دبـیر جـهـانـدیـده را پـیش خـوانـدبـیـاورد نـزدیـک گـاهـش نـشـانـدیکـی نامـه بـنوشـت بـا داغ و درددو دیـده پــر از خــون و رخ لـاژوردز دارای داراب بــ…
| دبـیر جـهـانـدیـده را پـیش خـوانـد | بـیـاورد نـزدیـک گـاهـش نـشـانـد |
| یکـی نامـه بـنوشـت بـا داغ و درد | دو دیـده پــر از خــون و رخ لـاژورد |
| ز دارای داراب بـــــن اردشــــیــــر | سـوی قـیصـر اسـکـندر شـهرگیر |
| نـخـسـت آفـریـن کـرد بـر کـردگـار | کــه زو دیــد نــیـک و بــد روزگــار |
| دگـر گـفــت کـز گـردش آســمـان | خـردمـنـد بــرنـگـذرد بــی گـمـان |
| کـزو شـادمـانـیـم و زو نـاشـکـیـب | گـهی در فـراز و گهی در نشـیب |
| نه مردی بـد این رزم ما بـا سـپـاه | مگر بخشش و گردش هور و ماه |
| کـنون بـودنی بـود و ما دل بـه درد | چــه داریـم ازیـن گــنـبــد لــاژورد |
| کـنون گـر بـسـازی و پـیمان کـنی | دل از جـنگ ایران پـشـیمان کنی |
| همه گنج گشتـاسـپ و اسفندیار | هـمــان یـاره و تــاج گــوهـرنـگــار |
| فرستـم بـه گنج تو از گنج خویش | هـمـان نـیـز ورزیـده رنـج خـویـش |
| همان مر تـرا یار بـاشـم بـه جـنگ | بـه روز و شـبـانـت نـسـازم درنگ |
| کـسـی را کـه داری ز پـیـونـد مـن | ز پــوشــیـده رویـان و فـرزنـد مـن |
| بـر من فرسـتـی نبـاشـد شـگفت | جـهانجـوی را کـین نـبـاید گـرفـت |
| ز پـوشـیده رویـان بـجـز سـرزنـش | نـبـاشـد ز شـاهـان بـرتـر مـنـش |
| چـو نـامـه بـخـوانـد خـداوند هوش | بـیـارایـد ایـن رای پـاسـخ نـیـوش |
| هـیـونـی ز کــرمــان بــیـامـد دوان | بــه نـزدیـک اسـکـنـدر بــدگـمـان |
| سکندر چـو آن نامه بـرخواند گفت | کـه بـا جـان دارا خـرد بـاد جـفـت |
| کـسـی کـو گـرایـد بـه پـیونـد اوی | بـه پـوشـیده رویـان و فـرزنـد اوی |
| نـبــیـنـد مـگـر تــخـتـه گـور تـخـت | گـر آویـخـتـه سـر ز شـاخ درخـت |
| همه بـه اصـفهانند بـی درد و رنج | ازیشـان مبـادا کـه خـواهیم گـنج |
| تو گر سوی ایران خرامی رواست | همه پـادشاهی سراسر تراست |
| ز فــرمـان تــو یـک زمـان نـگـذریـم | نـفـس نیز بـی راه تـو نـشـمـریم |
| بــکـردار کـشـتـی بــیـامـد هـیـون | دل و دیــده تــاجــور پـــر ز خــون |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
