فرهنگ باریکانی
مـا را ز کـوی میــکده داءم صـــدا کنند
این لولیـــانِ مست مــــداوم نــدا کنند
بشکسته ایم جام و سبو رابه لطف عشق
ای دل مخـــواه بـار دگــــر این جفـا کنند
مـا عاشقیم و بر ره عشق اقتدا کنیم
گر عاشقانِ خسته به یکـدم فدا کنند
زنگار شسته ایم زِ رَنــگ و ریــای غیر
زنگار شسته را چه نیازش جلا کنند
بر ساز کرده ایم عاشقی و در نوای نی
ما را چه باک که طعمه ی دام بلا کنند
دیـــگر فـریب ظــاهر دنیـــا نمی خورم
آخر مس است گر چه به آب طلا کنند
دوشم بگفت پیر مغان در مقام عشق
صــالح مبــاش آنکه دلـش مبتـلا کنند
فرهنگ باریکانی (صالح)
17/11/94
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران