چشمه دو دیده

حسن کریمی

(چشمه دو دیده)

ساقی بریز باده به جامم ،سبو سبو

کاین بار مانده مرا ، در گِلو ، هلو

من سربه سر،در بدرِکوچه هایِ سرد

لبهای او به داغیِ ، گل هائی از لبو

پیچیده بود برتن موزون، حریر سبز

او مستِ صدکرمشه و،من جامِ آرزو

دل شُد که از قرار ، بپرسد رهِ فرار

با تیر سرکشِ نگهش گشت روبرو

بوسیدمش جبین ،بلبانش اشاره کرد

با بوسه از لبش، منِ من در بگو مگو

گفتا مرابه طعنه ،شدت آبرو ز دست

گفتم که آبِ رفته، بجویش دگرمجو

آری که نقدِ دو عالم ، فدایِ عشق

بیهودگیست ، گر نَبَرَندم به کویِ او

سالک نمازِ حاجتت آنگه شود قبول

کزچشمه دودیده،سحرگه کنی وضو

حسن کر یمی

بخش غزل | پایگاه  خبری شاعر

منبع: سایت شعر ایران