حنظله ربانی
بی تابم و دل خسته تر از آه ِ شبانگاه
دارد به کجا می برَدَم این غم ِ جانکاه ؟!
فرجام پلنگانه ام از دست تو مرگ است
از دست تو ای ماه ! تو ای ماه ! تو ای ماه !
لبخند بزن “پنجره ی بسته ی ” خود را
بگشای به روی من ِ بدجور ” هوا خواه ” !
تا دامنه ی دامنت آشفته ترین است ؛
هستی تو دلیل سفر این همه سیّاح
تنها روش “کشف حجاب” تو همین است ،
باید که عمل کرد به ” قانون رضا شاه “
” شیرینی ” و پابند “اصولت ” و چه افسوس !
” فرهاد وَش ” اما نشدی “طالب اصلاح “
حنظله ربانی
بخش غزل | پایگاه خبری شاعر
منبع: سایت شعر ایران
