چـنـان بـد کـه بـی مـاه روی اردواننــبــودی شــب و روز روشــن روانز دیـبــا نـبــرداشــتــی دوش و یـالمـگـر چـهـر گـلـنـار دیـدی بــه فـالچــو آمـدش ه…
| چـنـان بـد کـه بـی مـاه روی اردوان | نــبــودی شــب و روز روشــن روان |
| ز دیـبــا نـبــرداشــتــی دوش و یـال | مـگـر چـهـر گـلـنـار دیـدی بــه فـال |
| چــو آمـدش هـنـگـام بــرخـاسـتــن | بــه دیـبــا سـر گـاهـش آراســتــن |
| کــنـیـزک نـیـامــد بــه بــالــیـن اوی | بـرآشفت و پـیچان شد از کین اوی |
| بــدربــر سـپـاه ایـسـتـاده بــه پـای | بــیـاراسـتـه تـخـت و تـاج و سـرای |
| ز درگــاه بــرخــاســت ســالــار بــار | بـــیــامــد بـــر نــامــور شــهــریــار |
| بــدو گـفـت گـردنـکـشـان بــر درنـد | هر آنـکـس کـجـا مـهـتـر کـشـورنـد |
| پـرسـتـندگـان را چـنین گفـت شـاه | کـه گـلـنـار چـون راه و آیـیـن نـگـاه |
| نــدارد نــیــایــد بــه بـــالــیــن مــن | کـه دانـد بـدیـن داسـتـان دین مـن |
| بــیـامــد هـم انـگــاه مـهـتــر دبــیـر | که رفـتـسـت بـیگاه دوش اردشـیر |
| وز آخـر بــبـردسـت خـنـگ و سـیـاه | کــه بـــد بـــاره نــامــبـــردار شــاه |
| هـم انـگـاه شــد شــاه را دلـپــذیـر | کـه گـنـجــور او رفـت بــا اردشــیـر |
| دل مـرد جــنـگــی بــرآمــد ز جــای | بـرآشـفـت و زود انـدر آمـد بـه پـای |
| ســواران جــنــگــی فــراوان بــبــرد | تـو گفتـی همی بـاره آتـش سپـرد |
| بــره بــر یـکــی نــامــور دیـد جــای | بــســی انــدرو مــردم و چــارپــای |
| بـپـرسـید زیشـان کـه شـبـگیر هور | شـنیدی شـمـا بـانگ نـعـل سـتـور |
| یکی گفت زیشـان که اندر گذشـت | دو تـن بـر دو بـاره درآمد بـه دشـت |
| هـمـی بـرگـذشـتـنـد پـویـان بـه راه | یـکـی بــاره خـنـگ و دیـگـر سـیـاه |
| بــه دم ســواران یـکـی غــرم پــاک | چـو اسپـی همی بـر پـراگند خـاک |
| بــه دسـتـور گـفـت آن زمـان اردوان | کـه این غـرم بـاری چـرا شـد دوان |
| چـنین داد پـاسـخ که آن فر اوسـت | به شاهی و نیک اختری پر اوست |
| گــر ایـن غــرم دریــابــد او را مــتــاز | کــه ایــن کــار گــردد بــمــابــر دراز |
| فـــرود آمـــد آن جــــایـــگـــه اردوان | بـــخــورد و بـــرآســود و آمــد دوان |
| هـمـی تــاخـتـنـد از پــس اردشـیـر | بــه پــیــش انــدرون اردوان و وزیــر |
| جــوان بــا کـنـیـزک چــو بــاد دمـان | نـپــردخــت از تــاخــتــن یـک زمـان |
| کــرا یـار بــاشــد ســپــهـر بــلــنــد | بــروبــر ز دشــمــن نـیـایـد گــزنــد |
| ازان تــاخـتــن رنـجـه شـد اردشـیـر | بــدیـد از بــلــنـدی یـکــی آبــگــیـر |
| جـوانـمـرد پـویـان بــه گـلـنـار گـفـت | که اکنون که بـا رنج گشتـیم جفت |
| بــبــایـد بـدیـن چـشـمـه آمـد فـرود | کـه شـد بـاره و مرد بـی تـار و پـود |
| بـبــاشـیـم بـر آب و چـیـزی خـوریـم | ازان پـس بــر آسـودگـی بــگـذریـم |
| چــو هـر دو رســیـدنــد نــزدیـک آب | بـه زردی دو رخـسـاره چـون آفتـاب |
| همی خـواسـت کاید فـرود اردشـیر | دو مــرد جــوان دیــد بـــر آبـــگــیــر |
| جـــوانــان بـــه آواز گــفــتـــنــد زود | عـنـان و رکـیـبــت بــبــایـد بــسـود |
| کــه رســـتـــی ز کــام و دم اژدهــا | کــنــون آب خــوردن نــیــارد بـــهــا |
| نـبــایـد کـه آیـی بــه خــوردن فـرود | تـــن خـــویــش را داد بـــایـــد درود |
| چـو از پـنـدگـوی آن شـنـید اردشـیر | بـه گـلنار گـفـت این سـخـن یادگیر |
| رکیبـش گران شد سبـک شد عنان | بـه گـردن بــرآورد رخـشـان سـنـان |
| پــس انــدر چــو بـــاد دمــان اردوان | هـمـی تـاخـت بـا رنـج و تـیره روان |
| بـدانگـه کـه بـگـذشـت نیمـی ز روز | فــلـک را بــپــیـمـود گـیـتــی فــروز |
| یکی شارستـان دید بـا رنگ و بـوی | بـسـی مـردم آمـد بـه نـزدیک اوی |
| چـنـیـن گـفـت بــا مـوبــدان نـامـدار | کـه کی بـرگذشـت آن دلاور سـوار |
| چـنـیـن داد پــاسـخ بــدو رهـنـمـای | که ای شاه نیک اخـتـر و پـاک رای |
| بـدانگه کـه خـورشـید بـرگشـت زرد | بــگــســتــرد شــب چــادر لــاژورد |
| بـدین شهر بـگذشـت پـویان دو تـن | پـر از گـرد وبــی آب گـشـتـه دهـن |
| یـکـی غـرم بــود از پـس یـک سـوار | کـه چـون او نـدیـدم بـه ایوان نـگـار |
| چـنـیـن گـفـت بــا اردوان کـدخـدای | کـز ایـدر مـگـر بــازگـردی بـه جـای |
| سـپــه سـازی و سـاز جــنـگ آوری | کـه اکـنـون دگـرگـونـه شــد داوری |
| که بختش پس پشت او برنشست | ازیـن تـاخـتـن بـاد مـانـد بـه دسـت |
| یـکــی نـامـه بــنـویـس نـزد پــســر | بـه نامه بـگوی این سخن در به در |
| نـشــانـی مـگــر یـابــد از اردشــیـر | نـبـاید کـه او دو شـد از غـرم شـیر |
| چـو بـشـنـیـد زو اردوان این سـخـن | بـــدانــســت کآواز او شــد کــهــن |
| بــدان شـارســتــان انـدر آمـد فـرود | هـمـی داد نـیـکــی دهـش را درود |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
