فدا کنیم چو عشاق هم سر و دستارآن حسین فدا کرد سر به وصل و قراربسان عاشق مهجور دمبدم در باغهمی شویم خرامان ز نور وصل نگارچه شمس گشته خرامان و ساغر اندر…
| فدا کنیم چو عشاق هم سر و دستار | آن حسین فدا کرد سر به وصل و قرار |
| بسان عاشق مهجور دمبدم در باغ | همی شویم خرامان ز نور وصل نگار |
| چه شمس گشته خرامان و ساغر اندر دست | چو ما به موسم می در پی نگار و بهار |
| شمیم انس مرا می رسد ز روی عشیق | بسان جلوه ی معشوق و یار ماه عذار |
| ز نور باغ و گل فیض و یار حور سرشت | رسید شمه ی جنت بسان مشک تتار |
| جنان و باغ جنان صحبت نگار بود | که وقت صحبت او میرسد گل از گلزار |
| تجلی از رخ او عالم است و مافیها | که نور و جلوه ی او دیده راست چون دلدار |
| جهان و هر چه در اوهست پیش آن دلبر | فدا کنیم چو جان و چو سر به یار نثار |
| به یار خویش ز روز ازل به گاه ابد | کنیم مدح و ثنا در کلام و شعر ، دثار |
| از آن زمان که مرا روی یار جلوه نمود | ز تیر ناوک او دیدگان ماست شکار |
| به هر کلام و به هر شعر مدح دلدارست | تغزلش بر تشبیت و مطلع شهوار… |
| مراست روشنی چشم جلوه ی دلبر | که نور اوست چو شمس و تجلی اش انوار |
| شدم ز جلوه ی دلدار خویشتن قانع | که از تجلی او نغمه خوان شدم چون سار |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
