تــرا ز عــالـم عـبــرت اگـر نـظــر بــخــشــنـدازان بـه اسـت کـه صـد گنج پـرگهر بـخـشـندمـکـن سئوال اگـر چـون صـدف تـرا زین بـحـربـه هـر گـشـودن لـب …
تــرا ز عــالـم عـبــرت اگـر نـظــر بــخــشــنـد | ازان بـه اسـت کـه صـد گنج پـرگهر بـخـشـند |
مـکـن سئوال اگـر چـون صـدف تـرا زین بـحـر | بـه هـر گـشـودن لـب دامـن گـهـر بــخـشـنـد |
بــه مـاه نـولـب نـان بـی شـفـق نـداد فـلـک | تـو کیسـتـی کـه تـرا نان بـی جـگر بـخـشـند |
بـه تـنگنای فلک بـا شکستـگی خوش بـاش | شکنجه ای است که دربیضه بال وپر بخشند |
جـمـاعـتـی بـه کـمـر همـچـو نی سـزاوارنـد | که در شکسـتـگی خـویشتـن شکر بـخـشند |
سـرمـن وقـدم آن ســبــکـروان کـه چــو گـل | بـه دشـمـن سـرخـودبـی دریـغ زر بــخـشـنـد |
گـره زنـنـد بــه دامـن چــو مـردمـک قـدمـش | بـه هـر کـه بــال سـیـر چـون نـطـر بـخـشـنـد |
بـه وادیی که کند خـضر تـوشه از دل خویش | گـمـان مـبـرکـه تـرا تـوشـه سـفـر بــخـشـنـد |
دریـن ریـاض اگــر مـصــرعــی کــنـی مـوزون | چــوســرواز گــره دل تــرا ثــمــر بــخــشــنــد |
ز موج بـحـر شـکایت مکن که همچـو حـبـاب | بـه هـر شـکـسـت تـرا عـالـم دگـر بـخـشـنـد |
شده است موج به بحر از شکستگی غالب | شکستـه بـاش چـوخواهی تـرا ظفر بـخشند |
ز خـشـک مـغـزی این منعـمـان عـجـب دارم | کـه خـون مـرده خـودرا بـه نیشـتـر بـخـشـنـد |
ز ابــرزحــمــت دریـا چــه کــم شــود صــائب | که قطـره ای بـه من آتـشـین جـگر بـخـشـند |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج