ای ابـــر ز بـــحـــر تـــا هــوایــی شـــده ایگـویی کـه کـف حـاتـم طـایی شـده اینـه نـه کـه کـف دســت عـلـایـی شــده ایزان مــایـه رحــمـت خــدایـی ش…
| ای ابـــر ز بـــحـــر تـــا هــوایــی شـــده ای | گـویی کـه کـف حـاتـم طـایی شـده ای |
| نـه نـه کـه کـف دســت عـلـایـی شــده ای | زان مــایـه رحــمـت خــدایـی شــده ای |
| *** | |
| بــر شــعــر مـرا دلــیـســت ای بــار خــدای | در مــدح و ثــنــای خــســرو مــدح آرای |
| مـی بــتــرکــدم دل انـدریـن تــنـگـی جــای | از بـــهـــر خـــدای را دوایــی فـــرمـــای |
| *** | |
| ای غـم سـخـتـی تــو ای دل از غـم نـرمـی | ای دم سـردی تــو ای دل از دم گـرمـی |
| ای عشق خمش باش که بس بی شرمی | ای هـجـر بــرو کـه سـخـت بـی آزرمـی |
| *** | |
| روزی کــه چــو بــاد پــیـش مــن بــرگــذری | دردســـر و رنــج دل و خـــون جـــگـــری |
| وآن شـب کـه چـو مه بـه روی من در نگری | نــور جـــگــر و قــوت دل و تـــاج ســـری |
| *** | |
| مـــفـــروق دو دیــده ای و مــقـــرون دلـــی | دل هـر چـه بـینـدیـشـد مـضـمـون دلـی |
| تــا ظــن نــبــری کــه هــیـچ بــیـرون دلــی | در خــون دلـم مـشـو کـه در خـون دلـی |
| *** | |
| مــرهـم گــفــتــم تــو بــا دل ریـش هـمــی | تـا بــنـدیـشـم مـن از بــدانـیـش هـمـی |
| نـعـمـت شـودم زمـان زمـان بــیـش هـمـی | یـادم نـایـد ز نـعــمــت خــویـش هـمــی |
| *** | |
| دولــــت ز عــــلــــاء دولـــت عــــالـــی رای | بــر عـالـم سـایـه درد چـون پــر هـمـای |
| ای داده خــدایــت شــرف از بـــهــر خــدای | یـک بــار مــرا جــمــال رویـت بــنــمــای |
| *** | |
| از شـیـریـنـی چـون بـه سـخـن بـنـشـینـی | از دو لـب خـود شـکـر بـه دامـن چـینـی |
| در بــوســه لــب تــو گــویـدم مــی بــیـنـی | هـرگـز شـکـر ســرخ بــدیـن شـیـریـنـی |
| *** | |
| بــا هـر تــاری سـاخـتــه چــون پــود شـوی | بـا جـمـلـه همـه زیان بـی سـود شـوی |
| در دیـده عــهــد دوســت چــون دود شــوی | زینـگـونـه بـه کـام دشـمـنـان زود شـوی |
| *** | |
| ای گــل نــه ز گــل ز دل هـمــی بــر رویـی | دل را ز هـمـه غـمـان فـرو مـی شـویـی |
| ای گـل تـو عـقـیق رنگ و مـشـکـین مـویی | بـــر آب روان زیــاده اســـتـــی گـــویــی |
| *** | |
| آخــــر نــــگــــذاردم فــــلــــک چــــون زاری | آخـــر بـــجـــهــد فـــضـــل مــرا بـــازاری |
| آخـــر بــــد مـــانـــدم جــــهـــان گـــلـــزاری | عـــذری خـــواهـــد ز مـــن بـــهــر آزاری |
| *** | |
| ای دولــــت هـــنـــد را جــــمـــالــــی دادی | ای شـادی زین قـبـل بـه غـایت شـادی |
| ای چــــرخ تــــو در دهـــان عــــالــــم دادی | کــای دولــت شــیــرزاد بـــاقــی بـــادی |
| *** | |
| شـوخـی صنمی خـوشـی کشی خـندانی | طـوطـی سـخـنی و عـنـدلـیب الـحـانی |
| چــون بــرده دلــم بــه لــابــه و دســتــانـی | لــابــد پــس دل روم چــو ســرگــردانـی |
| *** | |
