چــنـیـن گــفــت گــویـنــده پــهـلــویشگفت آیدت کاین سـخـن بـشنوییـکــی شــاه بــد هـنــد را نــام کــیـدنـکــردی جــز از دانـش و رای صــیـددل بـــخـ…
| چــنـیـن گــفــت گــویـنــده پــهـلــوی | شگفت آیدت کاین سـخـن بـشنوی |
| یـکــی شــاه بــد هـنــد را نــام کــیـد | نـکــردی جــز از دانـش و رای صــیـد |
| دل بـــخـــردان داشــت و مــغــز ردان | نـشــســت کـیـان افـســر مـوبــدان |
| دمــادم بــه ده شــب پــس یـکــدگــر | همی خـواب دید این شـگفـتـی نگر |
| بــه هـنـدوســتــان هـرک دانـا بــدنـد | بــه گــفــتــار و دانـش تــوانـا بــدنـد |
| بــفــرمـود تــا ســاخــتــنـد انـجــمــن | هـرانــکــس کــه دانــا بــد و رای زن |
| هـمـه خـوابـهـا پـیش ایشـان بـگـفـت | نــهــفــتــه پــدیـد آوریـد از نــهـفــت |
| کــس آن را گــزارش نـدانـســت کــرد | پـراندیشـه شـدشـان دل و روی زرد |
| یـکـی گـفـت بــا کـیـد کـای شـهـریـار | خـــردمــنــد وز مــهــتـــران یــادگــار |
| یـکــی نـامـدارســت مـهـران بــه نـام | ز گـیتـی بـه دانـش رسـیده بـه کـام |
| بـه شهر اندرش خـواب و آرام نیسـت | نشستش به جز بـا دد و دام نیست |
| ز تــخــم گــیــاهــای کــوهــی خــورد | چـو مـا را بـه مـردم همـی نشـمـرد |
| نـشــســتــنـش بــا غـرم و آهـو بــود | ز آزار مـــردم بـــه یـــکـــســـو بـــود |
| ز چــیـزی بــه گـیـتــی نـیـابــد گــزنـد | پـرسـتـنـده مـردی و بــخـتـی بـلـنـد |
| مـریـن خـوابــهـا را بـه جـز پـیـش اوی | مــگــو و ز نــادان گــزارش مــجــوی |
| چـنـین گـفـت بـا دانـشـی کـید شـاه | کـزیـن پـرهـنـر بـگـذری نـیـسـت راه |
| هـم انــگــه بــاســپ انــدر آورد پــای | بـــه آواز مــهــران بــیــامــد ز جــای |
| حــکـیـمـان بــرفــتــنـد بــا او بــه هـم | بــدان تــا ســپــهـبــد نـبــاشـد دژم |
| جــهـانـدار چــون نـزد مـهـران رســیـد | بــپــرسـیـد دانـنـده را چــون سـزیـد |
| بــدو گـفـت کـای مـرد یـزدان پـرسـت | کـه در کـوه بـا غـرم داری نشـسـت |
| بـه ژرفـی بـدین خـواب من گـوش دار | گـزارش کـن و یک بـه یک هوش دار |
| چنان دان که یک شب خردمند و پاک | بــخــفـتــم بآرام بــی تــرس و بــاک |
| یکـی خـانـه دیـدم چـو کـاخـی بـزرگ | بــدو انـدرون ژنـده پــیـلـی سـتــرگ |
| در خـــانـــه پـــیــداتـــر از کـــاخ بـــود | بـه پـیش انـدرون تـنـگ سـوراخ بـود |
| گــذشــتـــی ز ســوراخ پـــیــل ژیــان | تــنــش را ز تــنـگــی نـکــردی زیـان |
| ز روزن گــذشــتــی تـــن و بـــوم اوی | بـمـانـدی بــدان خـانـه خـرطـوم اوی |
| دگر شـب بـدان گونه دیدم کـه تـخـت | تـهی مـانـدی از مـن ای نیک بـخـت |
| کـیی بـرنشـسـتـی بـران تـخـت عـاج | بــه ســر بــر نـهـادی دل افـروز تــاج |
| سـه دیگر شب از خـوابـم آمد شتـاب | یکـی نـغـز کـرپـاس دیـدم بـه خـواب |
| بــــدو انـــدر آویـــخـــتـــه چـــار مـــرد | رخــان از کــشــیــدن شــده لــاژورد |
| نــه کــرپــاس جــایـی دریـد آن گــروه | نه مـردم شـدی از کـشـیدن سـتـوه |
| چــهــارم چـــنــان دیــدم ای نــامــدار | که مردی شـدی تـشـنه بـر جـویبـار |
| هــمــی آب مــاهــی بــرو ریـخــتــی | ســر تــشــنـه از آب بــگــریـخــتــی |
| جـــهــان مـــرد و آب از پـــس او دوان | چـه گـوید بـدین خـواب نیکـی گـمان |
| بـه پـنجـم چـنان دید جـانم بـه خـواب | کـه شـهری بـدی هم بـه نزدیک آب |
| همه مـردمش کـور بـودی بـه چـشـم | یکـی را ز کـوری نـدیـدم بـه خـشـم |
| ز داد و دهــش وز خــریـد و فــروخــت | تو گفتی همی شارستان برفروخت |
| شــشـم دیـدم ای مـهـتــر ارجــمـنـد | کـه شـهـری بـدنـدی همـه دردمـنـد |
| شـدنـدی بــپــرســیـدن تــن درســت | همی دردمـند آب ایشـان بـجـسـت |
| هـمـی گـفـت چـونـی بـه درد انـدرون | تــنـی دردمــنـد و دلــی پــر ز خــون |
| رسـیـده بــه لـب جـان نـاتـن درسـت | همـه چـاره تـن درسـتـان بـجـسـت |
| چـو نیمی ز هفتـم شـب اندر گذشت | جـهـنـده یکـی بـاره دیدم بـه دشـت |
| دو پـا و دو دسـت و دو سـر داشـتـی | بــه دنـدان گـیـا نـیـز بــگــذاشــتــی |
| چـــران داشــتـــی از دو رویــه دهــن | نـبــد بـر تـنـش جـای بـیـرون شـدن |
| بـهشـتـم سـه خـم دیدم ای پـاکـدین | بــــرابـــر نـــهـــاده بـــروی زمـــیـــن |
| دو پــرآب و خــمــی تــهـی در مــیـان | گذشـتـه بـه خـشـکی بـرو سـالیان |
| ز دو خــــم پــــر آب دو نـــیـــک مـــرد | هـمــی ریـخــتــنــد انـدرو آب ســرد |
| نـه از ریـخـتــن زیـن کـران کـم شـدی | نه آن خـشک را دل پـر از نم شـدی |
| نـهم شـب یکـی گـاو دیدم بـه خـواب | بــر آب و گـیـا خــفــتــه بــر آفــتــاب |
| یـکـی خـوب گـوسـالـه در پـیـش اوی | تـنش لاغر و خـشـک و بـی آب روی |
| هـمـی شــیـر خــوردی ازو مـاده گـاو | کـلـان گـاو گـوسـالـه بــی زور و تــاو |
| اگــر گــوش داری بـــه خـــواب دهــم | نـرنـجـی هـمـی تـا بـدین سـر دهم |
| یکی چـشـمه دیدم بـه دشـتـی فراخ | وزو بــــر زبـــر بـــرده ایـــوان و کـــاخ |
| هـمـه دشـت یـکـسـر پــر از آب و نـم | ز خـشـکی لب چـشمه گشـت دژم |
| سـزد گـر تـو پــاسـخ بــگـویـی نـهـان | کزین پـس چه خواهد بـدن در جهان |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
