محمد بینش – گریز

چو غزال مست وحشی همه سر گریز داری
به کدام سر نشستم که سر ِ ستیز داری ؟
نه به کس کنم نگاهی نه به دل شود هوایی
به خیال ِ عنبرینت دم مشک بیز داری
نفسی به خویش خوانی ، نفسی م می رمانی
به کلام ِ آتشینت سخنان تیز داری
نه توانمت رسیدن نه توان دل بریدن
دل عاشقان خود را توچنین عزیز داری
وگرت به شکوه نالم، ندهی دمی مجالم
که ضمیر پاک خود را به همین تمیز داری
من و داغ ِ بی تصیبی، تو و ناز ِ دلفریبی
به محبت و مداوا به از این چه چیز داری
دل پاکباز بینش سر ِ داو ِ تو تلف شد*
که قمار ِ نقد او را تو کم از پشیز داری

محمد بینش ( م ــ زیبا روز)

داو : نوبت بازی در قمار و نرد تخت و امثال آن