فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 7 فروردین 1404

پایگاه خبری شاعر

نــام تــو چــون بــر زبـــان آیــد هــمــیآب حــیــوان در دهــان آیــد هــمــیدر تـــن مـــرده چـــه کـــار آیــد ز جـــاندر دل از یــاد تـــو آن آیـ…

نــام تــو چــون بــر زبـــان آیــد هــمــی آب حــیــوان در دهــان آیــد هــمــی
در تـــن مـــرده چـــه کـــار آیــد ز جـــان در دل از یــاد تـــو آن آیــد هـــمـــی
در دل مـــن آتـــش ســـودای تـــســـت آب در چــشــمــم از آن آیـد هـمــی
خود مرا زآن چشم و روی از رو و چشم آب رفــت و خــون روان آیـد هــمــی
اشــک مــن بـــر ســوزن مــژگــان مــن چـون در انـدر ریـسـمـان آیـد هـمـی
تــا مـن انـدر چـنـگ هـجــرانـم چـو نـی نـالـه از مـن بــی دهـان آیـد هـمـی
گـر دهـانـم را بــلـب گـیـری چــه ســود خـون ز هر چـشـمـم دوان آید همی
مـی روی چــون دلــبــران وز هـر طــرف بـی دلـی در پـی بـجـان آیـد هـمـی
تـــو بـــســـنـــگـــی آب روی او مـــبـــر کـز تـو سـگ را بـوی نـان آید هـمـی
دیـگـران را هـر نـفـس بـر دسـت لـطـف از ســمـاط وصـل خــوان آیـد هـمـی
مـا بــجـای سـگ دریـن در خـفـتــه ایـم قـسـم مـا زآن اسـتـخـوان آید همی
وصـف یک موی تـو کـردن مشـکـلـسـت ورچــه هـر مـویـم زبــان آیـد هـمـی
وصــف تــو در طـبــع کـژ بــنـده راســت هـمـچـو تـیرانـدر کـمـان آیـد هـمـی
وز گـشــاد دل کــه در بــنـد غــمـســت چـون رها شـد بـر نشـان آید همـی
غـــرقـــه بـــحـــر غـــم تـــو از جـــهــان هـمـچــو دریـا بــر کــران آیـد هـمـی
چـون فرشتـه بـا کسـش پـیوند نیسـت بــهـر امــری در جــهـان آیـد هـمــی
پــــای او زنـــجــــیـــر تــــو دارد چـــو در زآن مــقــیـم آســتــان آیــد هــمــی
تـــا گــشــادی بـــاشــدش روزی ز تـــو پــای بــر جــان و روان آیــد هــمــی
دل چــو گــل خــنـده زنــان آیـد هـمــی کآن بــهــار بــی خــزان آیـد هـمــی
چــون خــبــر ســوی گـلـســتــان آورنـد کـو بــسـوی گـلـسـتـان آیـد هـمـی
روی گــل از شــرم چـــون لــالــه شــود کآن رخ چــون ارغــوان آیــد هــمــی
لـالـه را چـهـره شـود چــون شـنـبــلـیـد کـو چـو گـل در بـوسـتـان آید همـی
بــر ســریـر چــرخ از خــورشــیــد و مــه روی او سـلـطـان نـشـان آید هـمـی
از بــسـاط حــسـن او یـک بــیـدقـسـت مـه کـه شــاه اخــتــران آیـد هـمـی
پـیش درگـاهش زمـین بـوسـد نخـسـت آنـگــهـی بــر آســمــان آیـد هـمــی
مـا در آن دم زهـر حـسـرت مـی خـوریم کـو ز لـب شـکـرفـشــان آیـد هـمـی
رزق ســوی مـرد مـســکـیـن چــون رود او بـــنــزد مــا چــنــان آیــد هــمــی
نزد مردم چـون سـخـن هسـت آشـکـار کـو چـو انـدیـشـه نـهـان آیـد هـمـی
هــرکــه گــریــد در هــوای او چـــو ابـــر بــر هـوا دامـن کــشــان آیـد هـمـی
هرکـه تـرک سـر کـنـد در کـوی دوسـت پــای او بــر لــامــکــان آیـد هــمــی
عـــاشـــقـــان تـــنـــگ دل را در رهــش بــار ســر بــر تــن گـران آیـد هـمـی
طــالـب او تــاجــر تــرســنـده نـیـســت کـو چــو خــر بــا کـاروان آیـد هـمـی
چــون شـتــر خـامـوش راهـی مـی رود نی چـو زنگ افـغـان کـنان آید همی
عـــاشـــق مــنــبـــرنــشـــیــن قــرب را آســمــانــهــا نــردبــان آیـد هــمــی
هـمــت عــاشــق ز دنــیـا فــارغــســت نـفـرتــش زیـن خـاکـدان آیـد هـمـی
بــام گــردون زابــر چــون بــالـاتــرســت بـــی نــیــاز از نــاودان آیــد هــمــی
دل تــهــی کــن از خــودی چــون دایـره کـیـنـت سـود بـی زیـان آیـد هـمـی
زآنـکــه جــانــان مــردل چــون صــفــر را هـمـچـو نـقـطـه در مـیان آید هـمـی
راعی احـوال خـود بـاش ار چـه عـشـق روح را حــــرز امـــان آیـــد هـــمـــی
گــوســپــنـدان را ز گــرگ ایـمـن مــدان ورچه موسی شان شبان آید همی
گــر ز دولــت خـــانــه قــســـمــت مــرا قـرعـه بـر مـلـک جـهـان آیـد هـمـی
خــاک کـوی او خــوهـم کـز هـر سـوش «بــاد جــوی مـولـیـان آیـد هـمـی »
در بـــــهــــاران کــــز گــــل آراســــتــــه بـاغـهـا هـمـچـون جـنـان آید هـمـی
ســوی گــل زآن مــی روم کــز وی مــرا «بــوی یـار مــهـربــان آیـد هـمـی »
در رکــاب اوســت دایــم حـــســن از آن عـشـق بـا دل هم عـنـان آید همـی
هـمـت مـا را نـفـاد از عــشــق اوســت تــیـزی تــیـغ از فـســان آیـد هـمـی
گـوهـر وصــفـش ز طـبــع مـن چــنـانـک در ز دریـــا زر ز کـــان آیــد هـــمـــی
مــدعــی گــویــد فــلــانــی تــا بـــکــی شـعـر گـو و بـیـت خـوان آیـد هـمـی
در دلـم از تــاب عـشـقـت آتــشـیـسـت شـعـر از آن آتـش دخـان آیـد هـمـی
شـعـر من آتـش بـمن در زد چـو شـمـع سـوخـتـی زآنـت گـمـان آیـد هـمـی
چــون چــراغـم مـی بــســوزد روغـنـی کــز دلــم ســوی زبــان آیـد هـمــی

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج