عباس قوام – غزل

اثبات می کنم تمام معادله ها را اگر
با عشق این دوخط موازی بهم رسیده شد

زدخشم شب خیالت و ازجای خالیت
دیشب به جای خواب خون سهم دیده شد

گیرم نگاه تو گره گشایی کرد
بیچاره غنچه بود این دلم که چیده شد

گفتم که پیر میشم ورفتی و بعدتو
مثل کمان ابروی تو قدم خمیده شد

یک آن نمی شود که بی تو بیاورم دوام
هر وقت یاد تو کردم قلبم تپیده شد

ماندم در اینکه خوبی تو اینهمه
شاید که روح در گلت هردم دمیده شد

تاریکی شب و در فکرتو چه زود
تا چشم بر هم زدم دیدم سپیده شد

گیرم که آه دلشکسته زود میگیرد
از بین این همه فریاد آهم شنیده شد

نامت بزرگه برایم که این غزل
چون نام تو بردم این بار هم قصیده شد