چـو بـر پـادشـاهیش شـد پـنـج سـالبـه گیتی نبـودش سراسر همالششم سـال زان دخـت قیصر چـو ماهیکـی پـورش آمـد همـاننـد شـاهنــبــود آن زمــان رســم بــانـگ…
| چـو بـر پـادشـاهیش شـد پـنـج سـال | بـه گیتی نبـودش سراسر همال |
| ششم سـال زان دخـت قیصر چـو ماه | یکـی پـورش آمـد همـاننـد شـاه |
| نــبــود آن زمــان رســم بــانـگ نـمــاز | بــه گـوش چـنـان پـروریـده بــنـاز |
| یــکــی نــام گــفــتــی مــر او را پـــدر | نــهــانــی دگــر آشـــکـــارا دگــر |
| نـهـانـی بــه گـفـتـی بــگـوش انـدرون | هـمـی خـوانـدی آشـکـارا بــرون |
| بـگـوش انـدرون خـوانـد خـسـرو قـبــاد | همی گـفـت شـیر وی فـرخ نژاد |
| چو شب کودک آمد گذشته سه پاس | بـیامـد بـر خـسـرو اخـتـرشـناس |
| از اخــتــرشـنـاسـان بــپــرسـیـد شـاه | کـه هرکـس که دارند اخـتـر نگاه |
| بـدیـدی کـه فـرجـام این کـار چـیسـت | ز زیچ اختـر این جـهاندار چیست |
| چــنـیـن داد پــاســخ ســتــاره شـمـر | کـه بـر چـرخ گـردان نـیابـی گـذر |
| ازیــن کــودک آشــوب گــیــرد زمــیــن | نـخـوانـد سـپــاهـت بــرو آفـریـن |
| هــم از راه یــزدان بـــگــردد بــه نــیــز | ازین بـیشتـر چـون سـراییم چـیز |
| دل شــاه غـمـگـیـن شـد از کـارشــان | وزان نــاســزاوار گــفــتـــارشــان |
| چــنـیـن گـفـت بــا مـرد دانـنـده شــاه | کـه نیکـو کـنید انـدر اخـتـر نـگـاه |
| نــگــر تــا نــگــردد زبـــانــتــان بــریــن | بـه پـیـش بــزرگـان ایـران زمـیـن |
| هـمـی داشــت آن اخــتــران را نـگــاه | نهاده بـران بـسـتـه بـر مهر شاه |
| پـر انـدیشـه بـد زان سـخـن شـهـریـار | بـران هفـتـه کـس را نـدادنـد بـار |
| ز نخـچـیر و از می بـه یکـسـو کـشـید | بـدان چـنـدگـه روی کـس را ندید |
| هـمـه مـهـتـران سـوی مـوبـد شـدنـد | ز هر گـونـه یی داسـتـانـها زدنـد |
| بـــدان تـــا چــه بـــد نــامــور شــاه را | کـه بـربـسـت بـر کـهـتـران راه را |
| چـو بـشـنـیـد مـوبــد بـشـد نـزد شـاه | بــدو داد یـکـسـر پــیـام ســپــاه |
| چــنــیــن داد پــاســخ ورا شــهــریــار | که من تـنگ دل گشتـم از روزگار |
| ز گــفــتــار ایـن مــرد اخــتــرشــنـاس | ز گـردون گردان شـدم ناسـپـاس |
| بــه گـنـج ور گـفـت آن یـکـی پــرنـیـان | بــیـاور یـکـی رقـعــه انـدر مـیـان |
| بـــیــاورد گــنــجــور و مــوبـــد بـــدیــد | دلش تـنگ شد خامشی بـرگزید |
| ازان پـس بـدو گفت یزدان بـس اسـت | کجا برتر از دانش هر کس است |
| گـر ای دون کـه نـاچـار گـردان سـپـهـر | دگـرگـون نماید بـه جـوینده چـهر |
| بـــه تــیــمــار کــی بـــاز گــردد ز بـــد | چنین گفتـه از دانشی کی سزد |
| جــز از شــادمــانــیـت هــرگــز مــبــاد | ز گـفـتـار ایشـان مـکـن هـیچ یاد |
| ز مـوبـد چـو بـشـنـید خـسـرو سـخـن | بـخـنـدید و کـاری نـو افـگـنـد بـن |
| دبــیـر پــســنـدیـده را خــوانـد پــیـش | سخـن گفت بـا او ز اندازه بـیش |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
