من سرسپرده اویم

قاسم پیرنظر

من سر سپرده اویم

ای زندگی که غـریوت ز پـــا فکــنده مــرا
مُـطــیع اَمــر تــو هـســتم بـدون چـون وچرا

نـشان بردگــی ات را ز ســـیــــــنه ام بر کَن
بُگـــذار تـا شــوم آزاد ازایــن خُـــرافــه سرا

مردانگی کن و بشــکـن طلـــسم فــاصــله را
جـُـدا مکن ز حِـسـادت من و نـــــگار مــرا

من سر ســـپـرده ی اویـم ؛ امــانــتم نــزدت
در سـینه حــسرت اوهست ؛ عشـتق تو گذرا

اذیّــتــم نکن ای زیــنــت دوروزه عمــــــــر
تُــرا به حُــرمــت خلـوت نشــین غار حــــرا

بنــمودم عــزم ســفـــــر بـر دیــار دلــشدگان
مــانـع مَــشو نَــزنــم تــازیــانه چــون اُسَـرا

کــمــتر به شکوه نشـین از سَلیم خانه بدوش
که او مــرا نزند پس ..؛ کــــند بهـــانه تُـــرا
**
پیرنظر “سلیم ” 27/2/92

بخش غزل | پایگاه  خبری شاعر

منبع: سایت شعر ایران