فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 26 اردیبهشت 1404

پایگاه خبری شاعر

مدیح عبدالحمید بن احمد

جـشـن اسـلـام عـید قـربـانـسـتشـاد ازو جـان هر مـسـلـمـانـسـتخـانه گویی ز عطر خـرخـیز اسـتدشت گویی ز حـسن بـستـانستبـــاد فــرخــنــده بـــر خــداونــ…

جـشـن اسـلـام عـید قـربـانـسـتشـاد ازو جـان هر مـسـلـمـانـسـت
خـانه گویی ز عطر خـرخـیز اسـتدشت گویی ز حـسن بـستـانست
بـــاد فــرخــنــده بـــر خــداونــدیکـه دلـش گـنـج راز سـلـطـانـسـت
خـواجـه عـبـدالـحـمـید بـن احـمـدکـه بــه جــاه آفــتــاب دیـوانـســت
نـامـه ای نیسـت در کـمـال و دهاکـه بــر او نـام او نـه عــنـوانـســت
در هـنـر حـلـه ای نـپـوشـد خـلـقکـه بــر خــلـق او نـه خـلـقـانـسـت
نـشــنــاســم گــرانـبــهـا چــیـزیکــه بـــر جـــود او نــه ارزانــســـت
کــف او ابــر و رای او مـهـر اســتدل او بــحــر و طــبــع او کـانـســت
خــامـه او پــیـاده ای اســت دوانکــه ســـوار هــزار مــیــدانــســـت
ســـر بـــریــده دو نــوک نــیــزه اوخیر و شر است و درد و درمانست
تــنـد ابــریـســت بــر ولـی و عـدوکـه درو رحـمتـسـت و طـوفـانسـت
سـر چـو بــر کـلـک خـط او بـنـهـادهر چـه در دهر جـن و انـسـانسـت
گـــره کـــلـــک او چـــنـــان دانـــمکـه مـگـر خــاتــم سـلـیـمـانـســت
تـا سـر کـلک او بـه مشـک سـیاهبــوتــه سـیـم ســاده بــریـانـســت
وز دبــیـری کــه در زمــانــه کــنــدبـــر دبـــیــران وبـــال تـــاوانــســت
هـر چـه در مـدح او همـی گـوینـددر بــرزگــی هــزار چــنــدانــســت
ای بـــزرگــی کـــه دامــن قـــدرتچــرخ گــردنــده را گــریـبــانــســت
در صـفـت هـای عـقـل تــو خـاطـرعــاجــز و نــاتــوان و حــیـرانـســت
دل تــو بــا صـفـاوت عـقـل اســتتــن تــو در لــطــافــت جــانــســت
ملک را دانش تـو خـورشید اسـتخـلـق را بـخـشـش تـو بــارانـسـت
فـضـل را خـاطـر تـو مـعـیـار اسـتعــقـل را فــکـرت تــو مـیـزانـســت
هـر امـیـدی کـه ره بــه تــو نـبــردرهبـرش بـی خـلـاف شـیطـانسـت
تــا تــو را نـصـرت اسـت هـم زانـوهـمـبــر دشـمـن تــو خـذلـانـسـت
مــدح کــم نـایـدت کــه مــادح تــوبـنده مسـعـود سـعـد سـلمانسـت
بــر ثـنـاهـای تـو بـه هـر بــسـتـانبـــا نــوای هــزار دســـتـــانــســت
در خـراسـان چـو مـن کـجـا یـابـیکـه بـه هر فـضـل فـخـر کیهانسـت
ورنـه دشـمـن چــرا هـمـی گـویـدکـه در انـدیـشــه خــراســانـســت
گر ازین نوع در سرم گشته استنــزد مــن دیــو بـــه زیــزدانــســـت
تـا کیم خـانه سـمج تـاریک اسـتتــا کـیـم جــای کــوی ویـرانـســت
راســت گــویـی دو دیــده بــیــداردر دو چـشم آتـشین دو پـیکانست
چـون که بـر بـند من همی نرسـدآنـکــه والــی بــنــد و زنــدانـســت
کـه ز سـرمـا مـرا هـر انـگـشـتـیراسـت چـون تـیز کرده سوهانست
ایـن دلـم چـنـد رنـج طـبــع کـشـدنه دل و طبـع سـنگ و سندانسـت
نـی نـگــفــتــم بــگــو مـعــاذالـلـهبـل همه کـار مـن بـه سـامـانسـت
نـه تــن مـن ز بــنـد رنـجـور اسـتنـه دل مــن ز بــد هـراســانـســت
تکیه بـر حسن عهد بوالفتح استشـادی از حـفـظ و نظـم قـرآنـسـت
خـرد کاریسـت اینکه هم جـنسـمرســتــم زال پـــور دســتــانــســت
ای کـریمی کـه خـوی و عـادت تـوخـالـص بـر و مـحـض احـسـانسـت
چـرخ پـندارم آتـشین حـربـه استکــه بــه آزار گـشــت نـتــوانـســت
دیــد در بـــاب مــن عــنــایــت تــوزان همـه کـارهـا بـه سـامـانـسـت
بــر مـن احـسـان تــو فـراوان شـدو انـدک چــون تــویـی فـراوانـسـت
مـحـمدت خـر کـه روز اقـبـالـسـتمـکـرمـت کـن کـه روز امـکـانـسـت
نـه همـه سـال کـار همـوار اسـتنه بـه هر وقـت حـال یکـسـانسـت
بـر جـهان چـنـد نوع نیرنـگ اسـتبــر فـلـک چـنـد گـونـه احـزانـسـت
پـرجـفا چـرخ سخـت پـیکار اسـتبـی وفـا دهر سـسـت پـیمـانسـت
تـا در افـلاک هفـت سـیاره اسـتتــا بــه گـیـتــی چـهـار ارکـانـسـت
دولــت و بــخــت بــنــده وار تــو راپـیشـکـار اسـت و زیر فـرمـانـسـت
نـاصـح نـاصـح تـو بـرجـیس اسـتحــاسـد حــاسـد تــو کـیـوانـســت
عـیـد قـربــان رســیـد و هـر روزیبــر عــدوی تــو عـیـد قـربــانـســت

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج