در پیش گل چون می روی بر روی خود دستی ببر
زیرا چو گل بیند تورا دیگر شود پس بی اثر
این صورت زیبای تو آخر چه کس نقشش زدست
گویا که نقاشت بود از هر جمالی پر ثمر
شایسته باشد هم منم بر نزد آن زیبا روم
زیرا به نزدش جز کمال چیزی نیاید بر نظر
اینک تو ای مخلوق عشق راهش برمن بازگو
شاید به راهش آمدم با عشق شدم من همسفر
اکنون که دیدم من رخش دیگر زخود بی خود شدم
حالا به غیر روی او دل می کند از غیر حذر
پس من بدانستم چرا خوبان همی در دل روند
آنان به وصل عشق او گشتند برای خلق شکر
دیگر جمال روی او برجان من تابیده است
پس جان ما دیگر شود بر روی هر زشتی ظف
شاعر وحید عبدی پور
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: شعر نو
