بــیـامــد ســوم روز شــبــگــیـر شــاهسـوی دشـت نخـچـیرگـه بـا سـپـاهبــه دسـت چـپــش هـرمـز کـدخـدایسـوی راســتــش مـوبــد پــاک رایبــرو داســتــان…
| بــیـامــد ســوم روز شــبــگــیـر شــاه | سـوی دشـت نخـچـیرگـه بـا سـپـاه |
| بــه دسـت چـپــش هـرمـز کـدخـدای | سـوی راســتــش مـوبــد پــاک رای |
| بــرو داســتــانـهـا هـمــی خــوانـدنـد | ز جــم و فــریـدون ســخــن رانــدنـد |
| سـگ و یوز در پـیش و شـاهـین و بـاز | هــمــی تــا بـــه ســر بـــرد روز دراز |
| چـو خـورشـید تـابـان بـه گنبـد رسـید | بــه جــایـی پــی گــور و آهـو نــدیـد |
| چـو خـورشید تـابـان درم سـاز گشت | ز نـخـچــیـرگـه تــنـگـدل بــازگـشـت |
| بـه پـیش انـدر آمـد یکـی سـبـز جـای | بـــســی انــدرو مــردم و چــارپـــای |
| ازان ده فــــراوان بـــــه راه آمــــدنــــد | نـظــاره بــه پــیـش ســپــاه آمــدنـد |
| جــهـانـدار پــرخــشـم و پــرتــاب بــود | همی خـواسـت کاید بـدان ده فـرود |
| نــکــردنــد زیـشــان کــســی آفــریـن | تـو گفتـی بـبـست آن خـران را زمین |
| ازان مـردمـان تــنـگـدل گـشـت شــاه | بـه خـوبـی نـکـرد انـدر ایشـان نگـاه |
| بـه موبـد چنین گفت کاین سبـز جای | پـــر از خــانــه و مــردم و چــارپـــای |
| کـــنــام دد و دام و نــخـــچـــیــر بـــاد | بـه جـوی انـدرون آب چـون قـیـر بــاد |
| بــدانـســت مـوبــد کـه فـرمـان شــاه | چـه بـود اندران سـوی ده شـد ز راه |
| بـدیشان چـنین گفت کاین سبـزجـای | پـــر از خــانــه و مــردم و چــارپـــای |
| خــوش آمــد شــهـنــشــاه بــهـرام را | یــکــی تــازه کــرد انــدریــن کــام را |
| دگــر گــفــت مـوبــد بــدان مــردمــان | کــه جـــاویــد داریــد دل شـــادمــان |
| شــمــا را هـمـه یـکــســره کــرد مـه | بـدان تـا کـنـد شـهـره ایـن خـوب ده |
| بــدیـن ده زن و کــودکــان مــهـتــرنــد | کـسـی را نـبــایـد کـه فـرمـان بـرنـد |
| بـدیـن ده چـه مـزدور و چـه کـدخـدای | بــه یـک راه بــایـد کــه دارنــد جــای |
| زن و کــودک و مــرد جــمـلــه مـهـیـد | یـکــایـک هــمــه کــدخــدای دهـیـد |
| خـــروشــی بـــرآمــد ز پـــرمــایــه ده | ز شـادی کـه گـشـتـنـد همـواره مـه |
| زن و مرد ازان پـس یکی شـد بـه رای | پــرســتــار و مــزدور بـــا کــدخــدای |
| چــو نـابــاک شــد مــرد بــرنـا بــه ده | بـــریــدنــد نــاگـــه ســـر مـــرد مــه |
| هـمـه یـک بــه دیـگـر بــرآمـیـخــتــنـد | بـه هـرجـای بـی راه خـون ریـخـتـنـد |
| چـو بـرخـاسـت زان روسـتـا رستـخـیز | گــرفـــتـــنــد نــاگــاه ازان ده گــریــز |
| بــمــانــدنــد پــیـران ابــی پــای و پــر | بـــشـــد آلــت ورزش و ســـاز و بـــر |
| هـــمـــه ده بـــه ویـــرانـــی آورد روی | درختان شده خشک و بی آب جوی |
| شـده دســت ویـران و ویـران ســرای | رمـــیـــده ازو مــــردم و چــــارپــــای |
| چـو یک سـال بـگـذشـت و آمـد بـهـار | بـران ره بـه نـخـچـیـر شـد شـهـریـار |
