هـر آنـکـس کـه بـد کـرد بـا شـهـریارشـب و روز تــرسـان بــد از روزگـارچـو شـیـروی تـرسـنـده و خـام بــودهمان تـخت پـیش اندرش دام بـودبــدانـسـت اخـتــ…
| هـر آنـکـس کـه بـد کـرد بـا شـهـریار | شـب و روز تــرسـان بــد از روزگـار |
| چـو شـیـروی تـرسـنـده و خـام بــود | همان تـخت پـیش اندرش دام بـود |
| بــدانـسـت اخـتــر شـمـر هـرک دیـد | کـه روز بــزرگـان نـخــواهـد رسـیـد |
| بـرفـتـنـد هـرکـس کـه بـد کـرده بـود | بـــدان کــار تــاب انــدر آورده بـــود |
| ز درگــاه یــکــســر بــه نــزد قــبـــاد | از آن کــار تــاب بــیـداد کـردنـد یـاد |
| کـه یک بـار گفـتـیم و این دیگـرسـت | تـو را خود جـزین داوری درسرست |
| نشسته به یک شهر بی بر دو شاه | یــکــی گــاه دارد یــکــی زیــرگــاه |
| چـو خـویـشـی فـزایـد پـدر بــا پـسـر | هـمــه بــنــدگــان رابــبــرنــد ســر |
| نـیـیـم انــدریـن کــار هـمــداســتــان | مزن زین سپـس پـیش ما داستان |
| بـتـرسـیـد شـیروی و تـرسـنـده بـود | که در چنگ ایشان یکی بـنده بـود |
| چـنین داد پـاسـخ که سـرسوی دام | نــیــارد مــگــر مــردم زشــت نــام |
| شـمـا را سـوی خــانـه بــایـد شـدن | بــــــران آرزو رای بـــــــایــــــد زدن |
| بـه جـوییـد تـا کـیـسـت انـدر جـهـان | کــه ایـن رنـج بــرمـاســرآرد نـهـان |
| کشنده همی جـست بـدخـواه شاه | بــدان تــا کـنـنـدش نـهـانـی تـبــاه |
| کـس انـدر جـهـان زهره آن نـداشـت | زمـردی هـمـان بـهـره آن نـداشـت |
| کـه خـون چـنـان خـسـروی ریخـتـی | هـمـی کــوه در گــردن آویـخــتــی |
| ز هر سو همی جست بـدخواه شاه | چـنـیـن تـا بــدیـدنـد مـردی بـه راه |
| دو چـشمش کبـود و در خـساره زرد | تـنی خشک و پـر موی و رخ لاژورد |
| پـر از خـاک پــای و شـکـم گـرسـنـه | تـــن مــرد بـــیــدادگـــر بـــرهــنــه |
| نـدانـســت کــس نــام او در جــهـان | مــیــان کــهــان و مــیــان مــهــان |
| بــر زاد فــرخ شــد ایـن مــرد زشــت | کـه هـرگـز مـبـینـاد خـرم بـهشـت |
| بــدو گـفـت کـایـن رزم کـارمـنـســت | چـو سیرم کنی این شکار منسـت |
| بـــدو گــفــت روگــر تــوانــی بــکــن | وزین بـیش مگشای لب بـر سخن |
| یـکــی کــیــســه دیـنــار دادم تــو را | چـــو فـــرزنـــد او یـــار دادم تـــو را |
| یـکـی خـنـجــری تــیـز دادش چـوآب | بـیامـد کـشـنده سـبـک پـرشـتـاب |
| چـو آن بـدکـنـش رفـت نـزدیک شـاه | ورا دیــده پــابــنــد در پــیـش گــاه |
| بــه لـرزیـد خــسـرو چــو او را بــدیـد | سرشکش ز مژگان بـه رخ بـرچکید |
| بـدو گفت کای زشت نام تـو چیست | کـه زاینده را بـرت و بـاید گـریسـت |
| مــرا مـهـر هـرمـزد خــوانـنـد گــفــت | غریبـم بـدین شهر بـی یار و جفت |
| چـنین گـفـت خـسـرو کـه آمـد زمـان | بـــدســت فــرومــایــه بــدگــمــان |
| بــه مــردم نـمــانـد هـمــی چــهـراو | بـه گـیتـی نـجـوید کـسـی مـهر او |
| یـکـی ریـدکـی پـیـش او بــد بــپــای | بـریدک چـنین گفـت کـای رهنمای |
| بــروتـشـت آب آر و مـشـک و عـبـیـر | یـکــی پــاک تــرجــامــه دلــپــذیـر |
| پـــرســتــنــده بـــشــنــیــد آواز اوی | نـدانـســت کــودک هـمـی رازاوی |
| ز پــیـشـش بــیـامـد پــرسـتــار خـرد | یـکـی تـشـت زریـن بــر شـاه بــرد |
| ابــــا جـــامـــه و آبـــدســـتـــان وآب | همی کرد خـسـرو بـبـردن شـتـاب |
| چــو بــرســم بــدیـد انـدر آمــد بــواژ | نـه گـاه سـخـن بــود و گـفـتــار ژاژ |
| چـو آن جـامـه هـا را بـپـوشـید شـاه | بـه زمـزم همی تـوبـه کـرد از گـناه |
| یـکـی چـادر نـو بــه سـر در کـشـیـد | بــدان تــا رخ جـان سـتــان رانـدیـد |
| بـشـد مـهر هرمـزد خـنـجـر بـدسـت | در خــانــه پـــادشــا رابـــبـــســت |
| سـبـک رفـت و جـامـه ازو در کـشـید | جــگـرگـاه شــاه جــهـان بــر دریـد |
| بــپـیـچـیـد و بـر زد یـکـی سـرد بــاد | بـه زاری بـران جـامه بـر جـان بـداد |
| بــریـن گـونـه گــردد جــهـان جــهـان | همـی راز خـویش از تـو دارد نـهان |
| سـخـن سـنج بـی رنج گـر مرد لـاف | نــبـــیــنــد ز کــردار او جـــز گــزاف |
| اگـــر گــنــج داری و گــر گــرم ورنــج | نـمـانی همـی در سـرای سـپـنـج |
| بـــی آزاری و راســتـــی بـــرگــزیــن | چو خواهی که یابـی بـه داد آفرین |
| چــو آگــاهــی آمــد بــه بـــازار و راه | که خـسرو بـران گونه بـرشد تـبـاه |
| هـمـه بـدگـمـانـان بـه زنـدان شـدنـد | بـه ایوان آن مـسـتـمـنـدان شـدنـد |
| گــرامــی ده و پـــنــج فــرزنــد بـــود | بــه ایـوان شــاه آنـک دربــنـد بــود |
| بـه زندان بـکـشـتـندشـان بـی گـناه | بدانگه که برگشته شد بخت شاه |
| جــهـانـدار چــیـزی نـیـارسـت گـفـت | همـی داشـت آن انـده اندر نهفـت |
| چـو بـشنید شیرویه چـندی گریست | از آن پـس نگهبـان فرستاد بـیست |
| بــدان تــا زن و کـودکـانـشــان نـگـاه | بـدارد پـس از مرگ آن کشته شاه |
| شد آن پـادشـاهی و چـندان سـپـاه | بــزرگـی و مـردی و آن دســتــگـاه |
| کـه کـس را ز شـاهنشـهان آن نبـود | نـه از نـامـداران پــیـشـیـن شـنـود |
| یـکـی گـشــت بــا آنـک نـانـی فـراخ | نـیـابــد نــبــیـنـد بــرو بــوم و کــاخ |
| خـــردمـــنـــد گـــویــد نــیــارد بـــهــا | هر آنکـس کـه ایمـن شـد از اژدها |
| جــهـان رامـخـوان جــز دلـاور نـهـنـگ | بـخاید بـه دندان چو گیرد بـه چنگ |
| ســرآمــد کــنــون کــار پــرویـز شــاه | شد آن نامور تـخـت و گنج و سپـاه |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
