مـتـی حـلـلـت بـه شـیراز یـا نـسـیم الـصـبـحخــذالـکــتــاب و بــلـغ ســلــامـی الـاحــبــاباگر چه صبر من از روی دوست ممکن نیستهمی کنم بـه ضـرورت چـو …
| مـتـی حـلـلـت بـه شـیراز یـا نـسـیم الـصـبـح | خــذالـکــتــاب و بــلـغ ســلــامـی الـاحــبــاب |
| اگر چه صبر من از روی دوست ممکن نیست | همی کنم بـه ضـرورت چـو صـبـر ماهی از آب |
| *** | |
| گـــر مـــرا بـــی تـــو در بـــهــشـــت بـــرنـــد | دیـــده از دیـــدنـــش بــــخـــواهـــم دوخــــت |
| کـــایــن چـــنــیــنــم خـــدای وعـــده نــکـــرد | کــه مــرا در بـــهــشـــت بـــایــد ســـوخـــت |
| *** | |
| گـفـتـا چـه کـرده ام کـه نـگـاهم نـمـی کـنی | وآن دوسـتـی که داشتـی اول چـرا کمسـت؟ |
| گـفـتـا بــه جـرم آنـکـه بــه هـفـتـاد سـالـگـی | سـودای سـور مـی پـزی و جـای مـاتـمـسـت |
| *** | |
| آشـــفـــتـــن چـــشـــمـــهــای مـــســـتـــت | دود دل یــــــار مــــــهــــــربــــــانــــــســــــت |
| ویــــن طــــرفــــه کــــه درد چـــــشــــم او را | خــــونـــابــــه ز چــــشـــم مـــا روانـــســــت |
| دو فــتــنــه بـــه یــک قــریــنــه بـــرخــاســت | پــــیـــداســـت کـــه آخــــرالـــزمـــانـــســـت |
| *** | |
| خـــــوب را گـــــو پـــــلـــــاس در بـــــر کـــــن | کـــه هــمـــان لـــعـــبـــت نــگـــاریــنــســـت |
| زشــــت را گــــو هـــزار حــــلــــه بــــپــــوش | کـــه هــمــان مــرده شـــوی پـــاریــنــســـت |
| *** | |
| در قـطــره بــاران بــهـاری چــه تــوان گـفــت؟ | در نـافــه آهـوی تــتــاری چــه تــوان گـفــت؟ |
| گـر در هـمـه چـیزی صـفـت و نـعـت بـگـنـجـد | در صورت و معنی که تو داری چه توان گفت؟ |
| *** | |
| سـخـن عشق حـرامسـت بـر آن بـیهده گوی | کـه چــو ده بــیـت غـزل گـفـت مـدیـح آغــازد |
| حــبــذا هـمـت سـعـدی و سـخـن گـفـتــن او | کـه ز مـعــشــوق بــه مـمـدوح نـمـی پــردازد |
| *** | |
| مــــن بــــگــــویـــم نــــدیـــده ام دهــــنــــی | کــــز دهـــان تــــو تــــنــــگــــتــــر بــــاشــــد |
| تــــنـــگـــتــــر زیـــن دهـــان فـــراخ ولـــیـــک | نـــه هــمـــه تـــنـــگـــهــا شـــکـــر بـــاشـــد |
| *** | |
| کــوه عــنــبـــر نــشــســـتـــه بـــر زنــخـــش | راســت گــویـی بــهــیــســت مــشــک آلــود |
| گـــر بــــه چـــنـــگـــال صـــوفـــیـــان افـــتـــد | نـــدهـــنـــدش مـــگـــر بـــه شـــفـــتـــالـــود |
| *** | |
| تـو آن نه ای که بـه جـور از تـو روی بـرپـیچـند | گناه تـسـت و من اسـتـاده ام بـه اسـتـغـفـار |
| مــرا غـــبـــار تـــو هــرگــز اثـــر کـــنــد در دل | که خـاکپـای تـوام؟ خـاک را چـه غم ز غـبـار؟ |
| *** | |
| بـس ای غـلـام بـدیـع الـجـمـال شـیـریـن کـار | که سـوز عـشـق تـو انداخـت در جـهان آتـش |
