فاطمه السادات ناصریان

تحصیلات خود را در رشته حقوق ادامه داد و سپس به هنر عکاسی رو آورد ، طبع شعر را از پدربزرگش که اشعار زیبایی میگفت به ارث برد و اولین اشعار خود را در دهه بیست زندگی گفت و کم کم با خواندن اشعار شعرایی همچون فروغ فرخزاد ، سهراب و اخوان ثالث و حافظ علاقه خود را به شعر و شاعری پیشبرد و جدی تر به شاعری روی آورد و احساسات خود را اهنگین کرد .

شعر یک :

عشق را گاز بزن
سرخی لب هایت
چه معمای قشنگیست
که من میدانم ‌…‌
پاسخش ..
بوسه و گفتارِ لبانِ من و توست ..

شعر دو :

دلم ناقوس دلتنگی که سرداد …
تو را در قلب خود تکرار کردم ..
پریشان تر ز هر روز و همیشه …
نگهداری ز یاد یار کردم ..

شعر سه :

قمار میکنم تو را ..
میان حوض خوشبختی …
دوباره باخت میشود ..
خیال خوب سرمستی ..

چه خوب تاخت میزنی
جهنم تباه را ..
چه خوب خرج میکنی
تبسم وصال را …

قمار میکنم تو را …
ولی چه سخت میبری
دلی ک بست پای تو …
فسانه های دلبری …

بیا بباز … دل نزن …
به این غروب بی بدیل
بیا دباره شاه باش …
در انتظار یک رفیق …

ورق نزن دل مرا
دلم خراب یار نیست …
سفیدیِ نگاه من ..
زشوقِ انتظار نیست …

کسی در این میان مرا
قرار و بیقرار نیست …
به جز خدا برای من …
کسی به انتظار نیست …

چه عاشق و چه فارغم
تو باز هم نظاره باش ..
میانِ باغِ عاشقی
تو هم مرا بهانه باش …

شعر چهار :

میشود هر روز عاشق تر نوشت
میشود هر روز فارغ تر گذشت …
میشود هر لحظه با یاد کسی
یک نفس ، یک روز را در غم نشست …
میشود آشفته بود و بیقرار ..
متهم ، تا آخرین روز بهار …
میشود گاهی ولی خوشحال بود
با خیال دیگری هم شاد بود …
میشود یکباره طوفان را درید
عاشق بیچاره را از هم تنید
دل شکست و دل برید و زود رفت …
میشود با کوهی از اندوه رفت …