چـنـیـن تـا بــرآمـد بــریـن چـنـدگـاهبـه ایران پـراگـنـده گـشـتـه سـپـاهبــه روم آنـک شــاپــور را داشـتــیشـب و روز تــنـهـاش نـگـذاشـتـیکــنـیـزک ن…
| چـنـیـن تـا بــرآمـد بــریـن چـنـدگـاه | بـه ایران پـراگـنـده گـشـتـه سـپـاه |
| بــه روم آنـک شــاپــور را داشـتــی | شـب و روز تــنـهـاش نـگـذاشـتـی |
| کــنـیـزک نـبــودی ز شــاپــور شــاد | ازان کــش ز ایــرانــیــان بـــد نــژاد |
| شـب و روز زان چــرم گـریـان بــدی | دل او ز شـــاپـــور بـــریـــان بـــدی |
| بـدو گفـت روزی کـه ای خـوب روی | چه مردی مترس ایچ بـا من بـگوی |
| کــه در چــرم چــو نــازک انـدام تــو | هـمـی بــگـسـلـد خـواب و آرام تـو |
| چو سروی بـدی بـر سرش گرد ماه | بـران ماه کـرسـی ز مشـک سـیاه |
| کـنون چـنبـری گـشـت بـالای سـرو | تــن پـــیــل وارت بـــه کــردار غــرو |
| دل مـن هـمـی بـر تـو بـریـان شـود | دو چـشمم شب و روز گریان شود |
| بدین سختی اندر چه جویی همی | کـه راز تـو بـا مـن نـگـویـی هـمـی |
| بـدو گفـت شـاپـور کای خـوب چـهر | گـرت هـیچ بـر مـن بـجـنـبـید مـهـر |
| بـه سـوگـند پـیمـانت خـواهم یکـی | کــزان نــگــذری جــاودان انــدکــی |
| نــگــویــی بـــه بـــدخـــواه راز مــرا | کــــنـــی یـــاد درد و گــــداز مــــرا |
| بــگــویــم تــرا آنــچ درخــواســتــی | بــه گـفـتــار پــیـدا کـنـم راسـتــی |
| کـنـیـزک بــه دادار ســوگـنـد خــورد | بــه زنـار شــمـاس هـفــتــاد گــرد |
| بـه جـان مسـیحـا و سـوک صـلـیب | بــه دارای ایـران گـشـتـه مـصـیـب |
| کـه راز تــو بــا کــس نـگـویـم ز بــن | نـجـویم هـمـی بـتـری زین سـخـن |
| هـمـه راز شــاپــور بــا او بــگــفــت | بماند آن سخن نیک و بد در نهفت |
| بـدو گـفـت اکـنون چـو فـرمان دهی | بــدیـن راز مـن دل گـروگــان دهـی |
| ســر از بـــانــوان بـــرتـــر آیــد تـــرا | جــهــان زیــر پـــای انــدر آیــد تــرا |
| بــه هـنـگــام نـان شــیـرگــرم آوری | بــپــوشـی سـخـن نـرم نـرم آوری |
| بـه شـیـر انـدر آغـارم این چـرم خـر | که این چـرم گردد بـه گیتـی سمر |
| پـس از من بـسـی سـالیان بـگـذرد | بــگــویـد هـمــی هـرک دارد خــرد |
| کنیزک همی خـواسـتـی شـیر گرم | نــهـانــی ز هـرکــس بــه آواز نــرم |
| چـو کشـتـی یکی جـام بـرداشتـی | بـر آتـش هـمـی تـیـز بـگـذاشـتـی |
| بــه نـزدیـک شــاپــور بــردی نـهـان | نگـفـتـی نهان بـا کـس اندر جـهان |
| دو هفتـه سپـهر اندرین گشته شد | بـه فرجـام چـرم خـر آغشـتـه شـد |
| چـو شـاپـور زان پـوسـت آمـد بـرون | همه دل پـر از درد و تـن پـر ز خـون |
| چـنین گفـت پـس بـا کـنیزک بـه راز | کـه ای پـاک بـیـنـادل و نـیـک سـاز |
| یـکـی چـاره بـایـد کـنـون سـاخـتـن | ز هـر گـونـه انـدیـشــه انـداخــتــن |
| کـه مـا را گـذر بـاشـد از شـهـر روم | مـبـاد آفـرین بـر چـنـین مـرز و بـوم |
| کــنـیـزک بــدو گـفــت فــردا پــگــاه | شوند این بـزرگان سـوی جـشنگاه |
| یکی جـشـن بـاشـد بـه روم اندرون | کــه مـرد و زن و کــودک آیـد بــرون |
| چـو کـدبـانـو از شـهـر بـیـرون شـود | بـدان جـشن خرم بـه هامون شود |
| شود جـای خالی و من چاره جـوی | بــسـازم نـتـرسـم ز پــتـیـاره گـوی |
| دو اسـپ و دو گوپـال و تـیر و کـمان | بــه پـیـش تـو آرم بــه روشـن روان |
| بـبـست اندر اندیشه دل را نخست | از آخـر دو اسـپ گـرانمایه جـسـت |
| همـان تـیغ و گـوپـال و بـرگـسـتـوان | هـمـان جـوشـن و مـغـفـر هنـدوان |
| بـه انـدیـشـه دل را بـه جـای آوریـد | خـــرد را بـــران رهــنــمــای آوریــد |
| چـو از بـاخـتـر چـشـمه اندر کشـید | شـب آن چـادر قـار بـر سـر کشـید |
| پـراندیشـه شـد جـان شـاپـور شـاه | کـه فـردا چـه سـازد کـنـیزک پـگـاه |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
