دوش گـفـتـی ز تـیـرگـی شـب مـنزلــف حــورســت و رای اهـریـمـنزشت چون ظلم و بیکرانه چو حرصتـیره چـون محنت و سیه چـو حزنمـانـده شــد مـهـر گـویـی از رفـ…
| دوش گـفـتـی ز تـیـرگـی شـب مـن | زلــف حــورســت و رای اهـریـمـن |
| زشت چون ظلم و بیکرانه چو حرص | تـیره چـون محنت و سیه چـو حزن |
| مـانـده شــد مـهـر گـویـی از رفـتــار | سـیر شـد چـرخ گویی از گـشـتـن |
| هــمــچــو زنــگــار خــورده آیـنــه ای | مـــی نــمـــود از فـــراز مـــن روزن |
| کــه زرنـگــش نـمــی تــوانــســتــم | انــــدرو روی صــــبـــــح را دیــــدن |
| چـــرخ مــانــنــد گــرزنــی کــه بـــود | انـــــدرو در و گـــــوهـــــر گـــــرزن |
| آتــش انـدر دلـم بــسـوخـتــه صـبــر | آب ازیـن دیـدگــان بــبــرده وســن |
| مـهـر چــون آتــشـی فـرو شــد و زو | پــــر ز دود ســــیــــاه شــــد روزن |
| گـــر نـــه دود ســـیـــاه بــــود چـــرا | زو روان گـــشـــت آب دیــده مـــن |
| از سـیـاهـیـش چـشـم مـن اعـمـی | وز نــهــیـبــش زبــان مــن الــکــن |
| در دلـم تــرجــمـان شــده کــلـکــی | چـون زبـانم همی گشاده سـخـن |
| از دلــم چـــون شـــب ســـیــاه آورد | از مـــعـــانــی کـــواکـــب روشـــن |
| گر نه آبـسـتـن است از چـه سـبـب | نـــاشـــکـــیـــبـــا بـــود گـــه زادن |
| کـس نـدانـد کـه او چــه خـواهـد زاد | ایـن چـنـیـن بــاشـد آری آبـسـتـن |
| بـه سـرش رفـتـن و کـشـان از پـس | گـیسـوی عـنـبـرینـش چـون دامـن |
| تــــیـــز رفـــتــــار گـــردد و چـــیـــره | چــونـکــه مــجــروح گــردد از آهـن |
| دشـمـن اوسـت آهـن و کـه شـنـید | کس که باشد صلاحش از دشمن |
| نـــوبـــهـــاری هـــمـــی بــــرآرد زود | کــه ازو عــقــل را بــود گــلــشــن |
| زآن ســیــاهــیـش چــون دل لــالــه | بـر سـپـیدیش همچـو روی سـمن |
| بــســت زنـار و شـد نـگـار پــرســت | صــاحــب از بــهـر آن زدش گــردن |
| خـواجـه منصـوربـن سـعـید کـه کـرد | زنــده آثـــار احــمــدبـــن حــســن |
| ای ســخــای تــو در جــهـان ســایـر | وانـکــه گــرداردی ســخــات بــدن |
| بــه جــهــان در نــمــانــدی خــالــی | از هــوا جـــای یــک ســـر ســوزن |
| وعــده تـــو نــدیــد هــرگــز بـــطـــل | بـخـشـش تـو نـداشـت هرگـز مـن |
| نـیـسـت پــاداشـنـی سـخـای تـو را | نـه سـخـای تـو هـسـت پـاداشـن |
| تـو حـسـامـی بـه گـوهـر و بـه هـنـر | بــاز پــیـش حــســام فـقـر مـجــن |
| ویـن عـجــب تــر کـه تــیـغ دانـش را | هم تـو صیقل شدی و هم تـوسن |
| بــه گــه آفــریــنــش از حــشــمــت | بـاقـیـی مـانـد گـشـت اصـل فـتـن |
| ای ز بــــــــــــهــــــــــــر وزارت آورده | مــر تــو را ســروری چــو در عــدن |
| دری و در نـــظــــم و نـــثــــر تــــو را | کــس نـدانـد دریـن زمــانـه ثــمــن |
| از دل و جـــان رهــی خـــاص تـــوام | تـــا مــرا جــان و دل بـــود در تـــن |
| در هــوای تــوام بــبــســتــه مــیـان | در ثــنــای تـــوام گــشــاده دهــن |
| مـــن بـــیــفـــتـــاده ام مـــرا بـــردار | بـــار انـــدوه از تـــنـــم بـــفـــکـــن |
| خــز کـوفــی مـدار هـمـچــو پــلـاس | گـل سـوری مـبــوی چــون راسـن |
| ای شـکـسـتـه مـنـازعـان را پـشـت | پـشـت اندیشه را بـه من بـشـکن |
| رخ بــرافـروز هـمـچــو مـهـر سـپــهـر | سـر بـرافـراز هـمـچـو سـرو چـمـن |
| بــــاده گــــیـــر از کــــف دلـــارایـــی | لــعــبــتــی مـاهـروی زهـره ذقــن |
| گر نماندسـت سوسن و گل هست | عارض و روی چـون گل و سوسـن |
| مجـلسـت چـرخ بـاد و تـو خـورشـید | سـاغـرت مـاه و می سـهیل یمـن |
| بــاد دســتــار نــیـکــخــواهــت تــاج | بـــاد پـــیــراهــن عـــدوت کــفـــن |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
