بـه هر فسرده لب خشک وچـشم تـر ندهندقـبـول داغ مـحـبـت بـه هـر جـگـر نـدهـنـدبـه گوشمال ستـم سر ز حـکم عشق مپـیچکـه هیچ رشـتـه بـی تـاب را گـهر نـدهنـد…
| بـه هر فسرده لب خشک وچـشم تـر ندهند | قـبـول داغ مـحـبـت بـه هـر جـگـر نـدهـنـد |
| بـه گوشمال ستـم سر ز حـکم عشق مپـیچ | کـه هیچ رشـتـه بـی تـاب را گـهر نـدهنـد |
| فــراغــبــالــی در تــنـگــنـای چــرخ مــخــواه | همان به است که در بیضه بال وپر ندهند |
| بــریـز بــار تــعـلـق کـه شـاخـه هـای درخـت | نـمـی شـونـد سـبـکـبـار تـا ثـمـر نـدهـنـد |
| ز روی تـــلــخ مــکـــافـــات زهــر مــی بـــارد | چه نعمتـی است که کام مرا شکر ندهند |
| تـرم ز طـعـنـه این زاهدان خـشـک ای کـاش | چـو صـنـدلـی نـفـرسـتـنـد دردسـرنـدهنـد |
| چــنـان چــکـیـده بــخـلـنـد ایـن گـرانـجــانـان | کـه نـیم قـطـره بـه ابـرام نـیشـتـر نـدهنـد |
| ز دوش دار سـرش تـکـیه گـه نـخـواهد یافـت | اگـر دو دور بـه مـنـصـور بـیـشـتـر نـدهـنـد |
| چه شکوه می کنی از اشک تلخ خود صائب | تـرا شـرابــی ازیـن خـوشـگـوارتـر نـدهـنـد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
