عنوان : رويش خورشيد…
شاعر   : محمد شيدا

ما اگر لبيك را پيوسته تمكين كرده ايم
سرفرازي بين ، حديث عشق، تكوين كرده ايم
قصه ي شور و شكفتن، قصه ي ترديد نيست
رويش خورشيد رامبناي تخمين كرده ايم
رهگذار كوچه ي كور حقارت را بگو
ما به همت، توسن ابعاد را زين كرده ايم
نغمه ي ناي «انالحقي» حضوري از خداست
با اذان عشق، حد دار، چندين كرده ايم
سر«شيرين» است تلخي، در طريق عاشقي
«بيستون» داند چرا ما فكر شيرين كرده ايم
شور دريا مي تواند ناخدا آرد به شور
زين سبب بر موج موج سينه، تسكين كرده ايم
ما ق عقاب عرصه ي عشقيم با خون طلب
دارمجنوني به سوداي تو رنگين كرده ايم
حد خفاشان شب را ،باور خورشيد نيست
ما غرور سرخ در چشم فلك بين كرده ايم
ز آسمان ديده ها، بارد اگر تسبيح اشك
شمع سان، ما دامن دل، اختر آذين كرده ايم
خك ميدان را به تشريف شهادت هاي خويش
با جنون جاري جان، رشك پروين كرده ايم
ما زلال شبنم شوريم تا كوي سحر
شب نخواب بوده، گر خشتي ببالين كرده ايم
جز طريق دوست «شيدا» در طريق ما مجوي
شيوه ي شيدا شدن، اينگونه تعيين كرده ايم

منبع : از حنجره ي كارون، مجموعه شعر دفاع مقدس شاعران استان خوزستانبه كوشش بهمن ساكي