| عـشـق آتـشـی افـروخـت کـه از بـسـیـاری | در دوزخــم افــکــنــد هــمــی پــنــداری |
| دل ســوخـــتـــه بـــودی بـــه هــزاران زاری | گــر آب دو چــشــم مــن نـکــردی یـاری |
| *** | |
| ای بــخــت مـرا ســوخــتــه خــرمـن کـردی | بــی جــرم دو پــای مـن در آهـن کـردی |
| در جــمـلــه مـرا بــه کــام دشــمـن کــردی | بـا سـگ نکـنند آنـچـه تـو بـا مـن کـردی |
| *** | |
| در پــــیـــش گـــل وصـــال مـــا را بــــویـــی | وز پـس همه سـالـه عـیب مـا را جـویی |
| هـــر چــــنـــد رخ وفـــای مـــا را شـــویـــی | کـس نـشـنـودا آنـچــه تــو مـا را گـویـی |
| *** | |
| گــر چــه کــنــدت مــســاعــدت روز بــهـی | آخـر ز قـضـا بــه هـیـچ حــیـلـت نـرهـی |
| تــا هـسـت بــده چــه فـایـده زآنـکـه نـهـی | دشـمـن بــبـرد خـاک خـورد گـر نـدهـی |
| *** | |
| فــــر ابـــــدی و نــــعــــمــــت جــــاویــــدی | نــخــل عــیـشــی و گــلــبــن امــیــدی |
| خـوبــی و خـوشـی مـشـتــری و نـاهـیـدی | فــرزنــد مــهــی نــبــیـره خــورشــیـدی |
| *** | |
| ای حــــورا زاده لــــعــــبــــت نــــوشــــادی | از بــاغ بــهـشــت کـی بــرون افــتــادی |
| بــنــدیـش کــه پــیـرایـه بــه تــن بــنـهـادی | ای حـــســن تـــو پـــیــرایــه مــادرزادی |
| *** | |
| بــنـمــودی مــقــنـعــی مــهـی نــاگــاهـی | تـا هر کـه پـدید گـشـت چـون گـمراهی |
| او داشــت فـرو بــرده بــه چــاهـی مـاهـی | داری تـو فـرو بــرده بـه مـاهـی چـاهـی |
| *** | |
| ای نـــای هـــوا بــــریـــدم از نـــای دمــــی | او را دم گـــرم بـــوده تـــو ســـرد دمــی |
| زو بــــود مــــرا خــــرمــــی از تــــو دژمـــی | او نـای نـشــاط بــود و تــو نـای غــمـی |
| *** | |
| عــشــوه دهـیـم هـمـی ســرابــی گــویـی | بـر مـن گـذری هـمـی شـهـابـی گـویی |
| گــریــان شــوم از تـــو آفــتـــابـــی گــویــی | نـتــوانـم بــی تــو زیـسـت آبــی گـویـی |
| *** | |
| ای راوه اگـر بــهـشــت پــیـداســت تــویـی | چـیزی کـه در او ملک مهیا اسـت تـویی |
| آبــی کــه در او ســپــهـر والـاســت تــویـی | جـویـی کـه در او هـزار دریـاسـت تـویی |
| *** | |
| ای شـاه عـدو بـندی و هم قـلـعـه گـشـای | ای خـسـرو جـمـجـاه سـکـندر سـیمـای |
| ای رأی تــو چــون مـهـر فــلــک مـلـک آرای | زیـن بــنــد رهـیـت را رهــایـی فــرمــای |
| *** | |
| چــــون بـــــلــــبــــل داریــــم بـــــرای رازی | چــون گـل کــه نـبــویـیـم بــرون انـدازی |
| شــمــعــم کــه چــو بــرفــروزیـم بــگــدازی | چــنــگــم کــه ز بــهــر زدنــم بـــنــوازی |
| *** | |
| امــیـد بــه زنــدگــانــیـم نـیـســت بــســی | مـنـصــور ســعـیـد را بــگـویـیـد کـســی |
| هسـتـت بـه خـلاص عمر من دسـت رسی | کز جان رمقی مانده ست از تن نفسی |
| *** | |
| مــســعــود چــو دربــنــد گــرفــتــار شــدی | از فــعــل زمــانـه بــر ســر کــار شــدی |
| از مــســتــی عــز و نــاز هــشــیـار شــدی | در جــمـلـه ز خــواب دیـر بــیـدار شــدی |
| *** | |
| نــالــنــده تـــر از نــایــم در قـــلـــعـــه نــای | همـسـایه مـاه گـشـتـم از تـنـدی جـای |
| نه طبـع مرا بـه جـای و نه دسـت و نه پـای | ای شـاه جـهان رحـم کن از بـهر خـدای |
| *** | |
| ای شــاه جــهـان ز مـلـک بــاقــی شــادی | زیــرا کــه بـــرای مــلــک بـــاقــی زادی |
| ســـلــطـــانــی را جـــمــال بـــاقـــی دادی | ســلـطـان ســلـاطـیـنـی بــاقـی بــادی |
| *** | |
| بــر شــاهـان جــمــلــه پــادشــاهـی داری | وز نعـمـت و کـام هر چـه خـواهی داری |
| ای شــــاه تــــو تأیــــیــــد الــــهــــی داری | والـله کـه بـه حـق تـو پـادشـاهی داری |
| *** | |
| آمــــد بــــر مـــن خــــیـــال زیـــبــــا یـــاری | گـفـتــم بــه سـلـامـتــت بــدیـدم بــاری |
| تـــو نــیــز بـــدیــن ســـمــج بـــدیــدی آری | شـیری شـده حـلقه بـر دو پـایش ماری |
| *** | |
| ای چـــرخ هــمـــه کـــار بـــه پـــرگـــار زدی | گـر مـهـر درش مـگـر بــه مـسـمـار زدی |
| ای شــب تــو ردای خــویــش بــر قــار زدی | ای تـــیــغ زدوده صـــبـــح زنـــگـــار زدی |
| *** | |
| از غــنـچــه نـاشــکــفــتــه مــســتــورتــری | وز نـرگـس نـیـم خــفـتــه مـخـمـورتــری |
| در خـــوبـــی از آفــتـــاب مــشـــهــورتـــری | ای مــه ز مــه دو هـفــتــه پــرنــورتــری |
| *** | |
| از بـــلــبـــل بـــر ســـرو طــربـــنــاک تـــری | وز نرگـس دسـتـه بـسـتـه چـالـاک تـری |
| زآتــش صــنـمــا اگــر چــه بــی بــاک تــری | والــلــه کــه ز آب آســمــان پــاک تــری |
| *** | |
| ای قـــلـــعـــه نــای مــادر مــلــک تـــویــی | دانـنـد کــه کــان گــوهـر مـلــک تــویـی |
| امـــروز نــیــام خـــنــجـــر مــلـــک تـــویــی | آیــا دیــدی کــه بـــر در مــلــک تــویــی |
| *** | |
| ای تــن تــو بــه طـبــع بــار بــیـمـار کـشـی | خـوشـدل خـوشدل رنج و غم یار کشی |
| از چــرخ هـمـی بــلــای بــســیـار کــشــی | خوش بر تو نهد بـار که خوش بار کشی |
| *** | |
| چـــون مـــوی شـــدم رنــج هــر بـــیــدادی | در عـشـق ندید کـس چـو مـن ناشـادی |
| بـــرخـــیــزد اگـــر وزد بـــه مــن بـــر بـــادی | چــون چــنـگ مـرا ز هـر رگـی فــریـادی |
| *** | |
| ای تـن چـه تـنـی کـه تـا شـدی فـرهنـگـی | بــا چــرخ و زمـانـه در نـبــرد و جــنـگــی |
| در تـــو نــکــنــد اثــر هــمــی دلــتـــنــگــی | بــگـداز و بــریـز اگـر نـه روی و سـنـگـی |
| *** | |
| چــون دیــد کــه بــر عــزم ســفــر دارم رای | آمــد بـــه وداعـــم آن بـــت روح افـــزای |
| ســوگــنـد هـمــی داد کــه از بــهـر خــدای | ای عهد شکستـه در سفر بـیش مپـای |
| *** | |
| ایــن چــرخ بــســی بـــدل کــنــد نــوهــا را | بــدخــوسـت از آن بــدل کـنـد خــوهـا را |
| هـم زشــت کــنــد بــه طــبــع نـیـکــوهـا را | هـم ضــعــف دهـد بــه قـهـر نـیـروهـا را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
