ز خـــود بـــرآ کــه نــســیــم بـــهــار مــی آیــدسـبــکـروی ز سـر کـوه یـار مـی آیـدز بــوی خــون گــل ولـالـه مـی تــوان دریـافــتکـه از قـلـمـرو …
| ز خـــود بـــرآ کــه نــســیــم بـــهــار مــی آیــد | سـبــکـروی ز سـر کـوه یـار مـی آیـد |
| ز بــوی خــون گــل ولـالـه مـی تــوان دریـافــت | کـه از قـلـمـرو آن دل شـکـار مـی آید |
| رهـش بــه کـوچــه زلـف نـگـار افــتــاده اســت | چـنین که بـاد صبـا مشـکبـار می آید |
| بـه هر کجـا که رود سـبـز می کند چـون خـضـر | پـیام خـشـکـی اگـر زان دیار مـی آید |
| ز روح بــخــشــی بــاد بــهـار مـعــلــوم اســت | کـه تــازه از بــروآغــوش یـار مـی آیـد |
| ز چشم شبنم گل روشن است چون خورشید | کــه از نـظــاره آن گـلـعــذار مـی آیـد |
| نه لـالـه اسـت کـه سـر مـی زند بـهار از خـاک | که خون ما به زمین بوس یار می آید |
| کـه شـسـتـه اسـت درین آب روی چـون گل را | کـه بـوی خـون ز لب جـویبـار می آید |
| اگــر بــه کــار جــهــان مــن نــیــامــدم صــائب | کـلام بـی غـرض من بـه کـار می آید |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