| بـــران جـــای آبــــاد خـــرم رســـیـــد | نـگـه کــرد و بــر جــای بــر ده نـدیـد |
| درخـتـان همه خـشک و ویران سرای | هـمـه مــرز بــی مــردم و چــارپــای |
| دل شــاه بـــهــرام نــاشــاد گــشــت | ز یـزدان بــتـرسـیـد و پـر داد گـشـت |
| بـه مـوبــد چـنـیـن گـفـت کـای روزبـه | دریـغـسـت ویـران چــنـیـن خـوب ده |
| بــرو تــیــز و آبـــاد گــردان بــگــه نــج | چـنـان کـن کـزین پـس نـبـیننـد رنـج |
| ز پــیـش شـهـنـشــاه مـوبــد بــرفـت | از آنـجــا بــه ویـران خــرامـیـد تــفـت |
| ز بـرزن همـی سـوی بـرزن شـتـافـت | بــفــرجــام بــیـکـار پــیـری بــیـافــت |
| فـــرود آمــد از بـــاره بـــنــواخـــتـــش | بــر خـویـش نـزدیـک بــنـشـاخـتـش |
| بــدو گـفـت کـای خـواجـه سـالـخـورد | چــنـیـن جــای آبــاد ویـران کـه کــرد |
| چــنـیـن داد پــاســخ کــه یـک روزگـار | گــذر کــرد بــر بــوم مــا شــهــریــار |
| بــیــامــد یـکــی بــی خــرد مــوبــدی | ازان نـــامـــداران بــــی بــــر بــــدی |
| بــمـا گـفـت یـکـسـر هـمـه مـهـتـریـد | نگر تـا کـسـی را بـه کـس نشـمرید |
| بـگفت این و این ده پـرآشـوب گشـت | پـر از غارت و کشتـن و چـوب گشت |
| کـــه یــزدان ورا یــار بـــه انــدازه بـــاد | غم و مرگ و سخـتـی بـر و تـازه بـاد |
| هـمـه کـار این جـا پـر از تـیـرگـیـسـت | چـنان شد که بـر ما بـبـاید گریسـت |
| ازیــن گــفــتـــه پـــردرد شــد روزبـــه | بـپـرسید و گفت از شما کیسـت مه |
| چــنـیـن داد پــاسـخ کـه مـهـتــر بــود | بــه جـایـی کـه تــخـم گـیـا بــر بــود |
| بــدو روزبــه گـفـت مـهـتــر تــو بــاش | بـدین جای ویران به سر بـر تو بـاش |
| ز گـــنــج جـــهــانــدار دیــنـــار خـــواه | هم از تـخـم و گـاو و خـر و بـار خـواه |
| بــکـش هـرک بــیـکـار بــیـنـی بــه ده | هـمـه کـهـتــرانـنـد یـکـســر تــو مـه |
| بــدان مـوبــد پــیـش نـفــریـن مــکــن | نــه بـــر آرزو رانــد او ایــن ســخـــن |
| اگــر یــار خـــواهــی ز درگـــاه شـــاه | فرستـمت چـندانک خـواهی بـخـواه |
| چـو بـشنید پـیر این سـخـن شاد شد | از انــــدوه دیــــریــــنــــه آزاد شــــد |
| هم انـگـه سـوی خـانه شـد مـرد پـیر | بـــیــاورد مـــردم ســـوی آبـــگـــیــر |
| زمــیــن را بـــه آبـــاد کــردن گــرفــت | هـمـه مـرزهـا را ســپــردن گــرفــت |
| ز همـسـایگـان گـاو و خـر خـواسـتـند | هـمـه دشـت یـکـسـر بــیـاراسـتـنـد |
| خـود و مـرزداران بــکـوشـیـد سـخــت | بـکـشـتـنـد هرجـای چـنـدی درخـت |
| چـــو یــک بـــرزن نــیــک آبـــاد شـــد | دل هــرک دیــد انــدران شــاد شــد |
| ازان جـای هـرکـس کـه بــگـریـخـتــی | بـه مژگـان همی خـون فـرو ریخـتـی |
| چـــو آگـــاهـــی آمـــد ز آبـــاد جـــای | هـم از رنـج ایـن پـیـر سـر کـدخـدای |
| یــکــایــک ســـوی ده نــهــادنــد روی | بــه هــر بــرزن آبــاد کــردنــد جــوی |
| همـان مـرغ و گـاو و خـر و گـوسـفـنـد | یـکـایـک بــرافــزود بــر کـشــتــمـنـد |
