چـو یک پـاس بـگذشت از تـیره شـببـه پـیـش انـدر آمـد خـروش جـلـببـــخــنــدیــد بــر بـــارگــی شــاه نــوز دم ســپـــه رفــت تــا پـــیــش روسـپـهدار …
| چـو یک پـاس بـگذشت از تـیره شـب | بـه پـیـش انـدر آمـد خـروش جـلـب |
| بـــخــنــدیــد بــر بـــارگــی شــاه نــو | ز دم ســپـــه رفــت تــا پـــیــش رو |
| سـپـهدار چـون پـیش لشـکـر کشـید | یـکـی ژرف دریـای بــی بــن بــدیـد |
| هــیــونــی کــه بــود انــدران کــاروان | کـجـا پــیـش رو داشـتــی سـاروان |
| همی پـیش رو غـرقه گشـت اندر آب | سـپـهبـد بـزد چـنگ هم در شتـاب |
| گـرفـتـش دو ران بـر گـشـیدش ز گل | بــتــرسـیـد بــدخـواه تــرک چــگـل |
| بـــفـــرمــود تـــا گـــرگــســـار نــژنــد | شـود داغ دل پـیـش بــر پـای بــنـد |
| بــدو گـفــت کــای ریـمـن گـرگـســار | گـرفــتــار بــر دســت اســفــنـدیـار |
| نـگـفــتــی کــه ایـدر نـیـابــی تــو آب | بـــســوزد تـــرا تـــابـــش آفــتـــاب |
| چــرا کــردی ای بــدتــن از آب خــاک | سـپـه را همـه کـرده بـودی هلـاک |
| چـنـیـن داد پـاسـخ کـه مـرگ سـپـاه | مرا روشـناییسـت چـون هور و مـاه |
| چـه بـینم همـی از تـو جـز پـای بـنـد | چـه خـواهـم تــرا جـز بــلـا و گـزنـد |
| سـپـهبـد بـخـندید و بـگشـاد چـشـم | فـرو ماند زان تـرک و بـفزود خـشـم |
| بـدو گـفـت کـای کـم خـرد گـرگـسـار | چــو پـــیــروز گــردم مــن از کــارزار |
| بــه رویـیـن دژت بــر سـپـهـبــد کـنـم | مـبــادا کـه هـرگـز بــتــو بــد کــنـم |
| همـه پـادشـاهی سـراسـر تـراسـت | چو بـا ما کنی در سخن راه راست |
| نــیــازارم آن را کــه فــرزنــد تــســت | هم آن را کـه از دوده پـیوند تـسـت |
| چــو بــشـنـیـد گـفـتــار او گـرگـســار | پــرامـیـد شـد جـانـش از شـهـریـار |
| ز گــفــتــار او مـانـد انـدر شــگــفــت | زمین را بـبـوسـید و پـوزش گـرفـت |
| بـدو گفـت شـاه آنچ گفـتـی گذشـت | ز گفتـار خـامت نگشـت آب دشـت |
| گــذرگــاه ایــن آب دریــا کــجــاســت | بــبــایـد نـمـودن بـه مـا راه راسـت |
| بـــدو گــفـــت بـــا آهــن از آبـــگــیــر | نــیــابــد گــذر پــر و پــیـکــان تــیـر |
| تــهـمـتــن فـرومـانـد انـدر شــگـفــت | هـم انـدر زمـان بــنـد او بــرگـرفــت |
| بـــه دریــای آب انــدرون گــرگــســـار | بــیـامــد هـیـونـی گــرفــتــه مـهـار |
| ســپــهـبــد بــفـرمـود تــا مـشـگ آب | بـــریــزنــد در آب و در مـــاهــتـــاب |
| بــه دریـا ســبــک بــار شــد بــارگـی | ســپــاه انـدر آمـد بــه یـکــبــارگـی |
| چـو آمـد بـه خـشـکـی سـپـاه و بـنـه | بـبـد مـیـسـره راسـت بــا مـیـمـنـه |
| بــه نــزدیـک رویـیـن دژ آمــد ســپــاه | چـنان شد که فرسـنگ ده ماند راه |
| سر جـنگجـویان بـه خـوردن نشسـت | پـرستـنده شد جام بـاده بـه دست |
| بــفـرمـود تــا جـوشـن و خـود و گـبــر | بــبــردنــد بــا تــیـغ پــیـش هــژبــر |
| گــشــاده بــفــرمــود تــا گــرگــســار | بـیـامـد بــه پـیـش یـل اسـفـنـدیـار |
| بـدو گـفـت کـاکـنـون گـذشـتـی ز بـد | ز تـو خـوبـی و راسـت گفتـن سـزد |
| چـو از تــن بــبــرم سـر ارجــاسـپ را | درخـشـان کـنـم جـان لـهراسـپ را |
