چـو پـالیزبـان گـفـت و موبـد شـنیدبــه روشــن روان مــرد دانــا بــدیـدکه آن شیردل مرد جز شاه نیستهمـان چـهر او جـز در گـاه نـیسـتفرسـتـاده یی جـسـت ر…
| چـو پـالیزبـان گـفـت و موبـد شـنید | بــه روشــن روان مــرد دانــا بــدیـد |
| که آن شیردل مرد جز شاه نیست | همـان چـهر او جـز در گـاه نـیسـت |
| فرسـتـاده یی جـسـت روشن روان | فــرســتــاد مــوبـــد بــر پــهــلــوان |
| کـه پـیـدا شـد آن فـر شـاپـور شـاه | تـو از هر سـوی انجـمن کن سـپـاه |
| فـــرســـتـــاده مــوبـــد آمـــد دوان | ز جــایـی کــه بــد تــا در پــهـلــوان |
| بـگفت آنک در بـاغ شادی و بـخـت | شکفتـه شد آن خـسروانی درخـت |
| سـپـهبـد ز گفـتـار او گـشـت شـاد | دلش پر ز کین گشت و لب پر ز باد |
| بـه دادار گفـت ای جـهاندار راسـت | پـرسـتـش کنی جـز تـرا ناسزاست |
| که دانسـت هرگز که شـاپـور شـاه | بــبــیـنـد سـپـه نـیـز و او را سـپــاه |
| سپـاس از تـو ای دادگر یک خـدای | جـهـانـدار و بـر نـیـکـویی رهـنـمـای |
| چـو شب بـرکشید آن درفش سیاه | ســتــاره پــدیــد آمــد از گــرد مــاه |
| فـراز آمـد از هـر ســوی لـشــکـری | بـه جـایی که بـد در جـهان مهتـری |
| سوی سورسـتـان سربـرافراخـتـند | یـگـان و دوگـانـه هـمـی تــاخـتــنـد |
| بـــه درگــاه پـــالــیــزبـــان آمــدنــد | بــه شــادی بــر مــیـزبــان آمــدنــد |
| چـو لشکر شد آسوده بـر درسرای | بــه نـزدیـک شـاه آمـد آن پـاک رای |
| بـه شـاه جـهان گفت پـس میزبـان | خـجـسـتـسـت بــر مـاه پـالـیـزبــان |
| سـپـاه انجـمن شد بـدین درسرای | نـگـه کـن کـنـون تــا چـه آیـدت رای |
| بـــفــرمــود تــا بـــرگــشــادنــد راه | اگــر چــه فــرومـایـه بــد جــایـگــاه |
| چـو رفـتــنـد نـزدیـک آن نـامـجــوی | یـکــایـک نــهــادنــد بــر خــاک روی |
| مـهـان را همـه شـاه در بـر گـرفـت | ز بــدهـا خــروشــیـدن انـدر گـرفـت |
| بـگـفـت آنـک از چـرم خـر دیده بـود | سـخـنهای قیصـر که بـشـنیده بـود |
| هــم آزادی آن بـــت خــوب چــهــر | بــگـفــت آنـچ او کــرد پــیـدا ز مـهـر |
| کــزو یــافــتــم جــان و از کــردگــار | کــه فــرخــنــده بـــادا بـــرو روزگــار |
| وگـر شــهـریـاری و فــرخــنـده یـی | بــود بــنــده پــرهــنــر بــنــده یــی |
| مـنـم بـنـده ایـن مـهـربـان بـنـده را | گــــشــــاده دل و نــــازپـــــرورده را |
| ز هر سو که اکنون سـپـاه منسـت | وگــر پــادشــاهـی و راه مـنـســت |
| همـه کـس فـرسـتـید و آگـه کـنـید | طــلــایـه پــراگــنــده بــر ره کــنـیـد |
| بــبــنــدیــد ویــژه ره طــیـســفــون | نــبـــایــد کــه آگــاهــی آیــد بــرون |
| چــو قــیـصــر بــیـابــد ز مـا آگـهـی | کـه بـیـدار شـد فـر شـاهـنـشـهـی |
| بـــیــایــد ســـپـــاه مــرا بـــرکــنــد | دل و پــشــت ایـرانـیـان بــشــکـنـد |
| کــنــون مــا نــداریــم پـــایــاب اوی | نـه پـیـچـیـم بـا بـخـت شـاداب اوی |
| چــو مـوبــد بــیـایـد بــیـارد سـپــاه | ز لـشـکـر بــبــنـدیـم بــر پـشـه راه |
| بــســازیـم و آرایـشــی نـو کــنـیـم | نـهـانـی مـگـر بــاغ بـی خـو کـنـیـم |
| بـبـاید بـه هر گوشـه یی دیده بـان | طـلایه بـه روز و بـه شـب پـاسـبـان |
| ازان پــس نــمــانــیــم از رومــیــان | کسـی خـسـپـد ایمن گشاده میان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
