فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 7 فروردین 1404

پایگاه خبری شاعر

قال علی لسان الولی المشار الیه والقطب المدار علیه

مـــن آن آیــیــنـــه مـــعـــنـــی نـــمـــایـــمکـــه از مــرآت دل زنــگـــی زدایــمچو موسی علم جوی از من که چون خضربـــدانــش مــنــبـــع آب بـــقـ…

مـــن آن آیــیــنـــه مـــعـــنـــی نـــمـــایـــم کـــه از مــرآت دل زنــگـــی زدایــم
چو موسی علم جوی از من که چون خضر بـــدانــش مــنــبـــع آب بـــقـــایــم
چـــو روح الـــلـــه بـــا نــفـــاس مــطـــهــر جــهــانــی کــوردل را تـــوتــیــایــم
چــو بــر ســر خــاک کـردم خــویـشـتــن را زمـیـن شـد آسـمـان در زیـر پــایـم
اگــر خـــواهــم بـــســـوی عـــالــم قــدس ز گــردون نــردبــان ســازم بــرآیــم
بـلطـف و حـسـن چـون عـیسـی و یوسـف بـمـردم جـان بـبـخـشـم دل ربـایـم
مــرا فــیــض یــدالــلــه قــفــل بــگــشــود بــده انـگـشــت مـفــتــاح خــدایـم
چــنـان در حــل و عـقـدم دســت مـطــلـق که خـواهم بـندم و خواهم گشایم
عــزیــزم کــرد چـــون مــهــمــان اگــر چــه بـخـواری داشت بـر در چـون گدایم
بـــطـــیــر عــارفــان ســـیــرم بـــدل شـــد مـقـامـی نـیسـت انـدر هیچ جـایم
بـشـرق و غـرب مـی رفـتـم چـو خـورشـید کــنــون انــدر مــقــام اســتــوایــم
زوال مـــــن زوال مـــــمـــــلـــــکــــــت دان کـه من این مـمـلـکـت را پـادشـایم
گــهــی اســـتـــون آن ســـقــف رفــیــعــم گـهـی مـعـمـار این عـالـی سـرایم
بـــبــنــدد آبــهــا چــون بــســت طــبــعــم بـگـردد کـوهـهـا چـون گـشـت رایم
فــلــک گــردان بـــود چــون مــن بـــگــردم زمـین بـرجـا بـود چـون مـن بـجـایم
اگـــر یـــک ذره بـــفـــرســـتـــم بـــیـــایـــد چــو ســایـه آفـتــاب انـدر قـفــایـم
امـــامـــانـــنـــد انـــدر صـــحــــبــــت مـــن ولـیـکـن مـقـتــدی مـن مـقـتــدایـم
اگــــرچــــه در رکــــابــــم اولــــیـــایـــنــــد ولــیـکــن هـمـعــنـان بــا انـبــیـایـم
گــهــی چــون مــوج بــیــنــی در بـــحــارم گـهـی چـون ابــریـابــی در هـوایـم
مــنــم اکــســیــری تـــحــقــیــق وآنــگــاه دگـر اعـیـان مـس و مـن کـیمـیـایم
مـرا ایـن دولـت و مـکـنـت عـجـب نـیـسـت امــانــت دار گــنـج مــصــطــفــایـم
نــــهــــاده پـــــادشــــاه پــــادشــــاهــــان کــلـیـد گـنـج در دســت عــطــایـم
تـــو بــــیـــمـــاری جـــان داری و گـــویـــی طـــبـــیــب مــرده دل دانــد دوایــم
ز داروهــا کــه در قــانــون نــوشــتـــســت مجـو صحـت که چـون قرآن شفایم
الـا ای بــی خــبــر چــون اشــتــر مـســت که خوانی چـون جـرس هرزه درایم
من این رمزی که گفتـم حـال قطـب اسـت نـه حـال مـن کـه قـطـب آسـیـایـم
بــتــو زآن نــافــه بــویـی مــی فــرســتــم بـتـو زآن لـالـه رنـگـی مـی نـمـایـم
کــه تــا دانـی کــه حــق را دوســتــانــنــد که من از گفتنی شان می ستایم
مـــن بـــیـــچـــاره بــــر درگـــاه ایـــشـــان بــســان سـیـف فـرغـانـی گـدایـم

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج