سلیمان حسنی
وضـعِ جهـــــــان نــورِ علیٰ نــور شد
سیــنه یِ مردُم همــهْ پُر شـــــور شد
موســـــمِ میـــــــلاد پیـمبر رسیــــد
عالَمِ هســــتی همــــهْ مســــرور شد
بر هنــرِ خـــویش چـو احــسن بگفت
سجـــده کنان هَـر مَلِک و حــــور شد
جمعِ فَلَک محـــــوِ جمــــــــالش شده
چشــمِ ملائک همــــهْ مسحــــــور شد
ســـــرزده چــــون شمسِ رخِ مصطفیٰ
در همــه جـــا نیک به پا ســــــور شد
نـــــورِ محمد به جهــــــان جلــوه گر
چشــمِ شیـــــاطینِ جهــــان کــور شد
آمــــــدنش جــــان مـــرا تـــازه کرد
غصــــــه و غــــم از دلِ مـــــا دور شد
جـــــانِ کلامْ اینـــکه بــه روزِ جـــــزا
بــرگه یِ عفـــوِ همـــهْ ممهــــــور شد
کاش بگــــویند به حــــــامی ٬ کنـــون
در نظــرش شعـــرِ تــو منظــــــور شد
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
