گــرچــه فــلـک از پــیـش بــرانـده ســت مـرابـــا بـــنــد گــران فــو نــشــانــده ســت مــراتـــا دو لـــبـــت از دور بـــرانـــده ســـت مـــراجـــ…
گــرچــه فــلـک از پــیـش بــرانـده ســت مـرا | بـــا بـــنــد گــران فــو نــشــانــده ســت مــرا |
تـــا دو لـــبـــت از دور بـــرانـــده ســـت مـــرا | جـــز روی تــــو آرزو نـــمـــانـــده ســـت مـــرا |
*** | |
بــر کــار بــه جــز زبــان نـمــانـده ســت مــرا | در تــن گـویـی کـه جــان نـمـانـده ســت مـرا |
بـنـدیسـت گـران کـه جـان نمـانده سـت مـرا | از پــای جــز اسـتــخــوان نـمـانـده سـت مـرا |
*** | |
گـــر بـــنـــد کـــنـــد رای بـــلـــنـــد تـــو مـــرا | در جـمـلـه پــسـنـده اسـت پــسـنـد تــو مـرا |
تـــهـــذیــب تـــمـــام کـــرد پـــنـــد تـــو مـــرا | تـــاج ســـر فــخـــر گــشــت بـــنــد تـــو مــرا |
*** | |
گـــر زر گـــردیـــم مـــی نـــجــــویـــی مـــا را | ور مــشــک شــویــم مــی نــبـــویــی مــا را |
هـر چــنــد بــه لــای مــی بــشــویـی مــا را | کــس مــشــنــودا آنــچــه تــو گــویــی مــا را |
*** | |
تــــا دیـــده ام آن لـــب گــــهـــر بــــار تــــو را | پــیـوســتــه نــمــک خــوانــم گــفــتــار تــو را |
زیـــرا زبــــی لــــعــــل لــــب ای یـــار تــــو را | بـــگــشــاده دهــان پـــســتــه کــردار تـــو را |
*** | |
روزی بـــر مــن هــمــی نــیــایــی صـــنــمــا | چـــون آیــی یــک زمــان نــپـــایــی صــنــمــا |
آخـــر تـــومـــرا وفـــا نـــمـــایـــی صـــنـــمـــا | چـــون نــیــک مــرا بـــیــازمـــایــی صـــنــمــا |
*** | |
افــــکــــنــــد دلــــم زمــــانــــه در زاریــــهــــا | در دیـــده مـــن ســـرشـــت بــــیـــداریـــهـــا |
امــــیــــد تــــو مــــی داد مــــرا یــــاریـــهــــا | تــا جــان نــبــرم چــنــیـن بــه دشــواری هــا |
*** | |
ای مــدحـــت تـــو فـــرض و دگــر نــافــلــهــا | در وصـــلـــت تـــو قـــافـــلـــه در قـــافـــلــهــا |
حـصـنی کـه بـه صـد تـیغ کـش آنـرا نـگـشـاد | کــلــک تـــو کــنــد عـــالــیــهــا ســـافــلــهــا |
*** | |
خــویـش از پــی مـن هـمـی گــریـزد مـلــکــا | دشــمـن بــر مـن هـمـی ســتــیـزد مــلــکــا |
از آتـــش مـــن شـــرر نـــخـــیـــزد مـــلـــکـــا | از حـبـس چـو مـن کـسـی چـه خـیـزد مـلـکـا |
*** | |
هــر شـــیــر کــه بـــود مــرغــزاری شـــاهــا | شـد کـشـتــه بــه تـیـغ تــو بــه زاری شـاهـا |
شـیـری پــس ازیـن بــه کـف نـیـاری شــاهـا | مــی نــوش دم بــیـشــه چــه داری شــاهــا |
*** | |
عـشـق تــو بــلـنـد و صـبــر مـن پــسـت چـرا | روی تـــو نــکــو و خـــوی تـــو کــســت چـــرا |
مـی خـواره مـنـم دو چـشـم تـو مـسـت چـرا | پــیـش تــو لـبــم بــوس تــو بــر دســت چــرا |
*** | |
در حــبـــس مــرنــج بـــا چــنــیــن آهــن هــا | صــالــح بــی تــو چــگــونــه بــاشــم تــنــهــا |
گــه خــون گــریــم بـــه مــرگ تــو دامــنــهــا | گـــه پــــاره کـــنـــم ز درد پــــیـــراهـــنـــهـــا |
*** | |
مــی دانــســتـــم چــو روز روشــن صــنــمــا | کـــاخـــر بـــروی تـــو از بـــر مـــن صـــنـــمـــا |
زیـرا چــو کــنـی قــصــد بــه رفــتــن صــنـمـا | نــتــوان بــســتــن تــو را بــه آهــن صــنــمــا |
*** | |
قــبــلـه ســت بــه دوســتــی نـدای تــو مـرا | جــانــســت بـــه راســتــی هــوای تـــو مــرا |