| درختـی بـه هر جـای هرکس بـکشت | شد آن جـای ویران چو خرم بـهشت |
| بـه سـالـی سـه دیگـر بـیـاراسـت ده | بـــرآمــد ز ورزش هــمــه کـــام مــه |
| چــو آمــد بــه هـنــگــام خــرم بــهــار | سـوی دشـت نخـچـیر شـد شـهریار |
| ابـــــا مــــوبـــــدش نــــام او روزبـــــه | چــو هــر دو رســیـدنــد نــزدیـک ده |
| نــگــه کــرد فــرخــنــده بــهــرام گــور | جـهـان دیـد پـرکـشـتـمـنـد و سـتـور |
| بــــرآورده زو کـــاخـــهـــای بـــلـــنـــد | همـه راغ و هامـون پـر از گـوسـفـند |
| هـمـه راغ آب و هـمـه دشــت جــوی | هــمــه ده پـــر از مــردم خــوب روی |
| پــراگـنـده بــر کــوه و دشــتــش بــره | بــهـشـتــی شـده بــوم او یـکـسـره |
| بـه مـوبــد چـنـیـن گـفـت کـای روزبـه | چـه کردی که ویران بـد این خوب ده |
| پـــراگـــنـــده زو مـــردم و چـــارپــــای | چــه دادی کــه آبــاد کــردنــد جــای |
| بــدو گـفـت مـوبـد کـه از یـک سـخـن | بـه پـای آمـد این شـارسـتـان کـهـن |
| هـمــان از یـک انــدیـشــه آبــاد شــد | دل شـــاه ایــران ازیــن شـــاد شــد |
| مـرا شـاه فـرمـود کـایـن سـبــز جـای | بــه دیـنـار گــنـج انـدر آورد بــه پــای |
| بـــتـــرســـیــدم از کــردگــار جـــهــان | نــکــوهـیـدن از کــهـتــران و مــهــان |
| بـدیـدم چـو یـک دل دو انـدیـشـه کـرد | ز هـــر دو بــــرآورد نــــاگــــاه کــــرد |
| همان چـون بـه یک شهر دو کدخدای | بــود بــوم ایـشـان نـمـانـد بـه جـای |
| بــرفــتــم بــگــفــتــم بــه پــیــران ده | که ای مهتـران بـر شـما نیسـت مه |
| زنــان کــدخــدایـنـد و کــودک هـمــان | پــرســتــار و مــزدورتــان ایـن زمــان |
| چــو مـهـتــر شـدنـد آنـک بــودنـد کـه | بــه خــاک انـدر آمــد ســر مــرد مـه |
| بـه گـفـتـار ویران شـد این پـاک جـای | نکـوهش ز من دور و تـرس از خـدای |
| ازان پـس بـریـشـان بـبـخـشـود شـاه | بـــرفــتـــم نــمــودم دگــرگــونــه راه |
| یـکـی بــا خــرد پــیـر کـردم بــه پــای | سـخـن گـوی و بـادانـش و رهنمـای |
| بـــکــوشــیــد و ویــرانــی آبـــاد کــرد | دل زیــردســتــان بــدان شــاد کــرد |
| چو مهتر یکی گشت شد رای راست | بــیـفـزود خـوبـی و کـژی بــکـاسـت |
| نــهـانــی بــدیـشــان نــمــودم بــدی | وزان پــــس گـــشــــادم در ایـــزدی |
| ســخــن بــهــتــر از گــوهــر نــامــدار | چـو بــر جـایـگـه بـر بـرنـدش بـه کـار |
| خــرد شــاه بـــایــد زبـــان پــهــلــوان | چـو خـواهی کـه بـی رنج مـاند روان |
| دل شـــاه تـــا جـــاودان شـــاد بــــاد | ز کــــژی و ویــــرانــــی آبــــاد بــــاد |
| چـو بـشنید شاه این سـخـن گفت زه | ســزاوار تـــاجـــی تـــو ایــن روزبـــه |
| بــبــخــشــیــد یــک بــدره دیـنــار زرد | بــران پــرهـنـر مــرد بــیـنـنــده مــرد |
| ورا خــلـعـت خــســروی ســاخــتــنـد | سـرش را بــه ابــر انـدر افـراخــتــنـد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