| چــو کـهـرم کـه از خــون فـرشـیـدورد | دل لـشـکـری کـرد پــر خــون و درد |
| دگــر انـدریـمـان کــه پــیـروز گـشــت | بکشت از دلیران ما سی و هشت |
| ســرانــشــان بــبــرم بــه کــیـن نـیـا | پـــدیــد آرم از هــر دری کــیــمــیــا |
| هـمـه گـورشــان کـام شـیـران کـنـم | بـــه کـــام دلــیــران ایــران کـــنــم |
| سـراسـر بــدوزم جـگـرشـان بـه تـیـر | بــیـارم زن و کـودکـانـشـان اســیـر |
| تــرا شــاد خــوانــیــم ازیــن گــر دژم | بـگوی آنچ داری بـه دل بـیش و کم |
| دل گــرگــســار انــدران تــنــگ شــد | روان و زبـــانـــش پـــر آژنــگ شـــد |
| بــدو گـفـت تــا چـنـد گـویـی چـنـیـن | کـه بــر تــو مـبــادا بــه داد آفــریـن |
| هـمـه اخــتــر بــد بــه جــان تــو بــاد | بــریـده بــه خـنـجـر مـیـان تــو بــاد |
| بـه خـاک اندر افـگـنده پـر خـون تـنت | زمـیـن بــسـتــر و گـرد پــیـراهـنـت |
| ز گــفـــتـــار او تـــیــر شـــد نــامــدار | بــرآشـفـت بــا تــنـگـدل گـرگـسـار |
| یـکـی تــیـغ هـنـدی بــزد بــر سـرش | ز تـارک بــه دو نـیـم شـد تـا بــرش |
| بــه دریـا فــگــنـدش هـم انـدر زمــان | خـور مـاهـیـان شـد تــن بــدگـمـان |
| وزان جــایـگـه بــاره را بــر نـشـسـت | بـه تـنـدی مـیـان یـلـی را بـبـسـت |
| بــه بــالــا بــرآمــد بــه دژ بــنــگــریـد | یـکـی سـاده دژ آهـنـیـن بــاره دیـد |
| سـه فـرسـنـگ بــالـا و پــهـنـا چـهـل | بـــجــای نــدیــد انــدر او آب و گــل |
| بـــه پـــهــنــای دیــوار او بـــر ســـوار | بـــرفــتــی بـــرابــر بــروبــر چــهــار |
| چـو اسـفـنـدیـار آن شـگـفـتـی بـدیـد | یکـی بـاد سـرد از جـگـر بـرکـشـید |
| چـنـین گـفـت کـاین را نـشـاید سـتـد | بـــد آمــد بــه روی مــن از راه بـــد |
| دریـغ ایـن هـمــه رنـج و پــیـکــار مــا | پــشــیـمــانـی آمـد هـمـه کــار مـا |
| بــه گــرد بــیـابــان هـمــه بــنـگــریـد | دو تـرک انـدران دشـت پـوینـده دید |
| همـی رفـت پـیش اندرون چـار سـگ | سـگـانـی کـه گـیـرنـد آهـو بـه تـگ |
| ز بـــالــا فـــرود آمــد اســـفـــنــدیــار | بــه چــنــگ انــدرون نــیــزه کــارزار |
| بــپــرســیـد و گـفــت ایـن دژ نـامـدار | چه جـایت و چندست بـر وی سوار |
| ز ارجــاسـپ چـنـدی سـخـن رانـدنـد | هــمــه دفــتــر دژ بــرو خــوانــدنــد |
| کــه بــالــا و پــهــنــای دژ را بــبــیــن | دری سـوی ایران دگر سـوی چـین |
| بـــدو انــدرون تــیــغ زن ســی هــزار | ســـواران گـــردنــکـــش و نــامــدار |
| همه پـیش ارجـاسـپ چـون بـنده اند | بـه فـرمان و رایش سـرافـگـنده اند |
| خورش هست چندانک اندازه نیست | به خوشه درون بـار اگر تازه نیست |
| اگــر در بــبــنـدد بــه ده ســال شــاه | خورش هست چندانک بـاید سپـاه |
| اگـر خـواهد از چـین و مـاچـین سـوار | بــیـابــد بــرش نــامــور صــد هــزار |
| نـیـازش نـیـابــد بـه چـیـزی بـه کـس | خـورش هسـت و مـردان فـریادرس |
| چـو گفـتـند او تـیغ هندی بـه مشـت | دو گردنکـش سـاده دل را بـکشـت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