امـروز چــو کـس نـیـسـت بــه جــای تــو مـرا | در جــمــلــه چــه بــهــتــر از رضــای تــو مــرا |
*** | |
از مـــهــر نـــکـــرد ســـایــه کـــوی تـــو مـــرا | یـــــا آب وفـــــا نـــــداد جـــــوی تـــــو مـــــرا |
چــنـدان بــه عــذاب داشــت خــوی تــو مــرا | تـــا کــرد چـــنــیــن جـــدا ز خـــوی تـــو مــرا |
*** | |
چــون بــار فـلـک بــســت بــه افـسـون مـا را | وز خـــانــه خـــود کـــشـــیــد بـــیــرون مــا را |
از بـــس کـــه بـــلـــا نــمـــود گـــردون مـــا را | چــون شـیـر دهـانـیـســت پــر از خــون مـا را |
*** | |
بــــر آب روان بــــخــــت روانـــت مــــلــــکــــا | قــادر شــده چــو بـــخــت جــوانــت مــلــکــا |
مـلـکـســت شــکـفـتــه بــوســتــانـت مـلـکـا | جـــان مــلـــکـــان فـــدای جـــانــت مــلــکـــا |
*** | |
کـــس نـــتــــوانـــد ز بــــد رهـــانـــیـــد مـــرا | زیـــرا ثـــقـــت الـــمـــلـــک بــــرانـــیـــد مـــرا |
از رنـــــج عـــــدو بـــــاز رهــــانــــیــــد مـــــرا | وز خـــاک بـــر آســـمـــان رســـانـــیـــد مـــرا |
ای دوســت بــه امــیـد خــیـالــت هـر شــب | ایــن دیــده گــریــنــده نــخـــســبـــد ز طــرب |
در خــواب هـمـت بــبــیـنـد ای نـوشـیـن لـب | بـــی روزی تـــر ز مـــن کـــه بـــاشـــد یــارب |
*** | |
دانـــی تـــو کـــه بـــا بـــنـــد گـــرانـــم یــارب | دانــی کـــه ضـــعـــیــف و نـــاتـــوانـــم یــارب |
شـــــد در غـــــم لــــوهــــور روانــــم یــــارب | یـــــــارب کــــــــه در آرزوی آنـــــــم یـــــــارب |
*** | |
دل در هـوس تـو بــسـتـه بــودم هـمـه شـب | وز انــده تــو نــرســتــه بـــودم هــمــه شــب |
از هـجـر تـو دلـشـکـسـتـه بـودم همـه شـب | سـر بــر زانـو نـشـسـتــه بــودم هـمـه شـب |
*** | |
تـفـت این دل گـرم از دم سـردم هـمـه شـب | شـد سـرخ ز خـون چــهـره زردم هـمـه شـب |
صـد شـربــت درد بـیـش خـوردم هـمـه شـب | ایـزد دانـد کــه مـن چــه کــردم هـمـه شــب |
مــهــمــان مــن آمــد آن بـــت و کــرد طـــرب | شـوخـی کـه در او همی بـمـاندم بـه عـجـب |
چـون نـرگـس و گـل نـبـسـت نه روز نه شـب | از نــظــاره دو چـــشــم و از خـــنــده دو لــب |
*** | |
دیــبــا بــه رخــی بــتــا و زیــبــا بــه ســلــب | الــمــاس بـــه غـــمــزه و تـــریــاک بـــه لــب |
خــواهـی کـه چــو روز روشـنـی گـیـرد شـب | بـــرکــش ز رخ آن ریــشــه دســتــار قــصــب |
*** | |
ای روی تــــو و زلـــف تــــو روز انـــدر شــــب | از روز و شـــب تـــو روز و شــب کــرده طــرب |
تـا عـشـق مـرا روز و شـبـت هـسـت سـبـب | چــون روز و شــبــت کـنـم شـب و روز طـلـب |
*** | |
چـــون آتـــش و آب از بـــدی پـــاکـــم و نــاب | چـــون آب صـــفــا دارم و چـــون آتـــش تـــاب |
در آتــــش و آبــــم کـــنـــد ار چــــرخ عـــذاب | بـــــیــــرون آیــــم چــــو زر و در زآتــــش و آب |
*** | |
تــن در غــم هـجــر داده بــودم هـمــه شــب | و از انــده تـــو فــتـــاده بـــودم هــمــه شــب |
ســر بـــر زانــو نــهــاده بــودم هــمــه شــب | گـویـی کـه ز سـنـگ زاده بــودم هـمـه شـب |
*** | |
مـن غـرقـه ز خــون دیـده بــودم هـمـه شـب | بــالــلـه کــه هـوا نـدیـده بــودم هـمـه شــب |
از شــادی دل رســیـده بــودم هــمــه شــب | در ســایـه غــم خــزیـده بــودم هـمــه شــب |
تــا نـرگـس تـو چـو گـل شـد و گـل بــیـخـواب | وز آتـــــش روی تـــــو روان بـــــود گـــــلــــاب |
تــابــیـده بــه پــیـش رویــت آن زلــف بــتــاب | چــون بـــاده بـــر آبــگــیــنــه بــر روی تــو آب |
