ز خـاور چـو خـورشـیـد بــنـمـود تــاجگـل زرد شـد بـر زمـیـن رنـگ سـاجز گـنـجـور دسـتــور بــسـتــد کـلـیـدخـورش خــانـه و خــمـهـای نـبــیـدبــدژدر هـ…
| ز خـاور چـو خـورشـیـد بــنـمـود تــاج | گـل زرد شـد بـر زمـیـن رنـگ سـاج |
| ز گـنـجـور دسـتــور بــسـتــد کـلـیـد | خـورش خــانـه و خــمـهـای نـبــیـد |
| بــدژدر هـرانـکـس کـه بــد مـهـتـری | وزان جــنـگــیـان رنـج دیـده ســری |
| خـورشـها فـرسـتـاد و چـنـدی نـبـید | هـم از بـویهـا نـرگـس و شـنـبـلـیـد |
| پــرسـتــنـده بــاده را پــیـش خـوانـد | بـه خـوبـی سـخـنـها فـراوان بـرانـد |
| بـدو گـفـت کـامشـب تـویی بـاده ده | بــه طــایـر هــمــه بــاده ســاده ده |
| هـمـان تـا بــدارنـد بــاده بــه دسـت | بـدان تـا بـخـسـپـند و گردند مست |
| بـدو گفـت سـاقـی کـه من بـنده ام | بــه فـرمـان تــو در جــهـان زنـده ام |
| چـو خـورشید بـر بـاخـتـر گشـت زرد | شـب تـیـره گـفـتـش کـه از راه بـرد |
| می خسروی خواست طایر بـه جام | نـخـسـتـیـن ز غـسـانـیـان بـرد نـام |
| چو بـگذشت یک پـاس از تـیره شب | بــیـاســود طــایـر ز بــانـگ جــلــب |
| بــرفـتـنـد یـکـسـر سـوی خـوابــگـاه | پــرســتــنـدگـان را بــفـرمـود شــاه |
| کـه بـا کـس نگـوید سـخـن جـز بـراز | نــهــانــی در دژ گـــشـــادنــد بـــاز |
| بدان شاه شاپور خود چشم داشت | از آواز مستان بـه دل خشم داشت |
| چـو شـمع از در دژ بـیفروخـت گفـت | که گشـتـیم بـا بـخـت بـیدار جـفت |
| مـر آن مــاه رخ را بــه پــرده ســرای | بــفــرمـود تــا خــوب کـردنـد جــای |
| سـپـه را همه سـر بـه سـر گرد کرد | گــزیـن کــرد مــردان نـنـگ و نـبــرد |
| بـــه بـــاره بـــرآورد چـــنــدی ســوار | هــرانــکــس کــه بــود از در کــارزار |
| بـه دژ در شـد و کـشـتـن اندرگرفـت | هـمـه گـنـجـهـای کـهـن بــرگـرفـت |
| ســپــه بــود بــا طـایـر انـدر حــصــار | همه مـسـت خـفـتـه فـزون از هزار |
| دگـر خـفـتـه آسـیـمـه بـرخـاسـتـنـد | بـه هـر جـای جـنـگـی بـیاراسـتـنـد |
| ازیشـان کـس از بـیم ننمـود پـشـت | بـسـی نـامـور شـاه ایران بـکـشـت |
| چــو شـد طـایـر انـدر کـف او اســیـر | بــیــامــد بــرهــنــه دوان نــاگــزیــر |
| بــه چــنـگ وی آمـد حــصـار و بــنـه | گــرفــتـــار شـــد مــردم بـــدتـــنــه |
| بــبــود آن شــب و بـــامــداد پــگــاه | چـو خـورشـیـد بـنـمـود زریـن کـلـاه |
| یـکـی تــخــت پــیـروزه انـدر حــصـار | بــه آیــیــن نــهــادنــد و دادنــد بــار |
| چـو از بــارپــردخـتــه شـد شـهـریـار | بــه نــزدیـک او شــد گــل نـوبــهـار |
| ز یاقـوت سـرخ افـسـری بـر سـرش | درفـشـان ز زربـفـت چـیـنـی بــرش |
| بـدانسـت کـای جـادوی کـار اوسـت | بــدو بــد رسـیـدن ز کـردار اوســت |
| چــنـیـن گـفـت کـای شـاه آزاد مـرد | نگه کن که که فرزند با من چه کرد |
| چــنـیـن گــفــت شــاپــور بــدنـام را | کـه از پــرده چـون دخـت بــهـرام را |
| بـــیــاری و رســـوا کـــنـــی دوده را | بــرانــگــیــزی آن کــیــن آســوده را |
| بــه دژخــیـم فــرمــود تــا گــردنــش | زنـد بـه آتـش انـدر بــسـوزد تـنـش |
| سـر طـایر از نـنـگ در خـون کـشـیـد | دو کتف وی از پـشت بـیرون کشید |
| هـرانـکـس کـجــا یـافــتــی از عــرب | نماندی که بـا کس گشادی دو لب |
| ز دو دســت او دور کـردی دو کـفـت | جـهـان مـانـد از کـار او در شـگـفـت |
| عـرابــی ذوالـاکـتــاف کـردش لـقـب | چـو از مـهـره بـگـشـاد کـفـت عـرب |
| وزانـجـا یـگـه شـد سـوی پـارس بـاز | جـهـانـی همـه بـرد پـیشـش نـمـاز |
| بـرین نیز بـگـذشـت چـنـدی سـپـهر | وزان پـس دگـرگـونـه بـنـمـود چـهـر |
گروه کتاب پایگاه خبری شاعر
منبع : درج
منبع : درج
