محمود بیهقی – راهی بسو ی دل

رخش چنا ن منور شده است از برای من
ببین که چهره زیبا یش چو ما ه نورا نیست

کما ن ابروی تو هست کما ن آ ن آ رش
مگر که ابروی تواین کمان را ساخته است

نشسته است به زنخد ا ن چا له ای ز یبا
نشا نی از هما ن چا ه زمزم خدا وند است

بچهره ا ت نگرم شا د میشو م ای دوست
که عشق تو نشا نی ز رخ زیبا ت ا ست

چنا ن که جای گرفته مهر تبر دلم ما هرو
بدا ن که مجنو نت حا لش بسان حال منست

به هر نکاه که او میکند به روی چو ن ما هم
دلم فرو می برد ا و بر آ ن د لی گر م است

تو ای فرشته به من گوپس چرا زنی آ تش
به جسم و جا ن عزیز م که با تو هم بودست

بهر نگا ه که کنی می ستا نی تو قلب مرا
من آ ن فدا ئی تو پس چر ا جفا بود ست

چرا می زنی آ تش به قلب پر خو نم
نبا شد سود دراین کا رکه دلخوری بودست

بیا و قهر و جفا را تو بر کنا ر بگذ ا ر
که تا مهرو محبت فرا وا ن بین ما بودست

اگر چنین کنی لطف حق فرا وا ن است
چه بهتر چنین تا که راهی بسوی دل بودست

م……..ب