| بـه نفـط گنده چـه حـاجـت که بـر دهان گیری | تــو را خـود از لـب لـعـلـسـت در دهـان آتــش |
| *** | |
| آن پــریـروی کــه از مـرد و زن و پــیـر و جــوان | هر کـه بـینـی دم صـاحـبـنـظـری مـی زنـدش |
| آســتــیـنــم زد و از هـوش بــرفــتــم در حــال | راسـت گـفـتـنـد کـه دیوانـه پـری مـی زنـدش |
| *** | |
| مــرا بــه صــورت شــاهـد نـظــر حــلــال بــود | کـه هرچـه مـی نگـرم شـاهدسـت در نـظـرم |
| دو چــشـم در سـر هـرکـس نـهـاده انـد ولـی | تـو نـقـش بـینی و مـن نقـشـبـنـد مـی نگـرم |
| *** | |
| شــبــی خــواهـم کــه پــنــهــانــت بــگــویـم | نــــهــــان از آشــــنــــایــــان و غــــریــــبــــان |
| چـــنــان در خــود کــشــم چـــوگــان زلــفــت | کــــزو غــــافــــل بــــود گــــوی گــــریـــبــــان |
| ولــیــکــن هــر گــنــاهــی را جـــزایــیــســت | گــــنــــاه عــــشــــق را جــــور رقــــیـــبــــان |
| *** | |
| هـزار بـوسـه دهـد بــت پـرسـت بـر سـنـگـی | کـه ضـر و نـفـع مـحــالـسـت ازو نـشـان دادن |
| تو بـت ز سنگ نه ای بل ز سنگ سخت تری | کـه بــر دهـان تــو بــوسـی نـمـی تـوان دادن |
| *** | |
| کـسـی ملـامـتـم از عـشـق روی او می کـرد | که خیره چـند شتـابـی بـه خـون خـود خوردن |
| ازو بـــپـــرس کــه دارد اســیــر بـــر فــتـــراک | ز مــن مــپــرس کــه دارم کــمــنــد در گــردن |
| *** | |
| چــــنـــد گــــویـــی کــــه مـــهـــر ازو بــــردار | خــویــشــتــن را بــه صــبـــر ده تــســکــیــن |
| کـــــهــــربـــــا را بـــــگـــــوی تـــــا نــــبـــــرد | چـــه کـــنــد کـــاه پـــاره ای مــســـکـــیــن؟ |
| *** | |
| بــر آن گـلـیـم سـیـاهـم حــســد هـمـی آیـد | کـه هـسـت در بـر سـیـمـین چـون صـنـوبـر او |
| گـلیم بـین کـه در آن بـر، چـه عـیش می راند | سـیـه گـلـیـمـی مـن بـیـن کـه دورم از بــر او |
| *** | |
| گـفـتــم بــه ره بــبــیـنـم و دامـن بــگـیـرمـش | کــای رشــک آفــتـــاب جــمــال مــنــیــر تـــو |
| شـهـری بــر آتـش غـم هـجـران بــسـوخـتـی | اول مــنــم بــه قــیــد مــحــبـــت اســیــر تــو |
| انــعــام کــن بـــه گــوشــه چــشــم ارادتــی | تــا بـــنــده تــو بـــاشــم و مــنــت پــذیــر تــو |
| صــاحــبــدلـی بــه تــربــیـتــم گـفـت زیـنـهـار | غــوغــا مـکــن کـه دوســت نـدارد نـفــیـر تــو |
| شاهد منجـمست چـه حاجـت بـه شرح حال | در وی نــگــاه کــن کــه بــدانــد ضــمــیـر تــو |
| *** | |
| وه کـــه چـــه آزار بــــود مـــن از مـــهـــر تـــو | لـیـک چــو بــاز آمـدی آن هـمـه بــرداشـتــی |
| ســر چــو بــرآورد صــبـــح بـــپــوشــد گــنــاه | روز همه روز جـنگ شـب همه شـب آشـتـی |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