*** | |
تـــا روزه حـــرام کـــرد بـــر لـــب مـــی نـــاب | دو دیــــده بـــــر آب دارم ای در خــــوشــــاب |
از آب دو دیـــده مــــن ار هــــســــت ثــــواب | بـــگــشـــای اگــر روزه گــشـــایــنــد بـــه آب |
*** | |
صـالـح تــر و خــشـک شـد ز تــو دیـده و لـب | چـــه بـــد روزم چـــه شــور بـــخــتـــم یــارب |
بـــا درد هــزار بـــار کــوشـــم هــمــه شـــب | تــو مـردی و مـن بــزیـســتــم ایـنـت عـجــب |
*** | |
ز آن ســـوزد چــــشـــم تــــو و زآن ریـــزد آب | کــانـدر ابــرو بــخــفــتــه بــد مـســت خــراب |
ابـــروی تــو مــحــراب بـــســوزد بـــه عــذاب | هـر مـسـت کـه او بــخـسـبــد انـدر مـحــراب |
*** | |
بـودم صـنـمـا چـو رفـتـه هوشـان همـه شـب | وز آتــش انــدوه تــو جــوشــان هـمــه شــب |
بـا لـشـگـر هـجـران تـو کـوشـان هـمـه شـب | رخـسـاره خـراشـان و خـروشـان هـمـه شـب |
*** | |
سـاقـی کـه بـه دسـت من دهد جـام شـراب | از مــی کــنــمــش تــهــی و از دیــده پــر آب |
مـی خـوردن مـن درین غـمـان هـسـت ثـواب | گــــر درد کــــم آگــــاه بـــــود مــــرد خــــراب |
*** | |
چـون هـمـت تــو بــه حـال مـن مـقـرونـسـت | امــیــد مــرا بـــه بـــخـــت روز افـــزونــســـت |
سـمـجــم هـمـه پــر نـعـمـت گـونـاگـونـسـت | زیـن بــیـش شــود آنـچــه مــرا اکــنـونـســت |
*** | |
اول ز پـــــــی وصـــــــال روح افـــــــزایـــــــت | بـــگــرفـــتـــه بـــدم پـــای بـــلــور آســـایــت |
اکــنــون کــه خــبــر شــنـیـدم از هـر جــایـت | گــردســـت رســد مــرا بـــبـــوســم پـــایــت |
*** | |
اشــکـم کـه زمـیـن از نـم او آغــشــتــســت | دریــســـت غــواص فــراوان گــشـــتـــســـت |
پـیوسـتـه چـنـانکـه گـویی اندر شـسـتـسـت | ریـزان گـویـی ز رشـتــه بــیـرون گـشـتــسـت |
*** | |
مـار دو سـر چـهار چـشـم اسـت ای دوسـت | کز پـای من و گوشـت همی خـاید و پـوسـت |
زین چـرخ که خـوش زشت و رویش نیکوست | نـالـم کـه چـنـیـن مـرا هـمـی هـدیـه اوسـت |
*** | |
امـروز بـه شـهـر حـسـن همـنـام تـو نـیسـت | عـاشـق هـمـه زیـر سـایـه بــام تــو نـیـسـت |
ای دوســت نـدانـی کـه دلـارام تــو کـیـسـت | ای عـشـق نه آگـهی کـه در دام تـو کـیسـت |
*** | |
بـــر روی دو زلــفــیــن بـــتــابـــم زد دوســت | ز آن زلـف بــه عــنـبــر و گــلـابــم زد دوســت |
بــــر آتـــش افـــروخـــتـــه آبــــم زد دوســـت | بـشـتـافـت و بـوسـه بــا شـتـابـم زد دوسـت |
*** | |
مسـعـود ملـک ملک نگـهبـان چـو تـو نیسـت | در هر چـه کنی سـپـهر گردان چـو تـو نیست |
یک شاه بـه ایران و بـه تـوران چـو تـو نیسـت | سـلطـان زمانه ای و سـلطان چـو تـو نیسـت |
*** | |
از وصـلـت آنکـه همـچـو سـوسـنش تـنـسـت | روزم ز طـرب چــو سـوسـن بــر چــمـنـســت |
امـروز بــدان شــکــر کـه در عــهـد مـنـســت | چــون ســوســن ده زبــانـم انـدر دهـنـســت |
*** | |
آن را کــه تــو در دلـی خــرد در ســر اوســت | وآن را کـه تــو رهـبــری فـلـک چــاکـر اوسـت |
آن را کـه بـه بـالین تـو یک شـب سـر اوسـت | سـرو و گـل و مـهـر و مـاه در بــسـتـر اوسـت |
*** | |
در نـعـمـت و مـال اگـر زبــر دسـتـی نـیـسـت | شـکـر ایـزد را کـه رای را پــســتــی نـیـسـت |
دلـبـسـتـه آز نـیـسـت گـر هـسـتـی نـیسـت | زر مسـت کند چـه بـاشد از مسـتـی نیسـت |
*** | |
چـشـم ابـرسـت و اشـک ازو ژالـه شـدسـت | یـک روزه غــم انـده صــد ســالـه شــدســت |
در نـای مـرا دوزخ بــه خــون لـالـه شـدســت | چـون نـای هـمـه نـفـس مـرا نـالـه شـدسـت |
*** | |
دوشم همه شب چنگ چو شمشیر بخست | آرام مــرا چـــو نــاخـــن شــیــر بـــخـــســـت |
تــن را پــس و پــیـش و زبــر و زیـر بــخـسـت | تــا ایــن تــن خــایــه و ســر . . . بــخــســت |
*** | |
بــر جــان مــنــت جــان رهـی فــرمــانـســت | فــرمــان تـــو مــرا جـــان مــرا درمــانــســـت |
جـز تـو هـر کـس کـه بـاشـدم یـکـسـانـسـت | جـانـسـت و تــویـی بــتــا تـویـی و جـانـسـت |
*** | |
ای آنـکـه مـرا قـبــلـه وثــاق تــو بــســســت | مـحـراب مـن ابــروی بـه طـاق تـو بــسـسـت |
ســرمــایـه عــمـرم اتــفــاق تــو بــســســت | در حــبــس مــرا رنـج فــراق تــو بــســســت |
*** | |
وصلش شادیسـت وز پـسـش زود غم اسـت | آزرده ز مـن شــادی و خــشـنـود غـم اســت |
ای آفـــت دل ز آتــــش دل دود غـــم اســـت | مـایه اسـت هوای تـو بـر او سـود غـم اسـت |
*** | |
آویــــخـــــتـــــه در هـــــوای جـــــان آویــــزت | بــی رنــگ شــدم ز عــشــق رنــگ آمــیــزت |
خــون شــد جـــگــرم ز غــمــزه خــونــریــزت | تـــا خـــود چـــکــنــد فــراق شــورانــگــیــزت |
*** | |
رویــم ز غـــمــت گــونــه خـــال تـــو گــرفــت | چــشــمـم هـمـه صـورت جــمـال تــو گـرفـت |
ایــنــجــا چــو مــرا غــم وصــال تـــو گــرفــت | ای دوســت مـرا دســت خــیـال تــو گــرفــت |
*** | |
ای شــاه ز بــزم تــو جــهــان را خــبـــرســت | در بـــزم تـــو امــشـــب آفــتـــاب دگــرســـت |
ویــن آتــش کــاســمــان ازو در خــطــرســت | چـون بــنـگـرم از هـیـبــت تــو یـک شـررسـت |
*** | |
گــر نـور فــلـک چــو طــبــع مـا گـردد راســت | در مـدح تـو از طـبـع سـخـن نـتـوان خـواسـت |
هـر بــیـت کـه در مـدح تــو خــواهـم آراسـت | در خـورد تـو نیسـت بـلکـه در طـاقـت ماسـت |
*** | |
طـاهـر کـه خـطـاب تـو بـر از نـام تـو نـیـسـت | در مــمــلــکــت ایـام چــو ایـام تــو نــیـســت |
رامـش چــو ازیـن دولـت پــدرام تــو نـیـســت | هر کـام که شـاه راسـت جـز کـام تـو نیسـت |
*** | |
بــا مـا ثــقــت الــمـلــک هـم آوازی نـیـســت | کـس را بــا بـخـت هـیـچ دمـسـازی نـیـسـت |
ای دشـمـن مـلـک آنـچـه تـو آغـازی نـیسـت | بــا دولــت طــاهــر عــلــی بــازی نــیــســت |
*** | |
چـشـم تــو چـو فـتــنـه جــهـان سـوزانـسـت | مــژگــانــت چــو نــوک تـــیــر دلــدوزانــســت |
زلــفــیــنــت بـــه رنــگ روز بـــر روزانــســـت | عـــذر تـــو چـــو تـــوبـــه بـــدآمـــوزانــســـت |
*** | |
شـد صـالـح و از هـمـه قـیـامـت بــرخــاسـت | بــاریـد ز چــرخ بــر سـرم هـر چــه بــلـاســت |
گـر شـویـیـدش بــه خـون ایـن دیـده رواسـت | در دیـده مـن کــنـیـد گـورش کــه ســزاســت |
*** | |
انـدر خــور نـعــمـت تــوام خــدمـت نـیـســت | و آن کیست کش از نعمت تو قسمت نیست |
آن چـیسـت کـه نزدیک من از نعـمـت نیسـت | جــز دیـدن روی تــو مــرا نــهـمــت نــیـســت |
*** | |
آن شـیـر کـه او بـه صـیـد جـز شـیر نـکـشـت | گشت از پـس آن خوابـگهش چـون خـرخشت |
مـسـعـود مـلـک نـخـسـت یـک زخـم درشـت | زد بـر مـغـزش چـنـانـکـه بـگـذشـت از پـشـت |
*** | |
رنــج دل و رنــج دیــده جــز دیـده نــجــســت | دانـی کـه شــد ایـن گـنـاه بــر دیـده درســت |
در جـمـلـه جـهـان صـورتــی از دیـده نـرسـت | کـش چـندین مـوج خـونش از دیده نشـسـت |
*** | |
در مـاه چـه روشـنـی کـه در روی تـو نـیسـت | ور خـلـد چـه خـرمی کـه در کـوی تـو نیسـت |
مشک خـتـنی چـو زلف خوشبـوی تـو نیست | یکـسـر هنری عـیب تـو جـز خـوی تـو نیسـت |
*** | |
در فـرقـت آن کـس که تـن و جـان تـو اوسـت | این نـالـه سـر بـسـتـه بـی دل نـه نـکـوسـت |
در انـــده هــجـــرانـــش اگـــر داری دوســـت | چـون نـای ز دل نال نه چـون چـنگ ز پـوسـت |
*** | |
از چــرخ چــو بــر تــو مـهـر فـرزنـدی نـیـسـت | دلــتــنـگــی کــردن از خــردمــنـدی نـیـســت |
چـون کـار تـو چـونانکه تـو بـپـسـندی نیسـت | در روی زمـین هـیـچ چـو خـرسـنـدی نـیسـت |
*** | |
از حـــصــن بـــلــنــد دوزخ ســـرد مــراســـت | بـــا خـــون دو دیــده چـــهــره زرد مــراســـت |
صـــد یــار عــزیــز نــاجـــوانــمــرد مــراســـت | کس را چـه غمسـت کاین همه درد مراسـت |
*** | |
خـوی تــو چـو رخـسـار نـکـوی تــو نـکـوسـت | بــی روی نـکـوی تــو نـکـویـی نـه نـکـوســت |
چـون نـار هـمـی پــاره کـنـم بــر تـن پـوسـت | از انــده هــجـــران تـــو ای دلـــبـــر دوســـت |
*** | |
آنی کـه زمـان زمـان مـرا عـشـق تـو بـوسـت | بــی روی نـکـوی تــو نـکـویـی نـه نـکـوســت |
در عــشــرت و در نـشــاط امـروز ای دوســت | بــیـرون آیـی هـمــی چــو بــادام از پــوســت |
*** | |
تـا مـن سـر آن روی چـو مـه خـواهـم داشـت | بـر لشـگـر عـشـق تـو سـپـه خـواهم داشـت |
هـر جـا کـه روی پـس تـو ره خـواهـم داشـت | بـــازارچـــه تـــو را تـــبـــه خـــواهــم داشــت |
*** | |
ای بــازوی دولــت آســتــیـنــت ظــفــرســت | در دســت ز فــتــح روز کــیـنـت ســپــرســت |
چـرخـسـت زمـیـن کـه بـر زمـینـت گـذرسـت | دلـشـاد نشـین کـه همـنشـینـت ظـفـرسـت |
*** | |
آن بــت کــه هـوای او بــدانـدیـش مــنـســت | مـجــروحــم و غــمـزگــان او نـیـش مـنـســت |
آن مه که همیشـه عـشـق او کیش منسـت | اینک چـو مـهی نشـسـتـه در پـیش مـنسـت |
*** | |
جـــویــان وصـــال تـــو جـــدا از جـــانــســـت | مـســت غـم تــو هـر چــه کـنـد روی آنـسـت |
تـا هـر چـه تـو را بــه دوسـتـی پــیـمـانـسـت | بــســتــی و گـشـادنـش فـلـک نـتــوانـســت |
*** | |
هـر چـنـد گـنـهکـار اسـت آخـر عـلـوی اسـت | فـرزنـد پــیـمـبــر اســت و از آل عـلـی اسـت |
زنــهــار شــهــا کــه بــیــش از ایـن مــازارش | زیرا که بـه روز حـشـر خـصمانش قوی اسـت |
*** | |
ایـن طـالـع مـن یـارب و ایـن اخـتــر چـیـسـت | کـایـن دل ز بــلـای دهـر هـمـواره غـمـیـسـت |
مـن زو نـرهـم یـقـیـنـم و غـمـگـیـن کـیـسـت | آن کـس که بـر این طـالع من خـواهد زیسـت |
*** | |
تـا تـن بـه غـم هـجـر تـو نـابــود شـده اسـت | جــان تــار بــلــا و رنــج را پــود شــده اســت |
از عشق تـو مایه دردسـر سـود شـده اسـت | ز آن چـون آتـش همـه دمـم دود شـده اسـت |
*** | |
گــــــر دورم از آن روی جــــــهــــــان آرایـــــت | پــیـچــان شـده ام چــو زلـف عـنـبــر ســایـت |
گــــر بــــیــــنــــم بــــاز روی روح افــــزایــــت | چــون پـــای بـــرنــجـــن اوفــتـــم در پـــایــت |
*** | |
اشک من و رخـسـار تـو همرنگ شـده اسـت | روز مـن و زلـف تــو شـبــه رنـگ شـده اسـت |
گیتـی بـر من چـون دهنت تـنگ شـده اسـت | همچون دل تـو جـان من از سنگ شده است |
*** | |
بـــادام دو چــشــم تــو دلــم زار بـــخــســت | پــسـتــه دهـنـت جــراحـتــش زود بــبــسـت |
ز آن بــود مـرا گــلــه ازیـن شــکــرم هـســت | ای پــسـتـه تــو شـیـریـن بــادام تــو مـسـت |
*** | |
گـر شـاه بـه مـن چـو شـیـر دنـدان خـایسـت | بــر پــیـل نـهـنــد آنــچــه مــرا بــر بــایـســت |
در دوزخـم و هـمـچــو بــهـشـتــم جــایـسـت | کــانــجــا بــاشــم کــه پــادشــه را رایـســت |
