چـو بـا خستـگی چـشمها بـرگشادبـــدیــد آن بــدانــدیــش روی شــغــادبـدانـسـت کـان چـاره و راه اوسـتشــغــاد فـریـبــنـده بــدخــواه اوســتبـدو گفت کا…
| چـو بـا خستـگی چـشمها بـرگشاد | بـــدیــد آن بــدانــدیــش روی شــغــاد |
| بـدانـسـت کـان چـاره و راه اوسـت | شــغــاد فـریـبــنـده بــدخــواه اوســت |
| بـدو گفت کای مرد بدبـخت و شوم | ز کـــار تـــو ویـــران شـــد آبــــاد بـــوم |
| پــشـیـمـانـی آیـد تـرا زیـن سـخـن | بــپــیـچــی ازیـن بــد نــگــردی کــهـن |
| بــرو بــا فــرامــرز و یــکــتــاه بــاش | بــه جــان و دل او را نـکــوخــواه بــاش |
| چـنـین پـاسـخ آورد نـاکـس شـغـاد | کـــــه گــــردون گــــردان تـــــرا داد داد |
| تو چندین چه نازی بـه خون ریختـن | بـــه ایــران بـــه تـــاراج و آویـــخـــتـــن |
| ز کـابـل نـخـوا هـی دگـر بـار سـیـم | نه شاهان شوند از تو زین پس به بیم |
| کـه آمـد کـه بــر تــو ســرآیـد زمـان | شــوی کــشــتـــه در دام آهــرمــنــان |
| هـم انـگـه ســپــهـدار کــابــل ز راه | بــه دشــت انـدر آمـد ز نـخــچــیـرگــاه |
| گـو پـیـلـتـن را چـنـان خـسـتـه دیـد | هـمـان خـسـتـگـیهـاش نـابـسـتـه دید |
| بــدو گــفــت کــای نـامـدار ســپــاه | چـه بـودت بــریـن دشـت نـخـچـیـرگـاه |
| شــوم زود چــنــدی پــزشــک آورم | ز درد تـــو خـــونــیــن ســـرشــک آورم |
| مـگـر خـسـتـگـیهـات گـردد درسـت | نـبــایـد مـرا رخ بــه خــونـاب شـســت |
| تـهـمـتـن چـنـین داد پـاسـخ بـدوی | کــه ای مــرد بــدگــوهـر چــاره جــوی |
| ســـر آمــد مــرا روزگــار پـــزشـــک | تـو بـر مـن مـپـالـای خـونین سـرشـک |
| فــراوان نــمــانــی ســـرآیــد زمــان | کــســی زنـده بــرنـگــذرد بــاســمـان |
| نـه مـن بـیش دارم ز جـمـشـید فـر | کــه بــبــریــد بــیـور مــیــانــش بــه ار |
| نـــه از آفـــریــدون وز کـــیــقـــبـــاد | بــــزرگـــان و شــــاهـــان فـــرخ نـــژاد |
| گـلـوی سـیـاوش بـه خـنـجـر بــریـد | گـــروی زره چـــون زمــانــش رســـیــد |
| هــمــه شــهــریــاران ایـران بــدنــد | بــه رزم انــدرون نــره شــیـران بــدنــد |
| بــرفــتــنــد و مــا دیـرتــر مــانــدیـم | چــو شــیــر ژیــان بــرگــذر مــانــدیــم |
| فــرامــرز پــور جــهــان بـــیــن مــن | بــیــایــد بــخــواهــد ز تــو کــیــن مــن |
| چـنین گـفـت پـس بـا شـغـاد پـلـید | کـه اکـنون که بـر من چـنین بـد رسـید |
| ز تـــرکـــش بــــرآور کـــمـــان مـــرا | بــــه کــــار آور آن تــــرجــــمـــان مـــرا |
| بـه زه کـن بـنه پـیش من بـا دو تـیر | نــبــایـد کــه آن شــیـر نـخــچــیـرگــیـر |
| ز دشــت انــدر آیـد ز بــهـر شــکــار | مـن ایـنـجــا فــتــاده چــنـیـن نـابــکــار |
| بـــبـــیــنـــد مـــرا زو گـــزنــد آیــدم | کـــمـــانــی بـــود ســـودمـــنــد آیــدم |
| نــدرد مــگــر ژنــده شــیـری تــنــم | زمـانـی بــود تــن بــه خــاک افــگــنـم |
| شـغـاد آمـد آن چــرخ را بــرکـشـیـد | بـه زه کـرد و یـک بــارش انـدر کـشـیـد |
| بــخـنـدیـد و پـیـش تـهـمـتـن نـهـاد | بــه مــرگ بـــرادر هــمــی بــود شــاد |
| تـهمتـن بـه سختـی کمان بـرگرفت | بـدان خـسـتـگـی تـیـرش انـدر گـرفـت |
| بــرادر ز تـیـرش بــتـرسـیـد سـخـت | بـــیــامــد ســپــر کــرد تــن را درخــت |
| درخــتــی بــدیــد از بــرابــر چــنــار | بـــروبـــر گــذشــتــه بـــســی روزگــار |
| مـیانش تـهی بـار و بـرگـش بـجـای | نـهـان شـد پــسـش مـرد نـاپــاک رای |
| چو رستم چنان دید بفراخت دست | چـنان خـسـتـه از تـیر بـگشاد شست |
| درخـت و بــرادر بـهـم بــر بــدوخـت | بــه هـنـگـام رفـتـن دلـش بــرفـروخـت |
| شــغــاد از پـــس زخـــم او آه کــرد | تـــهــمــتـــن بـــرو درد کـــوتـــاه کـــرد |
| بـدو گفـت رسـتـم ز یزدان سـپـاس | کـه بـودم همـه سـالـه یزدان شـنـاس |
| ازان پـس که جـانم رسـیده بـه لب | بــریـن کـیـن مـا بـر نـبـگـذشـت شـب |
| مــرا زور دادی کــه از مــرگ پــیـش | ازین بـی وفـا خـواسـتـم کـین خـویش |
| بـگـفـت این و جـانـش بـرآمـد ز تـن | بــرو زار و گــریــان شــدنــد انــجــمــن |
| زواره بــه چــاهــی دگــر در بــمــرد | ســواری نــمــانــد از بــزرگــان و خــرد |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
