سید حسین عمادی سرخی
“عمریست تابراه غمت رو نهاده ایم
روی وریای خلق به یک سو نهاده ایم “حافظ
وقتی که نیست شانه برای گریستن
سر را برای گریه به زانو نهاده ایم
از پیچ جاده ها خبر تازه می رسد
امید خویش بر خبر از او نهاده ایم
ما در حریم دوست، نداریم راه و ما
دل بر نسیم و رایحه ی مو نهاده ایم
هرکس دلش گرو شده ی یار و دلبری ست
ما دل بر آن ستاره ی نیکو نهاده ایم
زخمی زتیر های زمانه شدیم، پس
ما دل به لطف ضامن آهو نهاده ایم
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران