اگر چو خسرو و خاقان سزای تاج و سریریتــرا گــلــیـم گــدایـی بــه از قــبــای امــیــریبـوقـت مـی گـرو و از سـپـیدرویی خـود دانبــزر ســرخ خــریـدن سـ…
اگر چو خسرو و خاقان سزای تاج و سریری | تــرا گــلــیـم گــدایـی بــه از قــبــای امــیــری |
بـوقـت مـی گـرو و از سـپـیدرویی خـود دان | بــزر ســرخ خــریـدن ســیـه گـلـیـم فــقــیـری |
تـرا چـه عـیب کـند یار و گر کند چـه تـفـاوت | گــر آفــتــاب کــنــد عــیـب ذره را بــحــقــیـری |
چـو دوست سـایه لطفی فگند بـر سر کارت | بــروی پــشـت زمـیـن را چـو آفـتــاب بــگـیـری |
تـرا سـعـادت عـشـقش بـپـایه یی بـرسـاند | کـه خـس دهی بـسـتـاننـد و زر دهنـد نگـیری |
اگر سـلامت خـواهی چـراغ مجـلس او شـو | چو او فروخت نسوزی (و چون) بکشت نمیری |
چو آتش آنچه بـیابـی بـرنگ خویشتنش کن | چـنان مشـو کـه ز بـادی چـو آب نقـش پـذیری |
مـدام در پــی او رو کـه راه عــشــق بــدانـد | که چشم عقل تـو کورست اگر بـدیده بـصیری |
تو نقد خود بـد گر کس سپـار تـاش بـسنجد | بـسـنگ خـویش فـزونی بـنزد خـویش کـثـیری |
فطیر عقل تو خامست بـی حرارت عشقش | بـرو بـسـوز کـه خـامـی، بـرو بـپـز کـه خـمیری |
سـخـن بـقدر تـو گویم که طعمه کرد نشاید | طـعـام مـردم بــالـغ تــرا کـه طـفـل بــشــیـری |
بـگوش هوش زمانی سـماع قـول رهی کن | اگــر عــطــارد ذهـنــی ور آفــتــاب ضــمــیـری |
چـو سـیف روز جـوانـی بـعـاشـقـی گـذرانـد | سـعـادتـش بـرسـانـد چـو بـخـت بـنده بـپـیری |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج