مجید بیدل – دل ایران

اين خبر ها كه به آفاق جهان ميگويي
قاصدك هاي منند ، نغمه فراوان دارم

شده در صحن دلم همهمه اي از كسري
طاق ها، پنجره ها ، از دل ايران دارم

من به جنگ همهٔ وسوسه ها ميرفتم
كه چرا قافيه را اين همه ارزان دارم

مردم از پنجرهٔ چشم غزل مي ترسند
ديده گريانی و من طاهرعريان دارم

هر كجا مينگرم ماهْ رخم در نظرست
روي چون ماه تو و حسرت باران دارم

من در آفاق ِ همه سير نمودم به خدا
خبري نيست كه من ناله و افغان دارم

من دگر خسته ز افعال پر از دغدغه ام
نفسي بي نفس از بيدل و پنهان دارم