چـون سـیه کـرد خـاک پـیرامـنشـب کشـان کرد بـر هوا دامنگـیـســوان نـگــار شــد گـویـیوانـدرو در بــنـات نـعـش و پــرنآز مــــــن زو و او دراز چـــــــو…
| چـون سـیه کـرد خـاک پـیرامـن | شـب کشـان کرد بـر هوا دامن |
| گـیـســوان نـگــار شــد گـویـی | وانـدرو در بــنـات نـعـش و پــرن |
| آز مــــــن زو و او دراز چـــــــو آز | محـنتـم زو و او سیه چـو محـن |
| از درازی چــو زلــف نـامـفــتــول | وز سیاهی چو جعد پر ز شکن |
| از نـسـیـم و سـتـاره دانـسـتـم | مــنــفــذ بــاب و مــدخــل روزن |
| همچـو تـیغـی مـجـره پـر گـوهر | چرخ گردان درو بـه جـای مسن |
| می نیارسـت کرد بـانگ از بـیم | طـیـلـســان دار چــرخ در مؤذن |
| زان کجـا فـرقدان بـه چـرخ بـلند | چشم بـی نور می فتادش ظن |
| من بـدست اندر از پـی صفتش | لعـبـتـی مشـک چـهر زرین تـن |
| مهر رنگی چـو در کسـوف شود | بــه لآلـی مـعــانـی آبــســتــن |
| چـون شود جـفت بـحر قار سزد | زایــد از وی مــعــانــی روشــن |
| اگــر او زاد کــر ز مـادر خــویـش | چـون فصیح آمد و بـلیغ سـخـن |
| بـاز کـرده دهـن سـخـن گـوینـد | او شـود گـنـگ بـاز کـرده دهـن |
| پـس از آن گوید او کجـا بـه تـیغ | ســـر او را بــــبـــری از گـــردن |
| کـار ملـکـسـت راسـت پـنداری | کـه بــپــیـرایـدش هـمـی آهـن |
| چـون تـوانـاسـت او و بـرنـا سـر | که چـنان لاغرسـت و پـیر بـدن |
| چون زبان گشت ترجمان ضمیر | همچـو دل گشت قهرمان فطن |
| گـر شـهادت بـگفـت از چـه بـود | خـــورش او ز رای اهـــریــمـــن |
| بـنـد بـر پـای و تـیز رو چـون بـاد | تــیـره و زایـد او سـهـیـل یـمـن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
