مهدی صادقی مود
در ریشِ خودم موی سپیدی دیدم
از آینـــه ی منزلمـــان رنجیدم !
مُشتی ز سر دلخوری از این نقصان
با خشمِ زیــــاد بر سرش کوبیدم
دستم ببرید و قابش افتاد به پای
از شدت درد اشک می باریدم
بر زخمِ سرانگشت و رگِ قوزکِ پا
با حــــالِ نــــزار پانسمان پیچیدم
آن آینه ی شکسته دل داد نهیب :
بر شاهرگت کاش که می افتیدم !
این بار تو را به حرمت ریشِ سفید
بی رغبتِ میلِ باطنی بخشیدم
با ظاهر بُرنده دلی آینه داشت
آن حافظِ جان و زورقِ امیدم
چسباندمش و دوباره قابش کردم
در تصویرش به ریش خود خندیدم ! *
* ضرب المثل به ریش کسی خندیدن : کسی را بی آنکه متوجه باشد مسخره کردن
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
