عنوان : خداوندا پرستوها غريبند
شاعر : سيد محمد هاشمي فرد

به ياد : عشق، سنگر، شهيد 
كسي از پشت باغ آسمان ها
تپش هاي زميني را فرخواند
و ما يك بار ديگر پر گشوديم
و ما يك بار ديگر آسمان را فتح كرديم،
كسي از جبهه هاي غربي شب
دل خورشيد عاشق را ندانست
و ما يك بار ديگرنام خود را 
به چشم روشن آيينه خوانديم 
كسي زنگار را از پهنه پندار نزدود
و ما يك بار ديگر بر مدار موج تندر
تمام ابرها را تا بهاران سوق داديم
مگر تشويق را از خاطرات ساقه ها منها نكرديم
مگر لب هاي خشك دره ها را 
زلال خندۀدريا نكريدم؟
كسي اي دوست
به ژرفاي عطش در ما نپيوست
و ما يك بار ديگر اسب هاي بادپا را 
به سوي چشم هاي غار غوان پرواز داديم
كسي اعجاز را
-افسوس –
در خاطر نياورد
براق راستي آيا رميده است؟
كسي در توهم غوطه ور بود
رموز روشنايي را ندانست
و ما يك بار ديگر لب گشوديم
ترنم هاي ما نبض سحر بود
غزل هايي به سبك صبحدم لبريز خورشيد
مبادا! ناله هامان پر نگيرد
و زخم شعرهاي قمريان پنهان بماند
خداوندا شقايق ها گذشتند 
و ما يك بار ديگر پر زدن را شرح داديم؛
خداوندا!
پرستو ها غريب اند 

منبع : مجموعه شعر مقاومت استان بوشهر /به كوشش حيدر منصوري