمله
نوشت
تا مبادا بزنند ، چنگ بر چهره هم
پدری ماترکی ، بهر وراث نَهِشت
گفته بودی که بیا ، چنگ برریسه
بزن
دست ما قاصراز آن ، ریسه کاین
چرخ برشت
حسن کریمی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