*** | |
بـــر چــرخ فــتـــاده نــور ایــران مــلــکــســت | وانــدر هــر دل ســـرور ایــران مــلــکـــســـت |
شــادی هـمـه از حــضــور ایـران مـلـکـســت | بــفـزا بــه طـرب کـه سـور ایـران مـلـکـســت |
*** | |
امــروز جــهــان بــهــار از ایـران مــلــکــســت | مـیـدان هـمـه پــر نـگـار از ایـران مـلـکــســت |
رامـش چـو گـلـی بـه بـار از ایران مـلـکـسـت | افــروخــتــه شــه کـنـار از ایـران مـلـکــســت |
*** | |
بــا مـن چــو زمـانـه تــیـر در شـسـت گـرفـت | از بـــالــا بـــخـــت مــن ره پـــســت گــرفــت |
از غــفـلـت چــون فـلـک مـرا مـســت گـرفـت | جــای مــلــک الــمـوت مــرا دســت گــرفــت |
*** | |
آنـی شـاها کـه جـز سـخـا کـیش تـو نیسـت | یـک شـاه ز بـیـم تـو بــدانـدیـش تـو نـیـسـت |
ای آن ملکی که جـز ملک خـویش تـو نیست | یک شـاه چـو طـاهر عـلـی پـیش تـو نـیسـت |
*** | |
در بأس چــو طــاهـر عــلــی آهـن نــیـســت | بــی مــنـت طــاهـر عــلــی گــردن نـیـســت |
جــز مـنـت طــاهـر عــلـی بــر مـن نـیـســت | والـلـه کـه چـو طـاهـر عـلـی یک تـن نـیسـت |
*** | |
تــا بــار غـمـت نـهـاده بــر مـحــمـل مـاســت | در جــســتــن تــو بــاد هـوا حــاصـل مـاسـت |
دایـم ســر کـوی عـاشــقـی مـنـزل مـاســت | رنــــگ رخ تـــــو گـــــواه درد دل مــــاســـــت |
*** | |
هر جـای که عـشـوه ایسـت پـرورده تـوسـت | هـر جـای کـه رنـگـی اسـت بـرآورده تـوسـت |
عـشـوه گـری و سـیـه گـری پــرده تــوســت | ایـنـک کـف دســت تــو سـیـه کـرده تــوسـت |
*** | |
در شـعـر مـرا نـیـک و بــد چـرخ یـکـی اسـت | گـو خــواه بــگـرد بــر مـن و خــواه بــایـســت |
هـر شــاعــر نـیـک را قـوی طــایـفـه ایـســت | والـلـه کـه مـرا بــه طـایـفـه حـاجـت نـیـسـت |
*** | |
ای صـــدر جـــهــان نــاصـــر تـــو یــزدان بـــاد | رای تــو مــعــیـن و دولــتــت ســلــطــان بــاد |
عـــمـــر تـــو و دولـــت تـــو جـــاویـــدان بـــاد | آنــــچــــت بـــــاد ز کــــامــــرانــــی آن بـــــاد |
*** | |
آرام ز خـــویــشـــتـــن جـــدا خـــواهــم کــرد | جـــان از قــبـــل تـــو در فــنــا خــواهــم کــرد |
تـــو پـــنـــداری تـــو را رهـــا خـــواهــم کـــرد | تـــا جـــان دارم تـــو را وفـــا خـــواهـــم کـــرد |
*** | |
زیـن پــس اگـرم ضــعـیـف تــن خــواهـد بــود | پــیــدا نــه نــشــان پــیـرهــن خــواهــد بــود |
ور یــار نـــه در کـــنـــار مـــن خـــواهــد بـــود | پـــیــراهــن دیــگــرم کــفـــن خـــواهــد بـــود |
*** | |
جــان و دل و دیــن دســت فــراهــم کــردنــد | ونــدر بــیـعــت پــشــت بــه پــشــت آوردنــد |
سـوگـنـد بــه جــان و ســر وصـلـت خــوردنـد | گـــر بــــر گـــردم ز تـــو ز مـــن بـــرگـــردنـــد |
*** | |
گــیـتــی و فــلــک بــه کــشــتــن مـن یـارنـد | زان بــر مــن روز و شــب هـمـی غــم بــارنـد |
نـشــگــفــت گــرم ز دســت مــی نـگــذارنـد | در مـــعـــرکـــه دســـت تـــو مـــبـــارز دارنـــد |
*** | |
بــاز ایـن تــن مــســتــمــنــد زنــدانــی شــد | رنــج آمـــد و آن یــار و تـــن آســـانــی شـــد |
فـرجــام تــو ای بــخــت پــشــیـمـانـی شــد | کـی دانـســتــم کـه تــو چــنـیـن دانـی شــد |
*** | |
چــون چــرخ زهــر چــه بــود درویـشــم کــرد | انــدر بـــنــدم کــشــیــد و فــرویــشـــم کــرد |
تــن زار و جــگـر خــســتــه و دلـریـشـم کـرد | در جــمــلــه بــه کــامـه بــد انـدیـشــم کــرد |
