طـوطـی خـجـل فـرو ماند از بـلـبـل زبـانتمجـلس پـر از شـکـر شـد از پـسـتـه دهانتجـعـد بـنفشـه مویان تـابـی ز چـین زلفتحـسـن همـه نـکـویان رنگـی ز گـلـس…
| طـوطـی خـجـل فـرو ماند از بـلـبـل زبـانت | مجـلس پـر از شـکـر شـد از پـسـتـه دهانت |
| جـعـد بـنفشـه مویان تـابـی ز چـین زلفت | حـسـن همـه نـکـویان رنگـی ز گـلـسـتـانـت |
| ما را دلیسـت دایم در هم چـو موی زنگی | از خـال هـنـدو آسـا وز چـشـم تـرک سـانـت |
| همچون نشانه تـا کی بـر دل نهد جراحت | مـا را بــتــیـر غــمـزه ابــروی چــون کـمـانـت |
| سرگشتـه یی که گردن پـیچید در کمندت | دسـت اجـل گـشـایـد پـایـش ز ریـسـمـانـت |
| زآن بــر درت هـمـیـشــه از دیـده آب ریـزم | تـا خـون دل بـشـویـم از خـاک آسـتـانـسـت |
| جانم تویی و بی تو بنده تنیست بی جان | وین نـیز اگـر بـخـواهـی کـردم فـدای جـانـت |
| یا آنکه نیسـت از خـط بـر عارضت نشـانی | منشور ملک حسنست این خط بی نشانت |
| گـر بـا چـنین مـیانی از مـو کـمـر کـنـنـدت | بــار کـمـر نـدانـم تــا چــون کــشــد مـیـانـت |
| در وصف خـوبـی تـو صاحـب لسـان معنی | بــســیـار گــفــت لــیـکــن نـاورد در بــیـانـت |
| پــا در رکـاب کـردی اسـب مـراد را سـیـف | روزی اگـر فــتــادی در دســت مـن عــنـانـت |
| ای رفتـه از بـر ما ما گفتـه همچـو سعدی | « خوش می روی بـتـنها تـنها فدای جانت » |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
