ای کـــتـــاب مـــبـــارک مــیــمــونای دلــفــروز دلــکــش دلــخــواهکاغذ و حبـر تو بـه حسن و به زیبهمچـو روی سـپـید و زلف سیاهبــر کـمـال تــو وقــف…
| ای کـــتـــاب مـــبـــارک مــیــمــون | ای دلــفــروز دلــکــش دلــخــواه |
| کاغذ و حبـر تو بـه حسن و به زیب | همچـو روی سـپـید و زلف سیاه |
| بــر کـمـال تــو وقــف کـردم عــقـل | تـا شـدی بـر کـمـال عـقـل گـواه |
| در تو جمعست نظم ها که به لفظ | ســوی هـر خــرمـی نـمـایـد راه |
| از خـردهـا نـتـیـجـه هـاسـت در آن | کـز هـنـرهـا هـمـی کـنـنـد آگـاه |
| در تـو بـیـنـیـم نـعـت قـد چـو سـرو | وز تـو یابـیم وصـف روی چـو مـاه |
| تــو کـنـی مـدح چــشـم هـای دژم | تـو کـنی وصـف زلف های سـیاه |
| نـام شـاه زمـانـه بــر تــو چــنـانـک | مـهـر بــر زر و نـقـش بــر دیـبــاه |
| خـبــری کـن مـرا کـه شـاه جـهـان | هـیـچ در تــو نـگـه کـنـد گـه گـاه |
| یـا تــو هـم طــالــع مــن آمــده ای | حرمتـی نیست بـه مجلس شاه |
| پــادشـاه جــهـان مـلـک مـســعـود | مـلــک مـلـک بــخــش داد پــنـاه |
| فــر پــر هـمـای گـســتــرده ســت | در زمــانــه بـــه فـــر پـــر کــلــاه |
| آنـگـه گـشـت از نـهیب سـطـوت او | صـــولـــت شـــیــر ذلــت روبـــاه |
| آســمــانـیـســت نـور رایـش مــهـر | آفـتـابــیـسـت او و چـرخـش گـاه |
| جــود او در جــهـان نـفـر نـفـرسـت | عـدل او بـر زمـین سـپـاه سـپـاه |
| بـــحــر و ابـــرســت روز پــاداشــن | چـرخ و دهـرسـت گـاه بـاد افـراه |
| حرص دستش همه به بـذل و عطا | میل طـبـعـش همه بـه عفو گناه |
| جـز بـه چـشـم جـلـالت و تـعـظـیم | نـکـنـد سـوی او ســپــهـر نـگـاه |
| هـمــه عــیـن صــواب مــلــک بــود | هـر چـه گـوید عـلـیه عـین الـلـه |
| جـــاه او تـــاج فـــرق دولــت شـــد | که بـر افزونش بـاد نعمت و جـاه |
| بـــاد دایــم مــعـــیــن و نــاصـــر او | دانــش پـــیــر و دولـــت بـــرنــاه |
| دوسـتـش سـرفـراز بــاد چـو سـرو | دشمنش باد پی سپهر چو گیاه |
| دولـتــی بــادش از جــهـان هـر روز | نصـرتـی بـادش از فـلـک هر مـاه |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
