مـشـتــاقـی و صـبــوری از حـد گـذشـت یـاراگر تـو شـکـیب داری طـاقـت نماند ما رابـاری بـه چـشم احـسان در حـال ما نظر کنکـز خـوان پـادشـاهان راحـت بـود …
| مـشـتــاقـی و صـبــوری از حـد گـذشـت یـارا | گر تـو شـکـیب داری طـاقـت نماند ما را |
| بـاری بـه چـشم احـسان در حـال ما نظر کن | کـز خـوان پـادشـاهان راحـت بـود گدا را |
| سـلطان که خـشـم گیرد بـر بـندگان حـضـرت | حـکمش رسد ولیکن حـدی بـود جـفا را |
| مـن بـی تـو زندگـانی خـود را نمـی پـسـندم | کآسایشی نبـاشد بـی دوستـان بـقا را |
| چون تشنه جان سپردم آن گه چه سود دارد | آب از دو چشم دادن بـر خاک من گیا را |
| حــال نــیــازمــنــدی در وصــف مــی نــیــایـد | آن گـه کـه بــازگـردی گـویـیـم مـاجـرا را |
| بـازآ و جـان شیرین از من سـتـان بـه خـدمت | دیگر چـه بـرگ بـاشد درویش بـی نوا را |
| یـا رب تــو آشــنـا را مـهـلـت ده و ســلــامـت | چــنـدان کـه بــازبــیـنـد دیـدار آشــنـا را |
| نـه مـلـک پــادشـا را در چــشـم خــوبــرویـان | وقـعـیسـت ای بـرادر نـه زهد پـارسـا را |
| ای کــاش بــرفــتــادی بــرقــع ز روی لـیـلـی | تـا مـدعـی نمـانـدی مـجـنون مـبـتـلـا را |
| سعدی قلم بـه سختی رفتست و نیکبـختی | پس هر چه پیشت آید گردن بنه قضا را |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
