محمد لالوی – دلخون

از خودم تنها دو خط بی کسی دارم که آن
خود بشارت میدهد از حال و روز بدترم

گریه بعضی وقت ها هم آنقدر بُرنّده نیست
تا نریزم در خودم از این تهاجم بهترم

اب را از سر گذر دادم ولی با این حباب
مینوسم از تلاش زیر اب اخرم

خنده های مردم انگاری که خنجر میزنند
روی تصمیمم به روی دست های باورم

عاقبت یک روز میبینی مرا اما چه حیف
روی قبرم را تو با ان عکسهای دیگرم

میرسم در انتها یادت عذابم می‌دهد
میشود اخر دو قطره اشک سهم دفترم