چــنـان بــد کـه یـک روز پــرویـز شـاههــمــی آرزو کــرد نــخـــچـــیــرگــاهبـیـاراسـت بــرسـان شـاهـنـشـهـانکـه بــونـد ازو پــیـشــتــر در جــهـانچ…
| چــنـان بــد کـه یـک روز پــرویـز شـاه | هــمــی آرزو کــرد نــخـــچـــیــرگــاه |
| بـیـاراسـت بــرسـان شـاهـنـشـهـان | کـه بــونـد ازو پــیـشــتــر در جــهـان |
| چـو بـالـای سـیـصـد بـه زرین سـتـام | بــبــردنــد بـــا خــســرو نــیــک نــام |
| هزار و صد و شست خـسرو پـرست | پـیـاده هـمـی رفـت ژوپـیـن بـدسـت |
| هزار و چهل چوب و شمشیر داشت | کــه دیــبــای در بــر زره زیـر داشــت |
| پــس انــدر بـــدی پـــانــصــد بـــازدار | هـم از واشـه و چـرغ و شـاهین کـار |
| ازان پــس بــرفـتــنـد سـیـصـد سـوار | پــــــس بــــــازداران بــــــا یــــــوزدار |
| بــه زنـجــیـر هـفـتــاد شـیـروپــلـنـگ | بـه دیبـای چـین اندرون بـستـه تـنگ |
| پـــلــنــگــان و شــیــران آمــوخــتـــه | بــه زنــجــیــر زریــن دهــن دوخــتــه |
| قـلـاده بــزر بــسـتـه صـد بــود سـگ | کـه دردشــت آهـو گـرفـتــی بــتــگ |
| پــس انــدر ز رامــشــگــران دوهــزار | هــمــه ســاخــتـــه رود روز شــکــار |
| بــه زیـر انـدرون هـریـکــی اشــتــری | بــه ســر بــرنــهــاده ز زر افــســری |
| ز کـرسـی و خــرگـاه و پــرده سـرای | هــمــان خــیــمــه و آخــر چــارپــای |
| شــتــر بــود پــیـش انـدرون پــانـصـد | هــمـــه کـــرده آن بـــزم را نـــامـــزد |
| ز شــاهـان بــرنـای ســیـصـد ســوار | هـمــی رانــد بــا نــامــور شــهــریـار |
| ابـــا یـــاره و طـــوق و زریــن کـــمـــر | بــهـر مـهـره یـی در نـشــانـده گـهـر |
| دوصـد بــرده تــامـجــمـر افـروخـتــنـد | بـرو عـود و عـنـبـر همـی سـوخـتـند |
| دوصــد مــرد بــرنــای فــرمــانــبــران | ابــا هـریـکــی نــرگــس و زعــفــران |
| هـمــه پــیـش بــردنـد تــا بــاد بــوی | چــو آیـد ز هـر ســو رســانـد بــدوی |
| همه پـیش آنکس که بـا بـوی خوش | همـی رفـت بـا مـشـک صـد آبـکـش |
| کــه تــا نــاورد نــاگــهــان گــرد بـــاد | نــشـــانــد بـــران شـــاه فــرخ نــژاد |
| چـو بـشـنید شـیرین کـه آمـد سـپـاه | بـه پـیـش سـپـاه آن جـهـانـدار شـاه |
| یـکــی زرد پــیـراهـن مــشــک بــوی | بــپــوشــیـد و گـلـنـارگـون کــرد روی |
| یـکــی از بــرش ســرخ دیــبــای روم | هـمــه پــیـکــرش گــوهــر و زر بــوم |
| بــه سـر بــرنـهـاد افـسـر خــسـروی | نــگــارش هـمــه پــیـکــر پــهــلــوای |
| از ایــوان خـــســرو بـــرآمــد بـــبـــام | بـــه روز جــوانــی نــبـــد شــادکــام |
| هـمـی بــود تـاخـسـرو آنـجـا رسـیـد | سـرشـکـش ز مژگـان بـرخ بـرچـکـید |
| چــو روی ورا دیـد بــرپــای خــاســت | بــه پــرویـز بــنـمـود بــالــای راســت |
| زبــان کـرد گـویـا بــشـیـریـن سـخـن | هــمــی گــفــت زان روزگــار کــهــن |
| بـه نرگس گل و ارغوان را بـشـسـت | کـه بـیمـار بـد نـرگـس وگـل درسـت |
| بــــدان آبــــداری و آن نــــیــــکــــوی | زبــان تــیـز بــگــشــاد بــرپــهــلــوی |
| کـه تــهـمـا هـژب را ســپــهـبــدتــنـا | خــجــســتــه کــیـاگــرد شــیـراوژنــا |
| کجـا آن همه مهر و خـونین سرشک | کـه دیـدار شـیـریـن بـد او را پـزشـک |
| کـجــا آن هـمـه روز کـردن بــه شـب | دل و دیـده گـریـان و خــنـدان دو لـب |
| کــجــا آن هـمــه بــنــد و پــیـونـدمــا | کـجـا آن هـمـه عـهـد و سـوگـنـد مـا |
| هـمـی گــفــت وز دیـده خــونـاب زرد | هــمــی ریـخــت بــرجــامــه لــاژورد |
| بــه چــشـم انـدر آورد زو خـسـرو آب | بـه زردی رخـش گشـت چـون آفتـاب |
| فــرســتـــاد بـــالــای زریــن ســتــام | ز رومــی چــهــل خــادم نــیـک نــام |
| کـه او را بــه مـشـکـوی زریـن بــرنـد | ســوی خــانـه گــوهـر آگــیـن بــرنـد |
| ازان جـایـگـه شـد بـه دشـت شـکـار | ابـــا بـــاده ورود و بـــا مــیــگــســـار |
| چـو از کـوه وز دشـت بـرداشـت بـهـر | همی رفت شادی کنان سوی شهر |
| بــبــسـتـنـد آذیـن بــشـهـر و بــه راه | کـه شـاه آمـد از دشـت نـخـچـیرگـاه |
| ز نــالــیــدن بــوق و بـــانــگ ســرود | هـوا گــشــت ز آواز بــی تــار و پــود |
| چـنـان خـسـروی بــرز و شـاخ بـلـنـد | ز دشــت انـدر آمـد بــه کــاخ بــلــنـد |
| ز مـشـکـوی شـیـریـن بـیـامـد بــرش | بــبــوســیـد پــای و زمــیـن و بــرش |
| بـه موبـد چـنین گفـت شـاه آن زمان | کـه بـر مـا مبـر جـز بـه نیکـی گـمان |
| مـرین خـوب رخ را بـه خـسـرو دهـید | جــهــان را بــدیـن مــژده نــو دهــیـد |
| مر او را بـه آیین پـیشـی بـخـواسـت | کـه آن رسـم و آیین بـد آنگاه راسـت |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