*** | |
در مـحــنـت شـو خـوش و مـکـن نـعـمـت یـاد | شـــو در ده تـــن کــه داد کــس چـــرخ نــداد |
چــون بــار بــلـایـی کــه قــضــا بــر تــو نـهـاد | تــن دار چـو کـوه بــاش و بــی بــاک چـو بــاد |
*** | |
احــســان خــداونــد بــه مــن بــنـده رســیـد | بـــر شـــاخ امــیــد مــن بـــر و بـــرگ دمــیــد |
والـلـه کــه مـن از جــاه تــو آن خــواهـم دیـد | کآن نـوع کـس از خـلـق نه گـفـت و نه شـنید |
*** | |
گــر تــو بـــه ســفــر شــدی نــگــارا شــایــد | مــاهــی و مــه از ســفــر شــدن نــاســایــد |
از کـاهـش و از فـزایـشـت عـیـبــی نـیـســت | مـــه گـــاه بـــکـــاهـــد و گـــهـــی افـــزایـــد |
*** | |
از مــال فــلــک بــرهـنـه چــون شــیـرم کــرد | وز نـــالـــه زمـــانـــه زار چــــون زیـــرم کــــرد |
چـون شـیـر فـلـک بــسـتـه بـه زنـجـیـرم کـرد | نــابـــوده جـــوان قــضـــای بـــد پـــیــرم کــرد |
*** | |
چــون بــنــد تــو بــنــده را هـمــی پــنـد بــود | دربـــنــد تـــو بـــنــده تـــو خـــرســـنــد بـــود |
لــیــکــن پـــایــش چــه در خــور بـــنــد بـــود | ور نـــیـــز بــــود غــــایـــت آن چــــنـــد بــــود |
*** | |
گــر صــبــر کــنـم عــمــر هـمــی بــاد شــود | ور نــالــه کــنــم عــدو هــمــی شـــاد شــود |
شـــادی عـــدو نــجـــویــم و صـــبـــر کـــنــم | شــایـد کــه فــلــک در ایـن مــیـان راد شــود |
گـفـتــم کـه چــو از بــنـد گـشــایـش بــاشـد | زیــن بـــنــد مــگـــر مــرا رهــایــش بـــاشـــد |
اکــنــون غــم را هــمــی فــزایــش بـــاشـــد | آری مــلــک آن کـــنــد کـــه رایــش بـــاشـــد |
*** | |
گــر بـــاد هــوای کــوی ســـرایــت ســـپـــرد | می دان تـو که جـان ز دسـتـم ای جـان نبـرد |
انــدیـشــه نــخــواهـم کــه بــه تــو بــرگــذرد | رشـــک آیـــدم از دیــده کـــه در تـــو نـــگـــرد |
*** | |
تــــا ایـــن دل مـــن تــــو را خــــریـــدار آمـــد | در دســـت بــــلـــا و غـــم گـــرفـــتـــار آمـــد |
نـــزد تــــو تــــن عـــزیـــز مـــن خــــوار آمـــد | چــونــیـن کــه تــویـی بــا تــو مــرا کــار آمــد |
*** | |
تــــا دل بــــه هـــوای تـــو گـــرفـــتــــار آمـــد | جـــان در تــــن مـــن تــــو را خـــریـــدار آمـــد |
ای آنــکـــه رخـــت چـــون گــل پـــربـــار آمــد | از گـــلــبـــن تـــو نــصـــیــب مــن خـــار آمــد |
*** | |
ســــودای تــــو آتــــش دلـــم افــــزون کـــرد | نــادیــدن رویــت آب چـــشــمــم خـــون کــرد |
هـر در کـه لـبــت در صـدف گـوشــم ریـخــت | هــجـــران تـــوام ز دیــدگـــان بـــیــرون کـــرد |
*** | |
کــارم هـمــه جــز مــهـر تــو دلــجــوی نـبــود | وانــدر دل مـــن ز مـــهــر تـــو بـــوی نـــبـــود |
چـــون در خـــور مــیــدان تـــوام گــور نــبـــود | جــز جــســتــن مـن ز پــیـش روی تــو نـبــود |
*** | |
امـــیـــد وصـــال چـــون مـــرا بــــفـــریـــبــــد | خــســتــه دل مـن چــو بــیـدلـان درشــیـبــد |
ای آن کــه تـــو را مــشــاطــه حـــورا زیــبـــد | سـنگسـت آن دل کـز چـون تـویی بـشـکـیبـد |
*** | |
هــر مــرد کــه لــاف زد شــدش مــردی بـــاد | شــد رادی خـــاک چـــو بـــه مــنــت بـــر داد |
مــن بــنــده آن کــه چــون هــنــر گــیـرد یــاد | بــی لــاف مــبـــارز اســت و بــی مــنــت راد |
*** | |
ای دیـده کـشـد هـمـی ز بــی خــوابــی درد | از بــس کــه ز هــجــر تــیـر پــرتــابــی خــورد |
ایـــن روی مـــرا کـــه بــــود چـــون آبـــی زرد | آغــشــتــه بــه خــون تــمــام عــنـایـی کــرد |
*** | |
مـونـس هـمـه شـب خـیـال دلـجـوی تـو بــود | در چــنــگ نــه زلــف غــالــیـه بــوی تــو بــود |
هـر چـنـد شـبــی سـیـه تـر از مـوی تـو بــود | امـــیـــد بـــه آفـــتـــاب چـــون روی تـــو بـــود |
*** | |
از بـــاغ طــرب گــشـــت گــل وصــل پـــدیــد | جــان هـمـچــو نـســیـم بــر گـل وصــل وزیـد |
مــا و تــو کــشــیــم بــر گــل وصــل نــبــیــد | کـــز خـــار فـــراق بـــر گـــل وصـــل دمـــیـــد |
*** | |
بـــا مــن در مــهــر گــرم چـــون آتـــش بـــود | بــی مــن روزش چــو دود مــی بـــود کــبــود |
چـــون آتـــش رود ســـرد شــد بـــر مــن زود | شــد عـیـش مـن از تــیـزی او تــلـخ چــو دود |
*** | |
چــون بـــاره فــتـــح تـــو بـــه مــیــدان تـــازد | بـــا تــیــغ تـــو بـــدســگــال تـــو جــان بـــازد |
تـــاج تـــو هــمــی بـــه ســود کــیــوان یــازد | تـــخــت تــو هــمــی بـــر آن جــولــان ســازد |
*** | |
بـــر عـــارض نــو مــشـــک هــمــی افــزایــد | وآن روی چــــو مــــاه تــــو هــــمــــی آرایـــد |
گـــر مــشـــک ز عـــارض تـــو زایــد شـــایــد | تــــو آهــــویـــی و مــــشــــک ز آهـــو زایـــد |
*** | |
آنــی کــه ز کــبـــر مــا نــپــســنــدی مــهــد | قـسـمـم ز تـو خـارسـت ز گـل زهـر از شـهـد |
در عــشــق تــوام ســود نــمــی دارد جــهـد | چـون لـالـه سـیه دلـی و چـون گـل بـد عـهـد |
*** | |
در بـــنــد تـــو ای شــاه مــلــکــشــه بـــایــد | تـــا بـــنـــد تـــو پـــای تـــاجـــداری ســـایـــد |
آن کـس کـه ز پــشـت ســعـد ســلـمـان آیـد | گـــر زهــر شـــود مـــلـــک تـــو را نــگـــزایــد |
*** | |
دل بــیـش کــشــد رنـج چــو دلـبــر دو شــود | ســر گــردد رنــجـــور چـــو افــســر دو شــود |
مــســتــی آرد بـــاده چــو ســاغــر دو شــود | گـــردد کـــده ویــراه چـــو کـــدیــور دو شـــود |
*** | |
دوشـم چـو شـب از بـنـفـشـه رویـی نـنـمـود | در هـجــر تــوام دیـده چــو نــرگــس نــغــنـود |
از دیــده و دســت جـــیــب پـــیــراهــن بـــود | چـــون لـــالــه هــمــی دریــده و خـــون آلــود |
*** | |
چـــون غـــنـــچـــه رهــی راز تـــو در دل دارد | تــرســم کــه غــم عــشــق چــنـیـن نـگـذارد |
ور بــــــاد شـــــود دیـــــده و بـــــاران بـــــارد | چـــون گــل هــمــه اســرار تـــو بـــیــرون آرد |
*** | |
گـوشـم ز تـو نـشـنـود بــتــا جـز هـمـه سـرد | دل بــهـره نـیـافـت از تــو جــز مـحــنـت و درد |
بــا ایــن هــمــه انــدوه نــمــی بــایــد خــورد | چـو خـورد و چـه پـوشید کجـا رفت و چـه کرد |
*** | |
تـــیــری کـــه بـــزد چـــرخ مــرا پـــنــهــان زد | جـــز پــــنـــهـــان مـــرد مـــرد را نـــتــــوان زد |
زد چـــــرخ مـــــرا ولـــــیـــــک در زنـــــدان زد | در زنـــدان شــــیـــر شــــرزه را بــــتــــوان زد |
*** | |
ای شـاه جـهـان جـهـان شـد از داد تــو شـاد | تـــو داد جــهــان ده کــه جــهــان داد تـــو داد |
تــو شـاه پــسـنـدیـده جـهـان مـلـک تــو بــاد | ســـقــای تـــو ابـــر بـــاد و فـــراش تـــو بـــاد |
*** | |
ای شــاه شــبــانـگــاه تــو شــبــگـیـر شــود | تــدبــیــر تــو هــمــگــوشــه تــقــدیــر شــود |
پــیـش تــو جــهـان مـلـک جــهـانـگـیـر شــود | ایــران مــلــک تـــو پـــیــش تــو پـــیــر شــود |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج