محمد لالوی – یوسف

مانده از او فقط این حرف که رسوا کند ام
یوسفم راهی کنعان شد و من ماندم و من

آن درختم که به دلدادگی غنچه فروخت
همه ی زندگیش را که به یک مشت چمن

عاشقی لکه ی ننگ است که در اصل نداشت
جز که رسوایی و تنهایی و بدنام شدن

گر که مهری به عزیزی به دلش بود گمان
یوسف از مصر نمیرفت دگر سوی وطن