فرهنگی، هنری و ادبی

امروز : 3 اردیبهشت 1404

پایگاه خبری شاعر

چـو گـشـتـاسـپ نـزدیک دریـا رسـیـدپــیـاده شــد و بــاژ خــواهـش بــدیـدیـکـی پــیـرســر بــود هـیـشــوی نـامجــوانـمـرد و بــیـدار و بــا رای و کــام…

چـو گـشـتـاسـپ نـزدیک دریـا رسـیـد پــیـاده شــد و بــاژ خــواهـش بــدیـد
یـکـی پــیـرســر بــود هـیـشــوی نـام جــوانـمـرد و بــیـدار و بــا رای و کــام
بـرو آفـرین کـرد گـشـتـاسـپ و گـفـت کـه بــا جـان پـاکـت خـرد بــاد جـفـت
ازایـــران یـــکـــی نـــامـــدارم دبـــیـــر خــردمــنــد و روشــن دل و یــادگــیـر
بــه کـشـتــی بــریـن آب اگـر بــگـذرم سـپــاسـی نـهـی جـاودان بــر سـرم
چـنـیـن گـفـت شـایـسـتـه ای تــاج را و یــا جـــوشـــن و تـــیــغ و تـــاراج را
کـنـون راز بـگـشـای و بــا مـن بـگـوی ازین سـان بـه دریا گـذشـتـن مجـوی
مـرا هـدیـه بــایـد اگـر گـفــت راســت تــرا رای و راه دبـــیــری کــجــاســت
ز هیشوی بـشـنید گشـتـاسـپ گفت کـه از تـو مـرا نـیسـت چـیزی نـهفـت
ز مــن هــرچ خـــواهــی نــدارم دریــغ ازیـن افـســر و مـهـر و دیـنـار و تــیـغ
ز دیـنـار لـخــتــی بــه هـیـشــوی داد ازان هـدیـه شـد مـرد گـیـرنـده شــاد
ز کـشـتـی سـبـک بـادبـان بـرکـشـید جـهـانـجـوی را سـوی قـیصـر کـشـید
یـکـی شـارسـتـان بـد بـه روم انـدرون سـه فـرسـنگ پـهنای شـهرش فزون
بـــــرآورده ســــلــــم جــــای بــــزرگ نـشــســتــنـگـه قـیـصــران ســتــرگ
چـو گشتـاسـپ آمد بـدان شارسـتـان همی جـسـت جـای یکی کارسـتـان
همی گـشـت یک هفـتـه بـر گـرد روم هـمـی کـار جــسـت انـدر آبــاد بــوم
چـو چـیـزی کـه بـودش بـخـورد و بـداد هـمـی رفـت نـاشــاد و دل پــر ز بــاد
چـو در شـهـر آبــاد چـنـدی بــگـشـت ز ایـوان بــه دیـوان قــیـصــر گـذشــت
بـه اسقف چـنین گفت کای دسـتـگیر ز ایــران یــکــی نــامــجــویــم دبــیــر
بـــدیــن کــار بـــاشــم تــرا یــارمــنــد ز دیــوان کــنــم هــرچ آیــد پــســنــد
دبـــیــران کـــه بـــودنـــد در بـــارگـــاه هـمـی کـرد هـریـک بــه دیـگـر نـگـاه
کــزیـن کــلــک پــولــاد گــریـان شــود هـمـان روی قـرطــاس بــریـان شــود
یـکــی بــاره بــایـد بــه زیـرش بــلــنـد بـه بــازو کـمـان و بـه زیـن بـر کـمـنـد
بـــه آواز گـــفـــتـــنـــد مـــا را دبـــیــر زیــانــســت پــیـش آمــدن نــاگــزیــر
چـو بـشـنید گشـتـاسـپ دل پـر ز درد ز دیــوان بـــیــامــد دو رخــســاره زرد
یـکـی بــاد سـرد از جــگـر بــرکـشـیـد بــه نـزدیـک چــوپــان قـیـصـر رســیـد
جـــوانــمــرد را نــام نــســـتـــاو بـــود دلــیــر و هــشــیــوار و بـــا تــاو بــود
بــه نـزدیـک نـسـتــاو چـون شـد فـراز بـــرو آفــریــن کــرد و بـــردش نــمــاز
نــگــه کــرد چــوپــان و بــنـواخــتــش بـه نـزدیـکـی خـویـش بـنـشـاخـتـش
چـه مـردی بـدو گـفـت بـا مـن بـگـوی که هم شـاه شاخـی و هم نامجـوی
چــنـیـن داد پــاســخ کــه ای نـامــدار یــکــی کـــره تـــازم دلــیــر و ســـوار
مـــرا گـــر نــوازی بـــه کـــار آیــمـــت بــه رنــج و بــه بــد نــیـز یــار آیـمــت
بــدو گـفــت نـســتــاو زیـن در بــگــرد تــو ایـدر غــریـبــی وبــی پــای مــرد
بـــیــابـــان و دریــا و اســـپـــان یــلــه بــه نــاآشــنـا چــون ســپــارم گــلــه
چـو بـشنید گشتـاسپ غمگین بـرفت ره ســـاربـــانــان قــیــصـــر گــرفـــت
یــکــی آفــریــن کــرد بـــر ســـاربـــان کـــه پـــیــروز بـــادی و روشـــن روان
خـردمـند چـون روی گـشـتـاسـپ دید پــذیـره شــد و جــایـگــاهـش گــزیـد
ســبــک بــاز گـسـتــرد گـسـتــردنـی بــیــاورد چــیـزی کــه بــد خــوردنــی
چـنین گفـت گشـتـاسـپ بـا سـاروان کــه ایـن مــرد بــیـدار و روشــن روان
مـــرا ده یــکـــی کـــاروانــی شـــتـــر چــو رای آیــدت مــزد مــا هــم بــبــر
بــدو سـاربــان گـفـت کـای شـیـرمـرد نــزیــبـــد تــرا هــرگــز ایــن کــارکــرد
به چیزی که ما راست چون سر کنی بــه آیـد گــر آهـنــگ قــیـصــر کــنـی
تــرا بــی نــیـازی دهـد زیـن ســخــن جــز آهـنــگ درگــاه قــیـصــر مــکــن
و گـــر گـــم شـــدت راه دارم هــیــون پـــســـنــدیــده و مــردم رهــنــمــون
بــرو آفــریـن کــرد و بــرگــشــت زوی پـر از غـم سـوی شـهـر بــنـهـاد روی
شــد آن دردهــا بــر دلــش بــر گــران بـــیـــامـــد بـــه بـــازار آهـــنـــگـــران
یـــکـــی نـــامـــور بـــود بـــوراب نـــام پــســنــدیـده آهــنــگــری شــادکــام
همـی سـاخـتـی نـعـل اسـپـان شـاه بـــر قـــیــصـــر او را بـــدی پـــایــگــاه
ورا یـار و شــاگــرد بــد ســی و پــنـج ز پــتــک و ز آهـن رســیـده بــه رنــج
بـه دکانش بـنشست گشتـاسـپ دیر شد آن پیشه کار از نشستنش سیر
بــدو گـفــت آهـنـگــر ای نـیـکــخــوی چــــه داری بــــه دکــــان مــــا آرزوی
چـنـین داد پـاسـخ کـه ای نیک بـخـت نـپـیچـم سـر از پـتـک وز کـار سـخـت
مـــرا گـــر بـــداری تـــو یــاری کـــنــم بـرین پـتـک و سـنـدان سـواری کـنـم
چــو بــشــنــیــد بــوراب زو داســتــان بــه یـاری او گـشــت هـمـداســتــان
گـرانـمـایـه گـویـی بــه آتـش بــتـافـت چو شد تـافته سوی سندان شتـافت
بـه گـشـتـاسـپ دادنـد پـتـکـی گـران بــرو انـجــمــن گــشــتــه آهـنـگــران
بـزد پـتـک و بـشکست سندان و گوی ازو گــشــت بــازار پــر گـفــت وگـوی
بــتــرسـیـد بــوراب و گـفـت ای جـوان بـــه زخـــم تـــو آهـــن نـــدارد تـــوان
نه پـتـک و نه آتـش نه سـنـدان نه دم چـو بـشنید گشتـاسـپ زان شد دژم
بــیـنـداخـت پــتـک و بــشـد گـرسـنـه نـه روی خــورش بــد نـه جــای بــنـه
نمـانـد بـه کـس روز سـخـتـی نه رنـج نـه آســانـی و شــادمـانـی نـه گـنـج
بــد و نــیـک بــر مــا هـمــی بــگــذرد نـــبـــاشـــد دژم هــرکـــه دارد خـــرد

گروه کتاب پایگاه خبری شاعر


منبع : درج