فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 14 دی 1403

پایگاه خبری شاعر

ای صـبـا بـادم مـن کـن نفـسـی همـراهیبـسوی شاه بـر از من سخـنی گر خواهیقـدوه و عــمـده شــاهـان جــهـان غـازان رااز پــریـشــانـی ایـن مــلــک بــده آ…

ای صـبـا بـادم مـن کـن نفـسـی همـراهیبـسوی شاه بـر از من سخـنی گر خواهی
قـدوه و عــمـده شــاهـان جــهـان غـازان رااز پــریـشــانـی ایـن مــلــک بــده آگــاهـی
گو درین مصر که فرعون درو صد بـیشسـتنان عزیزسـت که شد یوسف گندم چـاهی
گـو بــدان ای بــوجــود تــو گـرفــتــه زیـنـتکـرسـی مملکـت و مسـند شـاهنشـاهی
شیر چون گربـه درین ملک کند موش شکاربـهـر نـان گـربـه کـنـد نـزد سـگـان روبـاهی
سـرورانی کـه بـهر گـرسـنه نان مـی دادنداستـخوان جوی شده همچو سگ درگاهی
امن ازین خـاک چـنان رفـتـه که گر یابـد بـازخـوف آنـسـت کـه از آب بــتــرسـد مـاهـی
فـتـنـه از هـر طـرفـی پـیـش نـهـد پـای درازگر بـگیرد پـس ازین دسـت ستـم کوتـاهی
خـــانــهــا لــانــه روبـــاه شـــد از ویــرانــیشهرها خانه شطرنج (شد) از بی شاهی
حـاکـمان در دم از او قـبـجـروتـمغـا خـواهندعــنـکــبــوت ار بــنـهـد گــارگـه جــولـاهـی
خرمن سوخته شد ملک و بر ایشان بـجویاسب شطرنج کجـا غم خورد از بـی کاهی
تـرکـمـان خـسـری هر نفـس از هر طـرفـیبــر ولــایـت بــزنــد چــون اجــل نــاگــاهـی
نیست در روم از اسلام بجز نام و شدستقطـب دین مضـطـرب ورکن شـریعـت واهی
بــیـم آنـســت کـه ابــدال خــضـر را گـویـنـدگر سوی روم روی مردن خـود می خواهی
مملـکـت جـملـه پـر از منکـر و معـروفـی نهکـه بــخـیـر امـر کـنـد یـا بـود از شـرنـاهـی
خلق بـیم است که چون ذره پراگنده شوندگـر بــایـشـان نـرسـد سـایـه ظـل الـلـهـی
گـر نـیایی بـرود این رمـقـی نیز کـه هسـتور بـیایی کـنـدت بـخـت و ظـفـر هـمـراهی
آفـتـابـا بـشـرف خـانـه خـویش آی و بـپـاشنـور بــر خـلـق کـز اسـتــاره نـیـایـد مـاهـی
بــعــد فــضــل احــدی مـانـع و دافــع نـبــوداینـچـنـین داهـیه را غـیر تـو شـاهی داهی

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج